Α) ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Διακριτή συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στήριξη των εργατικών – λαϊκών – νεολαιίστικων διεκδικήσεων
Η Πρωτοβουλία μετέχει ενεργητικά στους διεκδικητικούς αγώνες που πηγάζουν από τις κοινωνικές και ταξικές ανάγκες . Οι συλλογικές ζυμώσεις, η εμπειρική συσσώρευση πρακτικών δράσης και οι αγωνιστικές διεργασίες που αναπτύσσουν οι αγώνες της βάσης παράγουν τα θεμέλια του επαναστατικού κινήματος το οποίο δεν γεννάει αυτούς τους αγώνες αλλά γεννιέται και εξελίσσεται μέσα σε αυτούς.
Η Πρωτοβουλία παρεμβαίνει στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες με τα δικά της διακριτά χαρακτηριστικά. Με την διάχυση του πολιτικού της λόγου αναδεικνύει τον προταγματικό στόχο της Κοινωνικής Επανάστασης, πείθει για την εφαρμοστικότητα του αναρχισμού και συσπειρώνει δυνάμεις. Με την παρουσία της, στοχεύει στην ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων, την μεταξύ τους διασύνδεση και την συνολικοποίηση τους προς μια κεντρική επαναστατική στρατηγική στόχευση.
Η διασύνδεση και η συνολικοποίηση των αγώνων δεν προκύπτει αφαιρετικά. Συνιστά μια οργανική σύζευξη άμεσων πρακτικών στόχων πάλης και στρατηγικού ορίζοντα. Ο ενοποιητικός παράγοντας των αγώνων είναι το επαναστατικό κίνημα και οι φορείς του.
Η Πρωτοβουλία οφείλει να υπογραμμίζει και να υπενθυμίζει την μερικότητα, τα όρια και τους αφομοιωτικούς κινδύνους που ενυπάρχουν σε κάθε αγώνα που δεν προωθεί ένα συνολικό ανατρεπτικό πρόταγμα χωρίς να τους απαξιώνει, συνεισφέροντας για την νίκη τους χωρίς αυταπάτες.
Τα αναρχικά προτάγματα ριζώνονται και αναπτύσσονται παραπέρα μέσα στις εργατικές – λαϊκές διεκδικήσεις, ως προϊόν της ισότιμης αλληλεπίδρασης του οργανωμένου αναρχισμού με τις δυνάμεις της βάσης. Οι διεκδικήσεις αποκτούν επαναστατική κατεύθυνση όταν αντιλαμβάνονται και υπερβαίνουν τα εγγενή τους όρια. Η προέκταση των αγώνων από την διεκδίκηση και την διαμαρτυρία στην ρήξη και την επανάσταση, αποτελεί συνδυασμό της ανεπτυγμένης ταξικής ωρίμανσης με την πύκνωση του ελευθεριακού επαναστατικού προτάγματος.
Οι υποκειμενικές προϋποθέσεις για την επανάσταση χτίζονται μέσα από την αγωνιστική κίνηση. Η ταξική συνείδηση ενυπάρχει σπερματικά στην τάξη μας και δεν προέρχεται απ’ τα έξω. Η εργατική τάξη ως κληρονόμος των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής από τον παλαιότερο ταξικό σχηματισμό, παράγει εκτός από κεφάλαιο και τον νέο κόσμο. Η συνείδηση της γονιμοποιείται από την πρόσληψη του αναρχικού επαναστατικού προγράμματος στους αγώνες της και είναι η ίδια το υποκείμενο της υλοποίησης του.
Η Πρωτοβουλία ως αναρχικός πυρήνας που δραστηριοποιείται αγωνιστικά, προπαγανδίζει στις περιοχές των δυτικών προαστίων την πλατιά συμμετοχή στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, προωθεί τα αιτήματα τους, εκδίδει ανακοινώσεις στήριξης. Όταν οι δυνάμεις το επιτρέπουν οργανώνει διακριτά μπλοκ και συμβάλλει στην περιφρούρηση και την αυτοάμυνα τους.
Δημιουργία αγωνιστικών γεγονότων
Η Πρωτοβουλία παράγει αγωνιστικά γεγονότα, οικοδομεί εστίες αντίστασης στις περιοχές δράσεις της και εμπνέει δια του παραδείγματος. Η παραγωγή αγωνιστικών γεγονότων δεν θα πρέπει να αναλώνεται αποκλειστικά σε «απαντήσεις» στα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα που αναδεικνύει η επικαιρότητα, αλλά και στην αποκάλυψη των κοινωνικών και ταξικών προβλημάτων που πολλές φορές η επικαιρότητα και η κυρίαρχη ατζέντα συγκαλύπτει και αποπροσανατολίζει.
Η συμμετοχή στους αγώνες που ξεσπούν ως αντανάκλαση των φλέγοντων ζητημάτων που αναδύει η κεντρική πολιτική επικαιρότητα, δεν θα πρέπει να εγκλωβίζουν τις αγωνιζόμενες δυνάμεις στην κρατική «ατζέντα», ειδικότερα σε περιόδους που οι συσχετισμοί δεν ευνοούν την εκτροπή και την αντιστροφή της. Η συμμετοχή στους εν’ εξελίξει αγώνες θα πρέπει να διασταυρώνεται και να συμπορεύεται με την ανάδειξη των δικών μας τακτικών προτεραιοτήτων που είναι αδιαίρετοι απ’ την στρατηγική μας κατεύθυνση και την τροφοδοτούν σε κάθε βήμα.
Η προπαγάνδα με την πράξη, διαχρονικό στοιχείο του αναρχικού κινήματος, δεν ταυτίζεται με αποκομμένες πρωτοπορίες και δεν αναζητά ακολούθους. Βρίσκεται ενσωματωμένη στις μεθόδους τακτικής πάλης, αφουγκράζεται την φάση του κοινωνικού ανταγωνισμού και εκδηλώνεται συνεπικουρικά με τους ευρύτερους αγώνες και όχι διαχωρισμένα. Ο οργανωμένος αναρχισμός δεν προσμένει σε μια «αυθόρμητη» και «αυτοματοποιημένη» όξυνση των αγώνων ούτε σε μια μεταφυσική εκπλήρωση των υποκειμενικών προϋποθέσεων.
Οι κοινωνικοί – ταξικοί αγώνες πυροδοτούνται από τις υλικές επιπτώσεις της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας, απορρέουν απ’ την όξυνση των αντιθετικών σχέσεων κεφαλαίου-εργασίας και κράτους-κοινωνίας. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας και οι προοπτικές των αγώνων διαμορφώνονται από τους συσχετισμούς πολιτικής δύναμης, την ιστορική συγκυρία και τον βαθμό οργάνωσης του αναρχικού κινήματος.
Ανοικτές προτάσεις τοπικού χαρακτήρα
Η Πρωτοβουλία επεξεργάζεται προτάσεις πάνω σε τοπικά προβλήματα και διεκδικήσεις, τις δημοσιοποιεί προς τον κόσμο των περιοχών και συνδιαμορφώνει πάνω στο ειδικό τους πλαίσιο. Με την κατάθεση ανοιχτών προτάσεων ενθαρρύνεται η συλλογικοποίηση, η από τα κάτω οργάνωση και διανοίγονται προοπτικές αγωνιστικής συμπόρευσης.
Η συμμετοχή στους αγώνες και η παραγωγή αγωνιστικών γεγονότων δεν θα πρέπει να γίνονται με όρους «από εμάς σε εμάς» αλλά σε μια ευρύτερη αλληλεπίδραση με κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις με τις οποίες μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη και αξιακή και πολιτική σύμπνοια.
Συγκρότηση δομών κινηματικής αυτοάμυνας
Τακτικός στόχος της Πρωτοβουλίας είναι η επεξεργασία προτάσεων για την αυτοάμυνα/περιφρούρηση των αγώνων και την συγκρότηση οργανωμένων δομών. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρατικής καταστολής στο πλαίσιο των κοινωνικών – ταξικών αγώνων, στους δρόμους και τις πλατείες των γειτονιών, στις εργατικές διεκδικήσεις, στα πανεπιστήμια και σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας είναι προαπαιτούμενο για την νίκη των αγώνων, την αυτοπεποίθηση των αγωνιζόμενων και το ζωντάνεμα της επαναστατικής προοπτικής.
Η ένταση της κρατικής καταστολής είναι άμεσα συνυφασμένη με το επίπεδο της ταξικής πάλης και των συσχετισμών πολιτικής δύναμης. Η κοινωνική-ταξική πάλη και ο αναρχικός πολιτικός αγώνας, θα πρέπει να περιφρουρούνται από τις κρατικές δυνάμεις. Η αυτοάμυνα των αγώνων παράγεται από το ίδιο το αγωνιστικό υποκείμενο και όχι από νομικούς συμμάχους, θεσμικούς διαμεσολαβητές και “πρόθυμους” δικαιωματιστές.
Προτάσεις για την οργανωτική συγκρότηση των αναρχικών
Το ζήτημα της οργάνωσης εντοπίζεται τόσο στην Ταυτότητα όσο και στους Στρατηγικούς στόχους της Πρωτοβουλίας. Είναι ταυτόχρονα ζήτημα αρχών και στοχεύσεων. Ολόκληρος ο αγωνιστικός σχεδιασμός της κατευθύνεται προς την οργάνωση ενός αναρχικού πολιτικού φορέα και κατ’ επέκταση προς την οργάνωση ενός ελευθεριακού επαναστατικού κινήματος ανατροπής για την οποία θα εργαστεί αυτός ο φορέας.
Για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων είναι αναγκαία η αποκρυστάλλωση των αναγκαίων ενδιάμεσων τακτικών βημάτων. Η Πρωτοβουλία οικοδομεί προϋποθέσεις ανώτερων μορφών οργάνωσης μέσα από τον ζωντανό αγώνα του τώρα και τους συνακόλουθους σχεδιασμούς που εκπορεύονται από αυτόν. Απ’ την μία σχεδιάζει τους όρους της δικής της οργανωτικής μετεξέλιξης σε προαστιακή εμβέλεια και συγχρόνως δουλεύει προτάσεις πάνω σε μια μακρόπνοη προοπτική οργάνωσης πανελλαδικής εμβέλειας
Άμεσος τακτικός στόχος είναι η κατάθεση μιας ολοκληρωμένης προτασιακής τοποθέτησης για το ζήτημα της οργάνωσης των αναρχικών, ένα ζήτημα ιστορικής σημασίας αλλά και ιστορικών αντιπαραθέσεων. Η έγγραφη κωδικοποίηση και μεταφορά ενός πλούτου συζητήσεων και προοπτικών που ζυμώνονται στο εσωτερικό της Πρωτοβουλίας και η δημοσιοποίηση του ως μια συνολική τοποθέτηση θα στοχεύσει στο άνοιγμα προβληματισμών και διαλόγου, μέσα σε μια περίοδο όπου η οργάνωση προσλαμβάνει υπαρξιακό χαρακτήρα όχι μόνο για την νίκη, αλλά και για την ίδια την διεξαγωγή του αγώνα.
Ιδεολογική παρέμβαση
Η ιδεολογική σύγχυση είναι σημείο των καιρών. Και το καθάρισμα της ομίχλης είναι απαίτηση των καιρών. Όλες οι Κοινωνικές Επαναστάσεις στην ιστορία και τα δρώντα υποκείμενα που τις ενσάρκωσαν, καθοδηγούνταν από μια ιδεολογική κοσμοθεώρηση. Οι κοινωνίες που δημιουργούσαν και οι νέοι κόσμοι που εγκαθιδρύονταν στα συντρίμμια των παλιών, βασίζονταν λιγότερο ή περισσότερο στις αρχές αυτών των κινητήριων κοσμοθεωρήσεων. Η μεταμοντέρνα άρνηση της ιδεολογίας είναι μια άρνηση του αναρχισμού και συνάμα των ιστορικά αναγκαίων επαναστάσεων του παρόντος και του μέλλοντος.
Η αναγκαιότητα μιας αποσαφηνισμένης και ολιστικής αναρχικής επαναστατικής ιδεολογίας καθώς και η αναγκαιότητα απόκρουσης των πολέμιων ή των εκφυλιστών της, είναι καθοριστικής σημασίας. Για την εκπλήρωση των τακτικών/στρατηγικών στόχων και την εκπλήρωση της προοπτικής ανάπτυξης ενός νέου κινηματικού πόλου, απαραίτητη συνθήκη είναι η ιδεολογική και θεωρητική παρέμβαση. Αυτή η παρέμβαση από την πλευρά της Πρωτοβουλίας θα πρέπει να αποκτήσει μορφή σε συλλογικά επεξεργασμένες και πλούσια τεκμηριωμένες αναλύσεις, οι οποίες θα συμπεριλάβουν μια ρηξιακή κριτική σε αναθεωρητικά ρεύματα με στόχο την ανάδειξη του αντι-αναρχικού και αντεπαναστατικού τους ρόλου.
Ωστόσο, η αντιπαράθεση με τα αντι-αναρχικά ρεύματα, είτε μαρξιστογενή, είτε ατομικιστικά και μεταμοντέρνα, θα πρέπει να στοχεύει στην προαγωγή του αγώνα στην βάση ιδεολογικών αρχών και όχι στην παραλυτική καθήλωση στις ιδεολογικές αρχές.
Διασάφηση του αναρχισμού στην κοινωνική βάση
Όσο σημαντική είναι η εξειδικευμένη ιδεολογική παρέμβαση για την συσπείρωση ενός νέου κινηματικού πόλου, άλλο τόσο σημαντική είναι η συστηματική ιδεολογική δουλειά μέσα στην κοινωνική βάση. Για την αποδοχή των πολιτικών θέσεων και των επαναστατικών μας προταγμάτων θα πρέπει να υπάρξει μια εννοιολογική, ιδεολογική και προταγματική διασάφηση του αναρχισμού στην τοπική αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία.
Η Πρωτοβουλία έχει σαν τακτικό στόχο την διανομή υλικού και την οργάνωση εκδηλώσεων με προσανατολισμό την κοινωνική κατανόηση περί του «τι είναι ο αναρχισμός, τι πρεσβεύει και τι προτείνει». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο στοχεύει στο σπάσιμο των ριζωμένων κυρίαρχων προκαταλήψεων «για τους αναρχικούς και την δράσης τους» και να ανατρέψει τα καθεστωτικά οικοδομημένα αφηγήματα που κατασυκοφαντούν τον αναρχισμό στην κοινωνία: το ζήτημα της βίας, της κατάργησης του κράτους, της αναρχίας ως έννοιας, το ζήτημα του έθνους κ.α.
Δράση στους χώρους εργασίας και εργατική απεύθυνση
Η παρέμβαση σε εργασιακούς χώρους και η απεύθυνση στον εργαζόμενο λαό των δυτικών προαστίων είναι ένας πάγιος στόχος.
Η Πρωτοβουλία καλεί σε ταξική και πολιτική συλλογικοποίηση τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και μέσω λόγου και δράσης τον παρακινεί στην αφύπνιση, την διεκδίκηση, την θέση μάχης στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται. Προπαγανδίζει τις διακηρυγμένες απεργίες στις περιοχές δράσης της, μετέχει σε αυτές, συμβάλλει στην επιτυχή και μαζική τους οργάνωση.
Μέσα στις μεθόδους δράσης είναι η απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία, η οργάνωση αποκλεισμών επιχειρήσεων, το σαμποτάζ και η στήριξη κλαδικών ή επιχειρησιακών διεκδικήσεων. Είναι η παρέμβαση στα συνδικάτα των εργαζομένων και το μπόλιασμα του επαναστατικού προτάγματος μέσα στο εργατικό κίνημα
Η απεύθυνση στην εργατική τάξη θα πρέπει να συνδυάζει την ανάλυση για τα καθημερινά προβλήματα και τους άμεσους διεκδικητικούς στόχους της ταξικής πάλης, με την ταυτόχρονη ανάδειξη της δομικής εκμετάλλευσης που απορρέει από την σχέση κεφαλαίου/εργασίας.
Παρέμβαση στα σχολεία και την σπουδάζουσα νεολαία
Οι μαθητές των σχολείων και οι φοιτητές/τριες δεν είναι μια διακριτή κατηγορία, ένα ξεχωριστό κοινωνικό υποκείμενο. έχουν ταξική καταγωγή και ταξική ταυτότητα λιγότερο ή περισσότερο ανεπτυγμένη.
Η Πρωτοβουλία παρίσταται σταθερά στα σχολεία των περιοχών, απευθύνεται στην νεολαία, συγκρούεται με την καθεστωτική ιδεολογία την οποία η κρατική εκπαίδευση επιβάλλει στις νέες γενιές να υιοθετήσει άκριτα και προτάσσει την κριτική ταξική σκέψη, τις ελευθεριακές αξίες και τον αναρχισμό. Η απεύθυνση είναι διττής φύσης καθώς συγκεράσει την κριτική στην αστική εκπαίδευση και την συστημική ιδεολογική προπαγάνδα, παράλληλα με την στήριξη των αιτημάτων και των αγώνων της νεολαίας σε μια προοπτική ριζοσπαστικοποίησης τους.
Η Πρωτοβουλία παρεμβαίνει στις σχολές και στους μαθητικούς/φοιτητικούς αγώνες. Επιχειρεί να στρέψει τα νέα παιδιά της εργατικής τάξης και του λαού στην επαναστατική αναζήτηση, τον αγωνιστικό στοχασμό, να τροφοδοτήσει με ιδέες τις ανησυχίες τους. Τα καλεί σε συμπόρευση και αγώνα, σε άμεση οργάνωση στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο.
Μηνιαίο έντυπο προαστιακής εμβέλειας
Η δημιουργία ενός σταθερού μηνιαίου εντύπου ή εφημερίδας συνιστά στόχο για την αποτελεσματική διάδοση των πολιτικών θέσεων της Πρωτοβουλίας.
Το έντυπο αυτό θα αποτελεί όργανο προαστιακής εμβέλειας που θα περιέχει τοποθετήσεις σε ζητήματα επικαιρότητας, πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις, ιδεολογικά άρθρα, προτάσεις και καλέσματα προς τον λαϊκό πληθυσμό των περιοχών.
Στόχος του εντύπου θα είναι η μαζική κυκλοφορία σε σπίτια, γειτονιές, λαϊκές αγορές, πλατείες, εργασιακούς χώρους κ.λ.π. και συγχρόνως η διανομή του στο πλαίσιο των παρεμβάσεων της Πρωτοβουλίας
Ίδρυση πολιτικού χώρου
Η δημόσια ορατότητα και η συσπείρωση δυνάμεων στον αγώνα προϋποθέτει και την ίδρυση ενός πολιτικού χώρου, ενός σταθερού σημείου αναφοράς.
Το άνοιγμα ενός πολιτικού χώρου στους Αγίους Αναργύρους βρίσκεται στους άμεσους σχεδιασμούς της Πρωτοβουλίας και η εκπλήρωση αυτού του στόχου θα συμβάλλει στην πολιτική γνωριμία του εγχειρήματος με νέο κόσμο, στην οργάνωση εκδηλώσεων και σε ένα σύνολο πολιτικών και αγωνιστικών δραστηριοτήτων.
Επικοινωνιακή αξιοποίηση του διαδικτύου
Η Πρωτοβουλία μέσω των οργάνων της στο διαδίκτυο και των σελίδων που διαχειρίζεται, μετέχει ενεργά στον «ιδεολογικό πόλεμο» που διεξάγεται στα ψηφιακά μέσα.
Η αξιοποίηση του διαδικτύου αποτελεί ένα ακόμη εργαλείο προώθησης πολιτικών θέσεων και δεν υποκαθιστά ούτε την δράση στο κοινωνικό πεδίο, ούτε την φυσική απεύθυνση.
Β ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Συγκρότηση ενός νέου κινηματικού πόλου
Το αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα δεν είναι ενιαίο και δεν υφίσταται καν ως οργανωμένο «κίνημα». Η μεταπήδηση από χώρο σε κίνημα είναι μια διαδικασία αναγκαία και ταυτόχρονα ρηξιακή και επαναστατική.
Οι δυνάμεις που συγκροτούν τον ελλαδικό αναρχικό «χώρο» δεν χαρακτηρίζονται από ιδεολογική, πολιτική και προταγματική συνάφεια. Κατά βάση, οι δυνάμεις που δρουν κάτω από τα σύμβολα του αναρχισμού διαφέρουν στην ανάλυσή τους για τον κόσμο, ποικίλουν στις αντιλήψεις τους, διαφέρουν ως προς τις στοχεύσεις τους που πολλές φορές είναι αντικρουόμενες και ανταγωνιστικές.
Οι προοπτικές ενοποίησης ανάμεσα σε δυνάμεις με ομοειδή πολιτική θέση και στόχευση προσκρούει πάνω στην ίδια την δομή του «χώρου» που αποκρυσταλλώνεται σε μικρά υποσύνολα (ομάδες-συλλογικότητες), ανεξάρτητα και αυτονομημένα μεταξύ τους. Αυτή η πραγματικότητα μετατρέπει τις συλλογικότητες σε αποκομμένα κοινωνικά μικροσύμπαντα, που αδυνατούν να συνθέσουν, πόσο μάλλον να αποχωριστούν τα δικά τους διαχωρισμένα μικροσύμπαντα για την οικοδόμηση μιας νέας προοπτικής.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, η ένωση συλλογικοτήτων και ατόμων επιτυγχάνεται πάνω σε άμεσα ζητήματα της επικαιρότητας με “οργανωτικό” όχημα ανοιχτές συνελεύσεις, θεματικούς συντονισμούς και μη δεσμευτικές συνεργασίες. Αυτά τα «οχήματα» δεν συνιστούν επ’ ουδενί σύνδεσμο κοινών θέσεων μεταξύ των ομάδων, αλλά προσωρινές συνυπάρξεις, συχνά συγκαταβατικές, που προϋποθέτουν πολλαπλές εκπτώσεις, για την επίτευξη βραχύβιων, αποσπασματικών στόχων.
Οι πρόσκαιρες συνεργασίες ομάδων και ατόμων καταρρέουν σε σύντομο χρόνο επιβεβαιώνοντας την αναποτελεσματικότητα της οργάνωσης χωρίς κοινές ιδεολογικοπολιτικές αρχές και δεσμευτικές συμφωνίες (αφορμαλισμός). Συνάμα αναδεικνύουν το ψηφιδωτό των ρευμάτων σκέψης που συνυπάρχουν και αντικρούονται μέσα στον «χώρο».
Η συμβολή στην συγκρότηση ενός νέου κινηματικού πόλου είναι στρατηγική στόχευση της Πρωτοβουλίας. Η ένωση δυνάμεων στην βάση κοινών αξιακών αρχών και πολιτικών θέσεων που θα αναδείξουν έναν τρίτο δρόμο και θα διαχωριστούν τόσο από τις συμμείξεις των τάσεων που παντρεύουν αντιδιαλεκτικά τον αναρχισμό με τον μαρξισμό όσο και εκείνων των τάσεων, που αντιπαλεύουν την Κοινωνική Επανάσταση είτε πρεσβεύοντας αφορμαλιστικές και ατομικιστικές αντιλήψεις είτε μεταμοντέρνα αντι-αναρχικά θεωρήματα.
Αλλαγή κοινωνικών συσχετισμών
Το διάνοιγμα μιας νέας κινηματικής προοπτικής είναι μια διαδικασία συνυφασμένη με την αναδιάταξη των κοινωνικών-ταξικών συσχετισμών πολιτικής επιρροής. Δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα δίχως την πλατιά λαϊκή υιοθέτηση των ανατρεπτικών επαναστατικών προταγμάτων που προωθεί το επαναστατικό κίνημα, το οποίο πηγάζει από τον λαό και δεν βρίσκεται έξω ή πάνω απ’ τον λαό.
Η συμβολή στην σταδιακή αναμόρφωση των συσχετισμών πολιτικής δύναμης τόσο σε προαστιακό όσο και σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο είναι στρατηγικό καθήκον της Πρωτοβουλίας. Η ανάπτυξη των συνειδήσεων της κοινωνίας και η επαναστατική τους ωρίμανση δεν είναι εφικτή δίχως τις προτάσεις για μια άλλη κοινωνία και δίχως τους φορείς που θα επεξεργαστούν αυτές τις προτάσεις.
Πολιτική μετεξέλιξη σε οργάνωση προαστιακής εμβέλειας
Στρατηγικός στόχος της Πρωτοβουλίας είναι η συγκρότηση μιας αναρχικής οργάνωσης προαστιακής εμβέλειας που θα προκύψει σχεδιασμένα είτε μέσα από την μετεξέλιξη του υπάρχοντος σχήματος είτε μέσα από τον σχηματισμό νέων Πρωτοβουλιών και Πυρήνων περιοχών που θα ενωθούν οργανικά και αξεδιάλυτα σε ένα προαστιακό φορέα.
Οι θέσεις της Πρωτοβουλίας για το ζήτημα της οργάνωσης θα δημοσιοποιηθούν και θα αποτελέσουν σταθερό οδοδείκτη στην πορεία οικοδόμησης του νέου φορέα και συγχρόνως μια προτασιακή τοποθέτηση για το οργανωτικό ζήτημα των αναρχικών συνολικά σε πανελλαδικό επίπεδο.
Η εκπλήρωση του στρατηγικού στόχου της προαστιακής οργάνωσης θα σημάνει την αυτοδιάλυση και την ενσωμάτωση της Πρωτοβουλίας στο νέο σχήμα ή τον εξ ολοκλήρου οργανωτικό και πολιτικό μετασχηματισμό της.
