Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια έξαρση της οπαδικής βίας. Οι επιθέσεις σε οπαδικούς συνδέσμους έχουν πυκνώσει, το ίδιο και τα καρτέρια, οι συμπλοκές και όλα όσα συνθέτουν το κάδρο της “αντιπαράθεσης ιδανικών” μεταξύ των οπαδικών θυρών. Με μια περιήγηση στις διάφορες οπαδικές σελίδες μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι τα γεγονότα αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί και ήταν θέμα χρόνου να θρηνήσουμε έναν ακόμη νεκρό. Εδώ, στα δυτικά, το γνωρίζουμε και από πρώτο χέρι. Δεν είναι μόνο τα λεγόμενα “πεσίματα” αλλά και οι παγίδες στα τυφλά, με ανύποπτους περαστικούς να γίνονται στόχοι χούλιγκανς, που και στο άκουσμα και μόνο της αντίπαλης ομάδας είναι ικανοί να ξυλοφορτώσουν ή ακόμη και να μαχαιρώσουν.
Δίπλα στην αντικοινωνική και αποπροσανατολιστική αυτή βία μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν επί της ουσίας τίποτα να χωρίσουν, αρθρώνονται και τα γεμάτα βάθος και αξίες επιχειρήματα της μίας ή της άλλης πλευράς: “όχι δεν μας τρέξατε εσείς, εμείς σας τρέξαμε”, “σας γαμήσαμε εδώ, εκεί, παραδίπλα, στο υπερπέραν” και ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό. Τραυματίες και πολλές φορές ακόμα και δολοφονημένοι εμφανίζονται ως τα επινίκια “γαμιάδων” έναντι “λαγών” μέσα σε ανορθολογικά παραληρήματα κοινωνικού ξεπεσμού για τα οποία τρίβει τα χέρια της η οικονομική και πολιτική εξουσία, που αντί να δέχεται μαζικές απαντήσεις στην καταστροφή των ζωών μας, “διαιτητεύει” και τάχα “καταγγέλλει” την βία μεταξύ των καταπιεσμένων. Μια βία γεννημένη από το ίδιο το σύστημα και τα οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου που διαχειρίζονται, διευθύνουν και καθοδηγούν τον επαγγελματικό αθλητισμό.
Η δολοφονία του 19χρονου φίλου της ομάδας του Άρη, του Άλκη, είναι ενταγμένη μέσα σε αυτό το πλαίσιο της έξαρσης του φαινομένου της οπαδικής βίας. Βέβαια, εδώ, δεν έχουμε νεκρό μετά από μια συμπλοκή μεταξύ οπαδών. Ο Άλκης δεν βρέθηκε σε στημένο ραντεβού οπαδών για να χτυπήσει και να χτυπηθεί, να βιντεοσκοπήσει “λαγούς” και να καυχιέται για το ποια θύρα “γαμάει” την άλλη. Δεν γνωρίζουμε αν ο Άλκης ήταν οργανωμένος οπαδός αλλά δεν έχει και καμία απολύτως σημασία. Άλλωστε ο θάνατος του πρόκειται για μια τυφλή δολοφονία, μόνο και μόνο επειδή δήλωσε την ομάδα που υποστηρίζει, στα σκουπίδια που τον δολοφόνησαν. Στην θέση του θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε.
Το παραπάνω δεδομένο ως προς τις συνθήκες που οι θρασύδειλοι επιτέθηκαν στον Άλκη, δεν αναιρεί την ουσία και τα οπαδικά κίνητρα των δολοφόνων. Διάφορες οπαδικές “θύρες”, μάταια προσπαθούν στις ανακοινώσεις τους να εξωραΐσουν την οπαδική βία και να ισχυριστούν ότι δεν είχε οπαδικά κίνητρα η δολοφονία. Είτε “παντελονάτη” είτε “συμμορίτικη” δεν παύει να είναι βία μεταξύ φτωχών, βία ανούσια, βία που βολεύει το κράτος και τα αφεντικά. Το πώς λειτουργούν συγκεκριμένοι θύλακες μέσα στον οπαδικό στρατό του ΠΑΟΚ είναι γνωστό, όπως και η ώσμωση αυτών των μορφωμάτων με τον φασισμό με χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Εύοσμο και την Σταυρούπολη. Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι ο “ΠΑΟΚ” αφού δεν είναι οι μόνοι οπαδοί που διαθέτουν τέτοια μορφώματα. Αυτές οι λογικές ανάδειξης του “ποιος βαράει ποιο έντιμα ή βρώμικα” το μόνο που καταφέρνουν είναι να οξύνουν το μίσος και να αναπαράγουν με μεγαλύτερη ένταση τις δήθεν “διαφορές” ανάμεσα στους οπαδούς.
Τέτοια φυντάνια, δυνητικοί δολοφόνοι για την “ομάδα” δεν υπάρχουν μόνο στον “ΠΑΟΚ” και οι αιτίες που τους γεννούν είναι κοινές. Δεν ευθύνεται η άλφα ή η βήτα ομάδα για αυτά τα φαινόμενα. Δεν είναι αυτή η ανακοίνωση ο χώρος και η ώρα για να αναπτύξουμε μια επαρκή ανάλυση για το οπαδικό φαινόμενο ωστόσο αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι για να αποκωδικοποιηθούν οι βαθύτεροι λόγοι αυτής και κάθε άλλης δολοφονίας με οπαδικά κίνητρα, θα πρέπει να ενσκήψουμε στην ρίζα του ίδιου του οπαδικού φαινομένου και να εντοπίσουμε τις αιτιακές προϋποθέσεις που το υποβαστάζουν ως φαινόμενο. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση, έξω από τις αιτίες που γεννούν το φαινόμενο, όχι μόνο δεν θα βρει τις απαντήσεις, αλλά και δεν θα καταφέρει ποτέ να αντιμετωπίσει τις τραγικές του επιπτώσεις.
Από την πλευρά μας απευθυνόμαστε στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα των γηπέδων ως κομμάτι της τάξης μας, ως εργάτες, ταξικά προσδιορισμένους νέους, φτωχά λαϊκά στρώματα και όχι σαν οπαδούς ομάδων. Μέσα στην ίδια την απεύθυνση τους καλούμε να απαξιώσουν κάθε “αθλητική” Α.Ε. και κάθε οπαδική αντιπαράθεση, χουλιγκανισμούς, ξυλίκια για λάφυρα, οπαδική ηγεμονία και άλλες τέτοιες μαλακίες. Η αγάπη για τον αθλητισμό, ακόμα και η υποστήριξη κάποιας συγκεκριμένες ομάδας, δεν μπορεί να συμπλέει με φαινόμενα αντικοινωνικής βίας, οπαδικούς στρατούς, ανώνυμες εταιρίες, οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου, μεγιστάνων, βαρώνων, λαθρέμπορων, καναλαρχών, εκδοτών κ.α. ούτε και με την αναπαραγωγή κάθε κοινωνικής σαπίλας όπως του σεξισμού και της ομοφοβίας που είναι έκδηλα στα οπαδικά τραγούδια.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ο Άλκης που έφυγε τόσο άδικα δεν θα ξεχαστεί και δεν θα γίνει απλώς ένα οπαδικό λάβαρο της ομάδας που υποστήριζε. Η μνήμη του θα πρέπει να διατηρηθεί ζωντανή από όλους και όλες και να υπενθυμίζει ότι το οπαδικό μίσος και η οπαδική βία είναι ένας αξιακός ξεπεσμός, μια πολιτισμική παρακμή, μια παράλογη διαίρεση μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και στην συντριπτική τους πλειονότητα ανήκουν στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και μόνο κοινά έχουν. Ας ελπίσουμε ότι ο Άλκης δεν θα είναι μόνο ο τελευταίος νεκρός της οπαδικής βίας αλλά και αυτός που θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους ή έστω την αρχή της πρόσκλησης μιας βαθιάς ρωγμής, στην ύπαρξη οπαδικών στρατών.
Εχθρός δεν είναι ο “άλλος” οπαδός
Είναι το κράτος και ο καπιταλισμός
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων-Καματερού
