Την Πέμπτη 10 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο 24ωρης γενικής απεργίας που προκήρυξαν οι ξεπουλημένες ηγεσίες του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Μια απεργία στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, στην κατεύθυνση της εκτόνωσης και όχι της προετοιμασίας, ενόψει της ψήφισης του κατάπτυστου αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη.
Στην Αθήνα έλαβε χώρα μια απονευρωμένη διαδήλωση, εντελώς αναντίστοιχη του επίδικου και της σοβαρότητας του νομοσχεδίου: χωρίς μαχητικότητα, χωρίς παλμό, χωρίς μαζικότητα. Η διαδήλωση εξελίχθηκε σε μια φιέστα κομματικών μηχανισμών με την συμμετοχή μνημονιακών κομμάτων-σφαγέων των εργαζομένων (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ) και σε μια παρέλαση του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Όλος αυτός ο συρφετός των επίδοξων χειραγωγών και διαμεσολαβητών του εργατικού κινήματος τόλμησε όχι απλώς να εμφανιστεί σε μια ταξική διαδήλωση, αλλά κατάφερε και σε μεγάλο βαθμό να την καπελώσει.
Στην πλατεία Κλαυθμώνος συγκεντρώθηκε από νωρίς το απελθόν κυβερνών κόμμα παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Τσίπρα, το οποίο τοποθέτησε στην “ουρά” τις προσυγκεντρώσεις στα Χαυτεία. Μάλιστα η διαδήλωση από τα Χαυτεία καθυστέρησε επί πολύ ώρα να ξεκινήσει λόγω της κατάληψης της Σταδίου από τους πρώην κυβερνοτσολιάδες. Λίγο πιο πίσω βρίσκονταν οι διασπασθέντες ουραγοί του ΣΥΡΙΖΑ, οι αποχωρήσαντες του ΜΕΡΑ25 με επικεφαλής τον ψηφοφόρο (με επιστολική ψήφο) του 3ου μνημονίου Βαρουφάκη και η ΛΑΕ. Μπροστά απ’ όλους, στην “κεφαλή” στο Σύνταγμα βρίσκονταν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Η συμμετοχή του πρώην κυβερνώντος κόμματος στην διαδήλωση και η σιωπηρή αποδοχή αυτής της συνθήκης επιβεβαιώνει πως οι πόρτες για την “δεύτερη φορά αφομοίωση” είναι ορθάνοιχτες. Αποδεικνύει την εγκληματική συνενοχή των “αντι-δεξιών μετώπων” και ξεσκεπάζει τις προθέσεις όσων μιλούν για την ανάγκη “να πέσει η κυβέρνηση”: όχι προς όφελος μιας επαναστατικής ανατροπής αλλά προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ. Την πολιτική ευθύνη για αυτή την συνενοχή, την πολιτική ευθύνη για τα όσα θα αναλάβει να “εκτελέσει” στο μέλλον μια νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όταν πλέον η Ν.Δ. δεν θα μπορεί, θα την λουστούν.
Η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στις κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο είναι μια συνθήκη ντροπιαστική για τον λαό και την εργατική τάξη που υπέστη επί 4.5 χρόνια διακυβέρνησης του μνημονιακού μορφώματος μια μαζική και άνευ προηγουμένου αφαίμαξη και οικονομική λεηλασία προς όφελος του κεφαλαίου και της συστημικής “σωτηρίας” από την κρίση. Είναι μια τεράστια κοροϊδία. Είναι επίσης μια ντροπιαστική συνθήκη για το οργανωμένο εργατικό κίνημα και τους φορείς του που δέχτηκαν απανωτά χτυπήματα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και την απεργία κατά την θητεία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ντροπιαστική για όλους τους λόγους του κόσμου η ύπαρξη καθεστωτικών μέσα σε μια ταξική-απεργιακή διαδήλωση.
Ως Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού τις μέρες που προηγήθηκαν της απεργίας συζητήσαμε μαζί και με άλλους/ες συντρόφους/ισσες την προοπτική να συγκροτήσουμε ένα αναρχικό μπλοκ, με την δέουσα διακριτότητα (και επιθετικότητα) προς πρώην κυβερνώντες και επίδοξους λαϊκούς δυνάστες και με την κατεύθυνση που αρμόζει και είναι επιβεβλημένη σε αυτή την συγκυρία. Όμως οι αρνητικές εκτιμήσεις για την μαζικότητα και τα χαρακτηριστικά που θα προσλάβουν οι διαδηλώσεις σε συνδυασμό με την ελλειπή προετοιμασία για ένα τέτοιο μπλοκ, μας οδήγησαν στην απόφαση να κινηθούμε προπαγανδιστικά και παρεμβατικά και να επικεντρωθούμε για την ημέρα ψήφισης του εκτρώματος.
Εν τέλει ανοίξαμε ένα μικρό πανό με σύνθημα “Οι νεκροί του Σικάγο ζητούν δικαίωση – Μόνη λύση η Κοινωνική Επανάσταση” για κάποιο διάστημα πίσω από τα μη γραφειοκρατικά και κομματικά σωματεία βάσης και υποστηρικτικά ως προς αυτά, θεωρώντας ότι μέσα σε αυτό τον συσχετισμό δεν μπορούμε να εκπροσωπηθούμε πουθενά αλλού.
Στο τέλος της διαδήλωσης μια μικρή ομάδα συντρόφων/ισσων μας παρέμειναν στο Σύνταγμα για να αναρτήσουν το πανό με το οποίο πορευτήκαμε. Εκείνη την στιγμή ερχόταν το μπλοκ του πρώην κυβερνητικού κόμματος στελεχωμένο από βουλευτές, πρώην υπουργούς και τον πρώην πρωθυπουργό Τσίπρα πορευόμενο στην δεξιά λωρίδα της Βασιλίσσης Αμαλίας. Στην άλλη λωρίδα, περνούσε το μπλοκ της Ροσινάντε, πλάι-πλάι με το μπλοκ των κυβερνοτσολιάδων.
Οι σύντροφοι/ισσες μας ακινητοποίησαν το βαν του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν στην κεφαλή του μπλοκ με τα μεγάφωνα, διέλυσαν τα μικρόφωνα τα οποία κατόπιν εκτοξεύθηκαν στην περιφρούρηση του συριζο-μπλοκ και διέκοψαν τις ομιλίες και τα συνθήματα που υπαγορεύονταν. Αίφνης η περιφρούρηση των μνημονιακών επιχείρησε να επιτεθεί, ακολούθησε ολιγόλεπτη συμπλοκή από την οποία αποχώρησαν μετρώντας μόνο απώλειες και αδυνατώντας να προκαλέσουν έστω και την παραμικρή γρατζουνιά στους συντρόφους/ισσες μας.
Λίγη ώρα αργότερα, άτομο που νωρίτερα είχε βγει μέσα από το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ για να υπερασπιστεί τον κομματικό εξοπλισμό, ακολούθησε τους συντρόφους/ισσες μας και διαμαρτυρήθηκε για χτύπημα που δέχτηκε, ισχυριζόμενος ότι είναι “ένας απλός ηχολήπτης”. Ακόμα και στο ενδεχόμενο που ο ισχυρισμός του ήταν αληθής, το χτύπημα που δέχτηκε ήταν αποτέλεσμα της δικής του στάσης και όχι προϊόν “άκριτης βίας”, “υπερβολικής έντασης της στιγμής” ή οποιουδήποτε άλλου κινήτρου που δεν έχει καμία σχέση με τα αξιακά χαρακτηριστικά του πολιτικού μας σχήματος. Ο συγκεκριμένος είχε κινηθεί επιθετικά, πλαισιωμένος από πολλούς σημαιοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και χτυπήθηκε λόγω της δικής του στάσης μέσα στα γεγονότα.
Άλλωστε, η επανεμφάνιση του “απλού ηχολήπτη” για να “ζητήσει εξηγήσεις” ήταν και πάλι πλαισιωμένη από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που από την μία ρωτούσαν τάχα έκπληκτοι “γιατί τον χτυπήσατε” και από την άλλη τόλμησαν να μας αποκαλέσουν μέχρι και “ασφαλίτες” (sic). Αυτό συνέβη μέσα στο μπλοκ της ΑΠΟ με το οποίο τυχαία διασταυρωθήκαμε στην Πανεπιστημίου αμέσως μετά την συμπλοκή. Γι’ αυτό και δεν ήταν πλέον δική μας η ευθύνη να ανοίξουμε το όποιο “μέτωπο” μέσα σε ένα άλλο μπλοκ. Απαντήσαμε στις ύβρεις των κυβερνοτσολιάδων, τους ενημερώσαμε ότι θα τσακίζονται όποτε τολμούν να κατεβαίνουν στους δρόμους, αλλά δεν τους ξαναχτυπήσαμε. Μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε τι θα συνέβαινε σε ένα νέο γύρο σύγκρουσης με τα κομματικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που αυτή την φορά δεν θα διεξαγόταν με αριθμητικό συσχετισμό 100 εναντίον 5 αλλά σχεδόν ισόποσο. Κατά την γνώμη μας ήταν υπόθεση της περιφρούρησης της ΑΠΟ να διαχειριστεί τον συριζαίικο θίασο εφόσον αυτοί βρίσκονταν εντός του μπλοκ τους και κινιόντουσαν με άνεση μέσα σ’ αυτό φωνάζοντας και βρίζοντας.
Θα επαναλάβουμε την πάγια και σταθερή θέση μας ότι κανένας αγώνας δεν μπορεί να είναι επιτυχημένος και πραγματικά “από τα κάτω” αν δεν περιφρουρείται πολιτικά από επίδοξους καπηλευτές και “εκλογικούς” διαμεσολαβητές. Κανένας αγώνας δεν θα ανοίξει τον δρόμο της επαναστατικής προοπτικής αν αφήνεται έρμαιο κεφαλαιοποίησης στις κάλπες. Καμία συμμαχία με την αριστερά (σοσιαλδημοκρατική, κομμουνιστική, “ακροαριστερή”) δεν θα βγάλει ευνοημένη την εργατική τάξη και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Καμία συμμαχία με την αριστερά δεν θα ενισχύσει το αναρχικό κίνημα, όπως ποτέ στην ιστορία δεν το ενίσχυσε.
Εν κατακλείδι. Μέχρι την ψήφιση του αντεργατικού εκτρώματος μεσολαβούν λίγες μέρες. Είναι στο χέρι μας να προπαγανδίσουμε, να προετοιμάσουμε, να οργανώσουμε μια ημέρα δυναμικής μάχης και αγώνα και να μην αφήσουμε η μέρα ψήφισης να σημαδευτεί από κομματικά πανηγύρια. Να απαντήσουμε στην νέα επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου με τον τρόπο που αρμόζει και τον τρόπο που φοβούνται. Όπως θα έλεγε και ο γερο-Κροπότκιν:
Με την φωτιά, με την πένα, με το τσεκούρι και το πιστόλι, ότι δεν ανήκει στην αστική νομιμότητα ανήκει σε εμάς.
