ΠΑΡΕΛΑΣΗ- ΓΙΟΚ
Όπως όλοι γνωρίζουμε φέτος δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω κορονοϊού οι μαθητικές παρελάσεις. Βρέθηκαν έτσι, άλλες λύσεις ώστε το κράτος να μην χάσει την ευκαιρία για την εθνική του προπαγάνδα. Με βάση τα μέτρα προστασίας για την πανδημία οι παρελάσεις αντικαταστάθηκαν από τις καταθέσεις στεφάνων και τις θρησκευτικές δοξολογίες. Μάλλον ο ιός δεν μεταδίδεται σε αυτές τις περιπτώσεις! Οι ομαδικές σχολικές εκδηλώσεις διασπάστηκαν σε «εκδηλώσεις εντός του κάθε τμήματος» όπου στο τέλος τους απονεμήθηκαν και αριστεία-έπαινοι προσωπικής βελτίωσης στους/στις μαθητές/τριες του σχολικού έτους 2019-20. Φυσικά, και στην φετινή ιδιάζουσα περίπτωση παραδόθηκε σημαία στον/ην «καλύτερο/η» και ορίστηκαν παραστάτες και υπεύθυνοι κατάθεσης στεφάνων παρουσία μαθητών και καθηγητών. Όλα όμως τηρουμένων των επιταγών της κυβέρνησης περί μέτρων προστασίας! Ναι, αυτών των εντυπωσιακών μέτρων προστασίας που έχουν παρθεί, όπως το να στοιβάζεις 25 μαθητές ανά τμήμα. Γιατί όμως τόση επιμονή στις πατριωτικές αυτές φιέστες ακόμη και εν μέσω πανδημίας;
Οι μαθητικές παρελάσεις είναι εμπνευσμένες από τις στρατιωτικές επιδείξεις της ναζιστικής Γερμανίας και εισήχθησαν στον ελλαδικό χώρο από τον δικτάτορα και θαυμαστή του φασισμού και του ναζισμού, Ιωάννη Μεταξά. Σκοπό είχαν και έχουν να εκπαιδεύσουν την νεολαία στην υπακοή και στον ανταγωνισμό, στην ιεραρχία και στην πειθαρχία, στην στρατοκρατία(μιλιταρισμός), στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Ταυτόχρονα, ήταν και είναι καίριας σημασίας να μπορέσουν οι νέοι και οι νέες, όντας το μέλλον του τόπου, να νιώσουν μέλη μιας εθνικής ενότητας η οποία εξισώνει τους ταξικούς διαχωρισμούς κάτω από μία κοινή γαλανόλευκη σημαία. Να αποκτήσουν κοινή εθνική συνείδηση και αντίληψη για την κυρίαρχη αφήγηση της Ιστορίας. Να πολεμήσουν και να δώσουν τη ζωή τους αν χρειαστεί για το έθνος και το κράτος. Όλα αυτά έπρεπε να τονιστούν και στην φετινή 28η Οκτώβρη.
Έτσι φέτος, η παράδοση στεφάνων εκμεταλλεύτηκε το θάνατο απλών ανθρώπων σε έναν διακρατικό πόλεμο δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο το αίσθημα της τιμής και της δόξας που απολαμβάνουν-φυσικά μετά θάνατον- «οι πεσόντες υπέρ πατρίδος». Οι θρησκευτικές δοξολογίες έδωσαν αν μη τι άλλο έναν χριστιανικό χαρακτήρα που περιχαρακώνει εντός του μονάχα τους έλληνες χριστιανούς ορθόδοξους, προωθώντας για ακόμη μια φορά την θρησκευτική μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό. Η απονομή της σημαίας στον/ην σημαιοφόρο, ο ορισμός παραστατών και η απόδοση επαίνων στους «καλούς μαθητές» διατηρούν και προάγουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό ανάμεσα στους μαθητές και την τακτική της επιβράβευσης σε αυτούς που με βάση τα συστημικά καθορισμένα ζητούμενα, διαπρέπουν. Οι σχολικές γιορτές είτε σε μεγάλες αίθουσες είτε σε μικρά τμήματα ανέκαθεν εδραίωναν την ιστορική αφήγηση που αναζωπυρώνει την αγελαία εθνική συνείδηση και συνοχή έναντι στις διαχωριστικές ταξικές γραμμές ανάμεσα σε δυνάστες και καταδυναστευόμενους.
Όσο και να διαφωνούμε με αυτές τις κρατικές τακτικές μπορούμε να δούμε καθαρά τον λόγο ύπαρξης και εφαρμογής τους. Το Κράτος είναι μια οργανωμένη πολιτική οντότητα που μόνο σκοπό έχει την οργάνωση των κοινωνικών υποθέσεων προς όφελος μιας οικονομικής , πολιτικής και κοινωνικής ελίτ . Για να μπορέσει να χαλιναγωγήσει λοιπόν, μια γεμάτη αντιθέσεις ποικιλόμορφη κοινωνία πρέπει να της δώσει μια κοινή στόχευση, μια κοινή γραμμή, μια κοινή ταυτότητα που να εχθρεύεται ό,τι παρεκκλίνει απ’ αυτήν. Εδώ το Κράτος συμπληρώνεται από το Έθνος. Μια αφηρημένη σχετικά έννοια που χρησιμοποιήθηκε από κάθε Κράτος διαφορετικά ώστε να πετύχει την ανάλογη ομογενοποίηση που επιζητά. Σίγουρα τα βασικά κοινά γνωρίσματα τα οποία προσδίδουν σε ένα Έθνος για την αναγνώριση του ως τέτοιο είναι η φυλή, η γλώσσα, το θρήσκευμα, η κοινή ιστορία κι ο πολιτισμός. Τονίζοντας και χρησιμοποιώντας, λοιπόν, αυτά τα κοινά στοιχεία μέσα στην κοινωνική βάση, δημιουργείται η ψευδαίσθηση ενότητας ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς που στην πραγματικότητα το μόνο τους κοινό είναι η καταγωγή τους. Ταυτόχρονα, υπερτονίζονται οι διαφορές με όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες που δεν τηρούν κάποια από τα παραπάνω προαπαιτούμενα ακόμη κι αν μιλάμε για περιπτώσεις που τα ταξικά μας συμφέροντα ταυτίζονται.
Ως Αναρχικοί/ες επιθυμούμε να οργανώσουμε μόνοι/ες τις κοινωνίες μας χωρίς κάποιον να τις καθορίζει προς όφελος των λίγων, προς όφελος ενός απάνθρωπου συστήματος , του Καπιταλισμού. Νιώθουμε πατρίδα μας όλη τη γη και δεν την χωρίζουμε με συρματοπλέγματα σε «δικό μου και δικό σου». Δεν χρειάζεται να είναι Έλληνας αυτός που θα αποκαλέσουμε φίλο, συνάδελφο, συμμαθητή , σύντροφο. Δεν έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε κανένα εθνικό ιδεώδες ή κάποιον μεγάλο αρχηγό διότι μας ενώνει η ταξική μας συνείδηση και οι αλληλέγγυοι δεσμοί μας. Δεν πιστεύουμε στον ανταγωνισμό παρά μόνο στην αλληλεγγύη και την ανιδιοτέλεια του ανθρώπινου πνεύματος να προσφέρει αλλά και να βελτιώνεται μέσα από αυτή την διαδικασία. Διεκδικούμε έναν κόσμο που θα χωράνε όλοι και όλες. Έναν κόσμο χωρίς κράτη, χωρίς οικονομικούς διαχωρισμούς, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζόμενους. Έναν κόσμο ελευθερίας, αδελφοσύνης και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς. Γι’ αυτό δεν αποδεχόμαστε την κυρίαρχη ιστορική αφήγηση περί εθνικού ιδεώδους και πίστεως στην πατρίδα. Δεν πολεμάμε για κανέναν κρατικό επεκτατικό πόλεμο ανάμεσα στις γραμμές κάποιου τακτικού στρατού ,δεν σκοτώνουμε και δεν πεθαίνουμε για οικονομικά συμφέροντα που ευθύνονται για την ταξική μας εξαθλίωση. Θα εξεγερθούμε και θα επαναστατήσουμε όμως δίπλα στα ταξικά μας αδέλφια απέναντι στον ολοκληρωτισμό του Καπιταλισμού της εποχής μας που προσπαθεί να μας υποτάξει και να μας κατακρεουργήσει. Πολεμάμε για την Ελευθερία. Πολεμάμε για την Αναρχία.
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ,ΤΟΥΡΚΙΑ,ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙA
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού
Ιστότοπος: protaanka.espivblogs.net
Επικοινωνία protaanka@espiv.net & facebook
