Από την σύλληψη τους το 2010 και την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για την συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, οι σύντροφοι Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα έχουν συμπληρώσει πολλά χρόνια αιχμαλωσίας μέσα στις ελληνικές φυλακές και έχουν πληρώσει ιδιαίτερα βαρύ το τίμημα για την διεξαγωγή του περήφανου και συνεπούς αγώνα τους. Το τίμημα αυτό, μπορεί να είναι ιστορικά γνώριμο για τους επαναστάτες, αλλά στις εποχές που διανύουμε, που οι συμβιβασμοί είναι ίδιoν γνώρισμα της ατομικιστικής κυριάρχησης των αντιλήψεων για την ζωή, την κοινωνία και τον συλλογικό βίο, η στάση των δύο αυτών συντρόφων, μόνο αυτονόητη δεν είναι. Έρχεται σε κόντρα με εκείνες τις σκοτεινές πλευρές των καιρών μας, στους οποίους το επαναστατικό φρόνημα βάλλεται, η πίστη στο εφικτό της κοινωνικής επανάστασης πολεμάται και η επαναστατική υπερηφάνεια κλονίζεται. Κι’ αυτό το γεγονός, καθιστά ακόμα πιο σπουδαίο το παράδειγμα τους, που είναι παράδειγμα προς έμπνευση παλιών και νέων αγωνιστών/τριών και διατρανώνει ότι οι αγώνες δεν είναι μάταιοι, η ένοπλη δράση δεν είναι μάταιη, η δέσμευση στην πάλη για μια άλλη κοινωνία είναι η πιο υψηλή αρετή ζωής.
Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με τους συντρόφους, δομικά ή επιμέρους, σε καίρια ή δευτερεύοντα σημεία, δεν γίνεται να μην παραδεχτεί την σημαντική τους προσφορά, τόσο πολιτική, όσο και αγωνιστική, καθώς και την προσφορά τους στην συνολική ενίσχυση του αγωνιστικού και επαναστατικού φρονήματος. Δεν γίνεται να μην παραδεχτεί, ότι σε πρωτόγνωρα δύσκολες συνθήκες οι σύντροφοι δεν λύγισαν, δεν οπισθοχώρησαν και δεν υπέστειλαν την σημαία του αγώνα για την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση. Δεν έκαναν βήμα πίσω, ούτε μπροστά στην διαχρονική εκδικητική μεταχείριση που τους επιφύλαξε ο κρατικός μηχανισμός, ούτε μπροστά στις εξοντωτικές ποινές, ούτε σε τίποτα από όσα κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν στην διαδρομή τους όλα αυτά τα χρόνια. Μια διαδρομή δύσβατη στην οποία πορεύτηκαν με αξιοπρέπεια και αγωνιστικότητα, υπερασπιζόμενοι υπό κάθε περίσταση τις πολιτικές τους επιλογές, δίνοντας μια σειρά από δίκαιους αγώνες μέσα από τις φυλακές, προασπίζοντας με μαχητικότητα τις θέσεις, τα προτάγματα και την δράση τους μέσα στις δικαστικές αίθουσες.
Έτσι και σήμερα, το ίδιο ανυποχώρητα, χωρίς δηλώσεις μετανοίας και «παρακάλια» παντός είδους, οι σύντροφοι διεκδικούν την αποφυλάκιση τους. Πρώτα ο Ν.Μαζιώτης, που την δικαιούται εδώ και 1.5 χρόνο και εκδικητικά του την αρνούνται στις τρεις διαδοχικές αιτήσεις στις οποίες προχώρησε, σύντομα και η συντρόφισσα Π.Ρούπα. Σε αυτή τους την νέα δοκιμασία για την λευτεριά καθώς και για την οικονομική τους στήριξη [1], οφείλει κάθε αγωνιζόμενος, αλλά και κάθε συνειδητοποιημένος ταξικά και πολιτικά άνθρωπος, να σταθεί στο πλευρό τους. Στηρίζοντας τους αλληλέγγυα, σε ηθικό, πολιτικό, οικονομικό και κάθε επίπεδο.
Ο δρόμος προς την αποφυλάκιση ήταν δεδομένο, πως θα ήταν δύσβατος και γεμάτος εμπόδια [2]. Τα προσχήματα, οι αυθαιρεσίες και οι μεθοδεύσεις ήταν αναπόφευκτες. Το κράτος και οι μηχανισμοί του δεν θα συγχωρέσουν ποτέ δύο αμετανόητους εχθρούς τους, δεν θα δώσουν ποτέ άφεση αμαρτιών στον ανένδοτο και αδιάλλακτο Επαναστατικό Αγώνα και θα συνεχίσουν βρώμικα τον πόλεμο, για να παρατείνουν όσο περισσότερο μπορέσουν την κράτηση των συντρόφων. Σε αυτές τους τις αξιώσεις, έχουμε αξιακό, πολιτικό και κοινωνικό καθήκον να σταθούμε απέναντι και να τις διαλύσουμε.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
Παραπομπές
1) https://www.firefund.net/eamaziotisroupa
2) https://athens.indymedia.org/post/1625818/
