Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται χέρι με χέρι στο πλαίσιο αντιεκλογικών δράσεων στις δυτικές συνοικίες
Μην ψηφίσεις – Μην πιαστείς ξανά κορόιδο
Οι εκλογές του 2023 όλο και πλησιάζουν και όπως είναι λογικό, τα κομματικά επιτελεία βρίσκονται σε εγρήγορση. Υποσχέσεις και ψέματα, προσδοκίες και αυταπάτες, όλα αυτή την στιγμή παίζουν τον ρόλο τους για να πειστεί το εκλογικό σώμα και να παγιδευτεί στα κομματικά ψηφοδέλτια. Κάθε λεπτομέρεια κάνει την διαφορά, γι’ αυτό και οι επίδοξοι εξουσιαστές από όλο το πολιτικό φάσμα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία μεγέθυνσης των εκλογικών τους ποσοστών στο παρά πέντε της αναμέτρησης στις κάλπες, αξιοποιώντας τους μηχανισμούς τους και ξαμολώντας τα κομματικά τους μέλη απ’ άκρη σ’ άκρη.
Οι προεκλογικές συνταγές, είναι παραδοσιακές και δοκιμασμένες. Από την μία πλευρά τα κόμματα εξουσίας προσπαθούν να πείσουν για τις μεταξύ τους διαφορές, να ξεχαστούν τα εγκληματικά πεπραγμένα τους και να παρουσιάσουν την μία κυβερνητική προοπτική ως καλύτερη της άλλης. Οι δυνητικοί κυβερνώντες της νεοφιλελεύθερης και της σοσιαλδημοκρατικής πτέρυγας, αντιπαραβάλλοντας η μία τα σκάνδαλα της άλλης, όχι φυσικά για να διαφανεί ποια είναι πιο τίμια, αλλά ποια είναι η λιγότερο διεφθαρμένη, συναγωνίζονται στην πολιτικάντικη βρωμιά. Παλιά του τέχνη κόσκινο του αστικού πολιτικού συστήματος, που επί δεκαετίες εναλλαγής της διακυβέρνησης ανάμεσα σε ΝΔ. και ΠΑΣΟΚ πάντα έτσι νοηματοδοτούσε το διακύβευμα για τον νικητή. Πλέον, που και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνήσει και όπως αναμενόταν, απέδειξε ότι δεν διαφέρει στην βρωμιά, η ανταλλαγή “επιχειρημάτων” για την ανάδειξη του λιγότερο βρώμικου εμπλουτίστηκε και μιας και τα κόμματα με κυβερνητικό παρελθόν έγιναν τρία, το περιεχόμενο των επιχειρημάτων για την επόμενη λαϊκή παραπλάνηση όντας πιο πλούσιο, έγινε και ακόμη πιο βρώμικο.
Από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, οι πτωχευμένες δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς αναζητούν πελατεία για να αναστήσουν τις πεθαμένες δικτατορίες του προλεταριάτου, οι οποίες όπου επικράτησαν, επιβεβαίωσαν ότι είναι οι άλλες όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι εναπομείναντες νοσταλγοί της κόκκινης χούντας στήνουν ανάχωμα στην λαϊκή αντισυστημική ριζοσπαστικοποίηση προσπαθώντας να ισχυροποιήσουν τους μηχανισμούς τους και να αυξήσουν τα εκλογικά ποσοστά τους, είτε προτείνοντας πειθαρχημένη εμπιστοσύνη στην ηγεσία και αναμονή μέχρι την κομματική κατάληψη του κράτους στην δευτέρα παρουσία (ΚΚΕ) είτε προτείνοντας «μεταβατικά προγράμματα» δήθεν «αντικαπιταλιστικά» εντός του αστικού κράτους (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) αβαντάροντας στην πραγματικότητα, ως νεροκουβαλητές της σοσιαλδημοκρατικής αφομοίωσης, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Κάπου ανάμεσα και οι κάθε λογής φασίστες και ακροδεξιοί προσπαθούν να χώσουν την μύτη τους για να επανέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο και να ξαναρίξουν το δηλητήριο τους στην δοκιμαζόμενη κοινωνία. Διαρκής στόχος τους, να υπερασπιστούν με λύσσα και να ξεπλύνουν το σύστημα από τα κοινωνικά δεινά που προκαλεί, μετατοπίζοντας όλα τα προβλήματα στους «ξένους», στους «διαφορετικούς», στους κάθε «άλλους». Οι φασίστες επανεμφανίζονται για να διαδραματίσουν τον ιστορικό τους ρόλο ως συστημικές εφεδρείες, σπέρνοντας το μίσος μέσα στην κοινωνία και την εργατική τάξη, διαιρώντας κανιβαλικά το κοινωνικό σώμα για να τα βάλει ο ένας με την άλλη, να αλληλοβαφτιστούν ως εχθροί άνθρωποι που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, λόγω καταγωγής, φύλου, σεξουαλικών επιλογών, άλλων κοινωνικών χαρακτηριστικών κ.ο.κ.
Με όσα έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια και γνωρίζοντας όλους αυτούς, θα έπρεπε η λαϊκή πείρα να μπορεί να αναγνωρίσει τα τεχνάσματα και τα κομματικά ψεύδη, το ποιόν των εκμεταλλευτών των λαϊκών αγωνιών και να μην εγκλωβίζεται στους πολιτικαντισμούς των υποψηφίων δυναστών του κοινωνικού βίου. Παρόλα αυτά φαίνεται ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας καθώς η αυτοεξαπάτηση καλά κρατεί. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι εν έτει 2023 η λαοκτόνα Νέα Δημοκρατία βρίσκεται στην κυβέρνηση και τα λαμόγια της σοσιαλδημοκρατίας ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται ως το αντίβαρο της; Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί αν όχι ως αυτοεξαπάτηση των λαϊκών μαζών η υπολογίσιμη δύναμη που διατηρούν οι συστημικοί σταλινικοί του ΚΚΕ μέσα στο εργατικό και το φοιτητικό κίνημα; Πώς αλλιώς να μεταφραστεί η ύπαρξη ακροδεξιών και ναζιστικών μορφωμάτων αν όχι ως κοινωνική αμνησία στα εγκλήματα και τις σκοταδιστικές ιδέες αυτών των μισάνθρωπων;
Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η κυβέρνηση ενός κράτους δεν είναι παρά ο διαχειριστής ενός ληστρικού, άδικου, καταπιεστικού οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Η συζήτηση για το ποιος είναι ο καταλληλότερος δεν αφορά την εργατική τάξη και την κοινωνική πλειοψηφία. Η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί θα αποτελέσει τον τιμονιέρη του συστήματος που καθημερινά σε ξεζουμίσει, υφαρπάζει τον καρπό της εργασίας σου και σε παραδίδει όλο και πιο πολύ στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Δεν υπάρχει κυβέρνηση που να είναι σύμμαχος σου αν είσαι εργαζόμενος/η, άνεργος/η, αν τέλος πάντων δεν ανήκεις στις παρασιτικές μειοψηφίες που καρπώνονται τον πλούτο, που έχουν την εξουσία και τα αξιώματα. Όλες οι κυβερνήσεις είναι εχθρός σου και πρέπει να το καταλάβεις πριν να είναι αργά, πριν χάσεις το σπίτι, την δουλειά σου και ό,τι άλλο σου έχει απομείνει μετά από τόσα χρόνια κρίσης.
Άραγε, πόσο κουτόχορτο πρέπει κανείς να φάει για να συρθεί και σε αυτές τις κάλπες; Από την αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και από την υπαγωγή στα μνημόνια έχουν σχηματιστεί δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις «ειδικού σκοπού» με τεχνοκράτες πρωθυπουργούς (βλ.Παπαδήμος), αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις και πολυκομματικές κυβερνήσεις συνεργασίας. Όλες οι διαφορετικές παραλλαγές κυβέρνησης δοκιμάστηκαν. Τι άλλαξε όμως στην ζωή μας; Πολλά, αλλά όλα προς το χειρότερο, όποιον τομέα κι αν εξετάσουμε. Σε τι διέφεραν όλες αυτές οι κυβερνήσεις μεταξύ τους; Ας αφήσουμε τις υποκειμενικές μας πεποιθήσεις και ας κοιτάξουμε αντικειμενικά τους μισθούς μας, τις συντάξεις μας, τις κοινωνικές παροχές, τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, την υγεία, την παιδεία και εκεί θα βρούμε όλες τις απαντήσεις. Οι διαφορές αφορούν τα ονόματα, τις συνταγές, τους τρόπους, τις μεθόδους και όχι την ουσία.
Στις επικείμενες εκλογές η μαζική λαϊκή αποχή θα πρέπει να είναι αυτή που θα κυριαρχήσει, με πολύ μεγαλύτερα αυτή την φορά ποσοστά, ώστε να δώσουμε ένα μήνυμα στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα, στο πολιτικό προσωπικό και τους θεσμούς του καπιταλισμού και του κράτους, ότι ως εδώ! Για να μην νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας τους νέους δυνάστες να λεηλατούν το εισόδημα και τις ζωές μας για το «καλό μας» και το «καλό της οικονομίας». Να απέχουμε μαζικά, συνειδητά, μετέχοντας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για να δυναμώσουμε την προοπτική της ανατροπής, της ρήξης με το σύστημα και τους θεσμούς του, για να γεννηθεί μέσα στους κόλπους της κοινωνίας η ιδέα της Κοινωνικής Επανάστασης.
Η ψήφος στα κόμματα εξουσίας είναι μια χαμένη ψήφος
Η ψήφος στην αριστερά είναι διπλά χαμένη ψήφος
Ας μην μας πιάσουν πάλι κορόιδα. ΑΠΟΧΗ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
