Κατά τον τελευταίο ένα και πλέον μήνα βρίσκεται σε εξέλιξη ένας δυναμικός και μαζικός αγώνας των εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες και τα τηλεφωνικά κέντρα σε πανελλαδικό επίπεδο. Πριν περάσουμε όμως στον ίδιο τον αγώνα των εργαζομένων, στις απεργιακές κινητοποιήσεις τους, τις νίκες που έφερε, στους δρόμους που άνοιξε και όλα τα κομβικά ζητήματα που ανέδειξε και συνεχίζει να αναδεικνύει, ας πούμε κάποια πράγματα για τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών στην ελλάδα και τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σ΄ αυτόν.
Αρχικά, οι τηλεπικοινωνίες αποτελούν έναν τεράστιο αναπτυσσόμενο κλάδο που απασχολεί χιλιάδες εργαζομένους και αποφέρει τεράστια κέρδη για τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται σ΄αυτόν. Μόνο η εταιρεία Teleperformance, ένας διεθνής κολοσσός του κλάδου που δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα, απασχολεί 12.000 εργαζομένους. Μιλάμε, μάλιστα, για ένα εργατικό δυναμικό πολυεθνικό καθώς οι διάφορες εταιρείες απορροφούν εργαζομένους από διάφορες χώρες λόγω της γνώσης κάποιας ξένης γλώσσας, με τους εργαζομένους που προέρχονται από χώρες εκτός Ε.Ε (κυρίως Αφρικανοί και Άραβες) να βρίσκονται, όπως θα εξηγήσουμε και στην συνέχεια, σε ένα καθεστώς εκβιαστικής εργασιακής ομηρίας από την εργοδοσία. Οι εταιρείες του κλάδου αυτοπροβάλλονται ως ιδανικά εργασιακά περιβάλλοντα, με την Teleperformance να συγκαταλέγεται σε διεθνείς έρευνες μέσα στα 5 «Best Workplaces» παγκοσμίως. Βέβαια, όταν βλέπουμε το ίδιο το σύστημα να ευλογάει τα γένια του θα πρέπει να περιμένουμε ότι κάτι βρωμάει από πίσω. Κι αυτό συμβαίνει και σ΄αυτή την περίπτωση. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με εργασιακά κάτεργα!
Ας δούμε, λοιπόν, ποια είναι η καθημερινή εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε εταιρείες όπως η Teleperformance και σε άλλες αυτού του κλάδου, όπως περιγράφεται από τους ίδιους. Χαμηλοί μισθοί που δεν φτάνουν επ’ ουδενί για να καλύψουν τις ανάγκες του μήνα, εντατικοποιημένοι ρυθμοί εργασίας μέσα σε ένα τεράστιο φόρτο εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, συνεχής εργασιακή επισφάλεια, ελλείψει συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με την περίπτωση της μετακίνησης από project σε project ή την διαθεσιμότητα άνευ αποδοχών ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε εταιρείας να είναι πάντοτε πιθανή. Επιπλέον, στα αυτοπροβαλλόμενα ως «Best Workplaces» των εταιρειών τηλεπικοινωνιών και τηλεφωνικών κέντρων, έχουν υπάρξει καταγγελίες εργαζομένων για την επιβολή αδειών άνευ αποδοχών, δυσμενών μεταθέσεων και απολύσεων λόγω προβλημάτων υγείας που αυτοί αντιμετώπιζαν, καθώς και για απολύσεις εργαζομένων με δόλια μέσα χωρίς την καταβολή αποζημιώσεων. Τέλος, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στο καθεστώς ομηρίας που επιβάλλουν αυτές οι εταιρείες στους εργαζομένους τους από χώρες εκτός της Ε.Ε, οι οποίοι έρχονται στην χώρα με ειδική άδεια εργασίας, βάσει της οποίας τους επιτρέπεται η παραμονή για μόνο όσο εργάζονται και δη όσο εργάζονται στο συγκεκριμένο κλάδο. Καταλαβαίνουμε τι συνεπάγεται αυτή η συνθήκη για αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται εκβιαστικά εξαρτημένοι στις ορέξεις των εταιρειών του κλάδου αφού μια πιθανή απόλυση ουσιαστικά ισοδυναμεί και με την απέλαση τους μέσα σε διάστημα ενός μήνα.
Απέναντι στις παραπάνω συνθήκες εργασίας, οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες δεν έμειναν άπραγοι, να τις υπομένουν απλώς ο καθένας μόνος του. Είπαν «έως εδώ, αρκετά!» και οργάνωσαν συλλογικά τον αγώνα τους, θέτοντας δυναμικά τις διεκδικήσεις τους, με τα αιτήματα τους να αφορούν μεταξύ άλλων την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, τις αυξήσεις σε μισθούς με την ταυτόχρονη μείωση του ωραρίου εργασίας, επίδομα ξένης γλώσσας 10% κάθε ξένη γλώσσα, ανθυγιεινό επίδομα ακουστικού 15 %, βίζα εργασίας και όχι ειδικού σκοπού για τους εργαζόμενους εκτός Ε.Ε. κ.α. Η αρχή αυτού του αγώνα έγινε με την μαζική απεργία που έλαβε χώρα στις 8/2 με την συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων μετά την απόφαση του σωματείου τους στον Νομό Αττικής (ΣΕΤΗΠ) και την στήριξη του αντίστοιχου σωματείου στην Θεσσαλονίκη. Ακολούθησε η ακόμη πιο μαζική απεργία στις 19/2 σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Χανιά. Μέσα από τον απεργιακό τους αγώνα, οι εργαζόμενοι κατέστησαν ηχηρή την παρουσία τους μέσα από τις μαζικές και δυναμικές συγκεντρώσεις τους έξω από γραφεία των εταιρειών στις τρεις παραπάνω πόλεις, έξω από το Υπουργείο Εργασίας και το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου στην Αθήνα, καθώς και με την οργανωμένη παρουσία τους έξω από την Βουλή. Έχει σημασία να πούμε πως οι απεργίες και οι παραπάνω κινητοποιήσεις υπήρξαν το αποτέλεσμα μαζικών διεργασιών και ζυμώσεων των εργαζομένων εντός των σωματείων τους, οι οποίες ενίσχυσαν αγωνιστική κουλτούρα, την συλλογικοποίηση και τους δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ τους. Απότοκο αυτών των διεργασιών αποτέλεσε και η σύσταση νέου επιχειρησιακού σωματείου (του ΣΕΤΕΠ) στην μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου, την Teleperformance, το οποίο μόλις συστάθηκε μηνύθηκε από την συγκεκριμένη εταιρεία «πρότυπο» με μια αστεία επιχειρηματολογία.
Οι αγώνες των εργαζομένων φέρνουν αποτελέσματα! Σίγουρα η μαζική συμμετοχή στις απεργίες, η συλλογικοποίηση των εργαζομένων του κλάδου και ο πανικός που προκλήθηκε στις εταιρείες κολοσσούς του κλάδου (όπως μαρτυρά και η μήνυση στο νέο σωματείο) αποτελούν μια σημαντική επιτυχή παρακαταθήκη για έναν αγώνα που ακόμη βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι μέχρι τώρα κινητοποιήσεις των εργαζομένων, όμως έφεραν και έμπρακτα – άμεσα αποτελέσματα, αναγκάζοντας την εταιρεία Webhelp να έρθει σε διαπραγματεύσεις με το σωματείου του κλάδου για την ικανοποίηση του αιτήματος του για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας. Και σ’ αυτή την περίπτωση, βέβαια, μιλάμε για ένα ανοικτό στοίχημα των εργαζομένων να θέσουν τους όρους που διεκδικούν, αλλά μιλάμε για μια εξέλιξη που μπορεί να βελτιώσει άμεσα τις συνθήκες εργασίες, μια εξέλιξη που δεν θα ερχόταν χωρίς την συλλογική δυναμική που ανέπτυξε ο αγώνας τους. Ας σκεφτούμε, λοιπόν, όλοι εμείς που βιώνουμε την καθημερινή εργασιακή εκμετάλλευση ποιο είναι το συμφέρον μας; Να μένουμε στις ατομικές «λύσεις» και στο ότι δεν αλλάζει, όπως μας προτρέπει η συστημική προπαγάνδα ή να οργανωθούμε και να παλέψουμε συλλογικά ο ένας δίπλα στην άλλη για τις ζωές μας;
Η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση δίνεται από την ίδια την πραγματικότητα και το ίδιο το παράδειγμα του αγώνα των εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες που ήδη έχουν πετύχει πολλά. Και ένας ακόμη από τους λόγους της επιτυχίας του αγώνα τους είναι η διάρκεια και η επιμονή που τον διέπει, καθώς συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις με την ίδια αποφασιστικότητα, καλώντας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη νέο, 3ο γύρο απεργιακών κινητοποιήσεων, την Τετάρτη 13/03. Από την πλευρά μας, βρισκόμαστε αλληλέγγυα στο πλάι τους και στηρίζουμε τις νέες κινητοποιήσεις τους και τον αγώνα τους συνολικότερα, μέχρι το τέλος και την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους, χωρίς κανέναν συμβιβασμό και υποχώρηση. Γιατί το δίκαιο βρίσκεται με το μέρος μας, με τον κόσμο της εργασίας, και όλοι μαζί έχουμε την δύναμη να το επιβάλλουμε στους εκμεταλλευτές μας, το κράτος και το κεφάλαιο.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ ΚΑΙ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 13/3
Αθήνα: 8 πμ έξω από τα γραφεία των Τηλεφωνικών Κέντρων (Teleperformance και Webhelp) και στις 12.00 στην Πλατεία Συντάγματος
Θεσσαλονίκη: 7.45 π.μ μπροστά από τα γραφεία τη Teleperformance (26ης Οκτωβρίου 43, περιοχή Σφαγεία)
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
