Την προηγούμενη Τρίτη, στις 25 Ιουλίου, ένας άστεγος συνδημότης μας βρέθηκε νεκρός σε παγκάκι των Αγίων Αναργύρων, εξουθενωμένος από τον καύσωνα στον οποίον ήταν εκτεθειμένος και επιεικώς αβοήθητος και εγκαταλελειμμένος απ’ την αναλγησία του Δήμου και της συμμορίας Τσίρμπα που τον διοικεί.
Και στο παρελθόν είχαμε αναδείξει την πολιτική που ακολουθεί ο Δήμος απέναντι στους άστεγους [1] αντιμετωπίζοντας τους ως «εστίες μόλυνσης» και πεδίο διωγμού, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να θριαμβολογεί για το κυνηγητό εναντίον τους. Αυτή η συνειδητή στάση και επιλογή του Δήμου, η οποία πηγαίνει χέρι-χέρι με την κεντρική κρατική πολιτική, οδήγησε αυτή την φορά στον θάνατο. Από πλευράς μας, δεν ξεχνάμε, κανέναν νεκρό της τάξης μας και δεν θα ξεχάσουμε ούτε θα αφήσουμε να ξεχαστεί τι συνέβη στις 25 Ιουλίου.
Ο θάνατος του συνδημότη μας, αποτέλεσμα της έλλειψης υποδομών, της αδιαφορίας και της εγκληματικής συνέργειας τοπικών και κρατικών αρχών, προϊόν της «μεγάλης εικόνας» που δημιουργεί τους άστεγους και τους πετά, στην καλύτερη των περιπτώσεων στις ζωώδεις κλίνες του κέντρου των Αθηνών, είναι η πιο ωμή αποκρυστάλλωση των όσων πρεσβεύουν το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος. Γιατί ο θάνατος του άστεγου συνανθρώπου μας δεν είναι μόνο το αποκορύφωμα της πολιτικής αναλγησίας ενός Δήμου και της κλίκας που τον απομυζά, αλλά αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής και ταξικής τραγωδίας που εκτυλίχθηκε τις προηγούμενες εβδομάδες από τον «καπιταλιστικό καύσωνα» που σκόρπισε τον θάνατο και την καταστροφή σε όλη την χώρα.
Η «τύχη» του συνδημότη μας στους Αγίους Αναργύρους ήταν η ίδια που έλαχε σε πολλούς άλλους όλες αυτές τις μέρες και ανήκει στην ίδια, μαύρη “λίστα” των θανάτων που συντάραξαν όλη την κοινωνία και την εργατική τάξη. Ο θάνατος του είχε τις ίδιες αιτίες με εκείνους τους θανάτους εν ώρα δουλειάς, στις πυρκαγιές, στα κέντρα κράτησης, στις καρότσες ελλείψει ασθενοφόρων και κάτω από τις γέφυρες: την κερδοφορία των αφεντικών. Την αιματοβαμμένη κερδοφορία που πατάει πάνω στις πλάτες των εργαζομένων στην εστίαση, τον τουρισμό και σε όλες εκείνες τις ειδικότητες που οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλέψουν σε εξωτερικούς χώρους υπό ακραίες συνθήκες καύσωνα. Είναι αυτή η αιματοβαμμένη κερδοφορία που αναδιανέμεται από το κράτος σε λίγα χέρια και απαξιώνει την χρηματοδότηση καίριων δομών, η αιματοβαμμένη κερδοφορία που βάζει πάνω από όλα την διεύρυνση της, πατώντας ακόμη και πάνω σε ανθρώπινα συντρίμμια, μη λογαριάζοντας τίποτα μπροστά στην αναπαραγωγή του συστήματος που την επιτρέπει.
Γι’ αυτό, αν δεν καταλάβουμε ότι οι λίγοι ζουν από τον μόχθο της εργασίας μας, αν δεν καταλάβουμε πως δεν φταίει η «ανικανότητα» των προσώπων αλλά το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού και του κράτους, αν δεν καταλάβουμε πως είναι στο χέρι μας να ανατρέψουμε το σάπιο αυτό οικοδόμημα και συνεχίσουμε να αναμένουμε «καλύτερες μέρες» χωρίς αγώνες, χωρίς πίστη σε έναν άλλο κόσμο, τότε τα χειρότερα είναι μπροστά μας, σε κάθε πτυχή του κοινωνικού βίου. Ο πλούτος, τα αγαθά, οι υπηρεσίες, ό,τι υπάρχει και το καρπώνονται οι εκμεταλλευτές μας, ό,τι υπάρχει και το καταστρέφουν, είναι δικό μας, ανήκει σε όλη την κοινωνία και σε όλη την εργατική τάξη.
Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας
Πόλεμο στον πόλεμο κράτους, αφεντικών και τοπικών αρχόντων
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
[1] https://protaanka.espivblogs.net/2023/02/10/paremvasi-sto-dimarcheio-agion-anargyron-kamateroy/
