Η Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού αποτελεί έναν μαχόμενο πολιτικό πυρήνα που ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2016. Εκφράζεται από την ιδεολογία του αναρχισμού, καθοδηγείται από την ελευθεριακή κοσμοθεωρία του και παλεύει σχεδιασμένα για την πλατιά διάδοση και εφαρμογή των επαναστατικών προταγμάτων του.
Ως φορέας επαναστατικής και ταξικής πάλης, η Πρωτοβουλία δραστηριοποιείται στις συνοικίες των δυτικών προαστίων και παράλληλα τροφοδοτεί την κεντρική πολιτική δράση. Η συγκρότηση της δεν λαμβάνει ως βασικό ενοποιητικό στοιχείο την χωροταξία της «γειτονιάς», αλλά την συνάφεια ιδεολογικών αρχών και αγωνιστικών στόχων μεταξύ των μελών της. Ως εκ τούτου, η Πρωτοβουλία δεν είναι μια «συνέλευση κατοίκων» αλλά ένας αναρχικός πυρήνας τοπικής και υπερτοπικής αναφοράς με επαναστατικό προσανατολισμό και συνολικό στρατηγικό πλάνο αγώνα.
Ο προσδιορισμός των περιοχών δράσης δεν συνιστά περιορισμό της γεωγραφικής πολιτικής ακτινοβολίας της Πρωτοβουλίας, ούτε δηλωτικός του τόπου κατοικίας των μελών της, ούτε προσδίδει μερικό περιεχόμενο στην φύση της ως πολιτικού πυρήνα. Οι Άγιοι Ανάργυροι και το Καματερό είναι μονάχα το αφετηριακό σημείο μιας αγωνιστικής κίνησης που δεν περιστοιχίζεται σε έναν ή παραπάνω δήμους. Στόχος είναι η γεωγραφική επέκταση σε οργανωτικό και πολιτικό επίπεδο και η ένταξη νέων μελών από διαφορετικές περιοχές των δυτικών προαστίων.
Ο πολιτικός ρόλος που αξιώνει η Πρωτοβουλία είναι φύσει πολύπλευρος και συγκεράσει διαλεκτικά την πολιτική θεωρία με την μαχητική δράση και την ιδεολογική εργασία με την εκπόνηση σχεδίων πάλης. Η πολυπαραγοντική φύση του εγχειρήματος αποτυπώνεται πολιτικά στους συλλογικά επεξεργασμένους και καταταστατικά κατοχυρωμένους σχεδιασμούς του, άμεσους και μακρόπνοους.
Μέσω της συστηματικής προπαγανδιστικής εργασίας, παλεύουμε για την σταδιακή αναμόρφωση των συσχετισμών πολιτικής επιρροής στο κοινωνικό πεδίο των περιοχών δράσης μας. Στοχεύουμε σε μια διεισδυτική παρέμβαση στην εργατική τάξη και την νεολαία που θα δυναμώσει κοινωνικά τα επαναστατικά μας προτάγματα. Η μαζικοποίηση του σχήματος σε συνάρτηση με την ανάπτυξη μιας πλατιάς κοινωνικής και ταξικής συσπείρωσης με κινηματικούς όρους αποτελεί το υλικό ζητούμενο της παρέμβασης μας και αποκλειστικό παράγοντα αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας της .
Η μελέτη των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων και η παραγωγή τεκμηριωμένων θέσεων στα φλέγοντα προβλήματα των καιρών συνιστά έναν οδηγό της δράσης, έναν τακτικό στόχο για την χάραξη αγωνιστικών σχεδιασμών. Η εγκυρότητα των αναλύσεων και η σωστή χαρτογράφηση των κινήσεων του ταξικού εχθρού και των πολιτικών αντιπάλων είναι προϋπόθεση για τον θρίαμβο της επαναστατικής στρατηγικής. Σε αυτή την κατεύθυνση η οικονομικοπολιτική αλλά και η ιδεολογική επεξεργασία είναι σταθερό καθήκον της Πρωτοβουλίας. Τα αποτελέσματα αυτής της επεξεργασίας μεταδίδονται, κυκλοφορούν, εμπλουτίζουν διαλεκτικά τον δημόσιο διάλογο και εξοπλίζουν με συμπεράσματα τον λαό και το αναρχικό κίνημα.
Η οργάνωση, αποτελεί για εμάς στρατηγική επιλογή και αγωνιστικό πρόταγμα. Η οργάνωση είναι έννοια συνυφασμένη με τους κοινωνικούς δεσμούς και καμία κοινωνία χωρίς οργανωτικές βάσεις δεν μπορεί να αναπτύξει ευημερία για όλα τα μέλη της. Δεν μπορούμε να αντιταχθούμε στους φυσικούς δεσμούς οργάνωσης της κοινωνίας και ο άνθρωπος, όντας φύσει κοινωνικό ον δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, πόσο μάλλον να φτάσει στην ευημερία έξω από την κοινωνία. Μόνο μέσα στην κοινωνία ο άνθρωπος μπορεί να πραγματώσει την ελευθερία του και να αναπτύξει την ατομικότητα του.
Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την κοσμοθεωρία και το σύστημα οργάνωσης του αναρχισμού ως κάτι ξεκομμένο από την κοινωνία, αλλά ως γέννημα κοινωνικών διεργασιών. Ο τρόπος που οργανωνόμαστε στο τώρα, είναι μικρογραφικό προεικόνισμα των μελλοντικών μορφών οργάνωσης που προτείνουμε. Η ελευθερία γεννιέται μέσα από την ελευθερία, γι’ αυτό και η οργάνωση μας στο τώρα θα πρέπει να συμβαδίζει και να έρχεται σε συμφωνία με το κοινωνικό μοντέλο οργάνωσης το οποίο προτείνουμε.
Υποστηρίζουμε την άποψη του «οργανωτικού δυισμού», η οποία αποτελεί θεμελιακό στοιχείο της οργανωτικής μας αντίληψης. Διακρίνουμε τα επίπεδα οργάνωσης μεταξύ α) των οργανώσεων που συγκροτούνται στην βάση της ιδεολογικής και πολιτικής συμφωνίας (ειδικές αναρχικές οργανώσεις) και β) των οργανώσεων που συγκροτούνται στην βάση της κοινωνικής και ταξικής ταυτότητας (εργατικά συνδικάτα, λαϊκές συνελεύσεις κ.λ.π.).
Αναγνωρίζουμε την ανάγκη αυτοτελούς οργάνωσης των αναρχικών σε ειδικές πολιτικές οργανώσεις. Η συγκρότηση ενός μαζικού αναρχικού κινήματος και η κοινωνική του ισχυροποίηση, προϋποθέτει την οικοδόμηση μιας σύγχρονης και επαναστατικής, αναρχικής πολιτικής οργάνωσης. Αναζητούμε την ανάπτυξη του καταλληλότερου και αποτελεσματικότερου οργανωτικού οχήματος αξιοποιώντας την ιστορική πείρα των οργανωτικών εγχειρημάτων του παγκόσμιου αναρχικού κινήματος, λαμβάνοντας πλήρως υπόψη και τα σύγχρονα δεδομένα. Η συμβολή στην οργάνωση ενός επαναστατικού κινήματος και η συγκρότηση ενός σύγχρονου αναρχικού πολιτικού φορέα που θα αναπτύξει επαναστατικό πρόγραμμα, θα εμπνεύσει την κοινωνική βάση για τον ρεαλισμό της Κοινωνικής Επανάστασης και θα προετοιμάσει μεθοδικά ευνοϊκούς όρους για την εκδήλωση και τον θρίαμβο της, υπήρξε πάντα βασικό χαρακτηριστικό του προταγματικού πολιτικού μας λόγου.
Ταυτόχρονα, στηρίζουμε τις προσπάθειες αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής τάξης και προτάσσουμε την ακηδεμόνευτη και ελευθεριακή της συγκρότηση ως επαναστατικής τάξης. Αντιπαλεύουμε τις κομματικές πατρωνίες, τους «εργατοπατέρες» και τις διαχωρισμένες καθοδηγητικές “πρωτοπορίες” που επιχειρούν να την υποτάξουν στα εξουσιαστικά τους σχέδια. Η σχέση μεταξύ πολιτικού κινήματος και ταξικής αυτοοργάνωσης είναι οργανική και δεν είναι σχέση ηγεμονίας .
Στρατηγικός στόχος της Πρωτοβουλίας είναι η συγκρότηση μιας αναρχικής οργάνωσης προαστιακής εμβέλειας που θα προκύψει σχεδιασμένα είτε μέσα από την οργανωτική μετεξέλιξη του υπάρχοντος σχήματος, είτε διαμέσου της συγκρότησης νέων Πρωτοβουλιών και Πυρήνων περιοχών που θα διέπονται από οργανική ενότητα. Οι πυρήνες θα είναι ενιαίοι μέσα στον φορέα και η ένωση τους θα συνίσταται στην αρχή του αντιεξουσιαστικού φεντεραλισμού. Η οικοδόμηση της οργάνωσης θα στηρίζεται στην ιδεολογική, τακτική και προγραμματική ενότητα μεταξύ των μελών της.
Με το πέρας των καταστατικών διεργασιών και την δημοσιοποίηση των συλλογικών συμφωνιών που κωδικοποιούνται στο παρόν κείμενο, επόμενος σταθμός είναι η δημοσιοποίηση των θέσεων της Πρωτοβουλίας για το ζήτημα της οργάνωσης. Η αποτύπωση των πολύμηνων συζητήσεων θα σημάνει και την έναρξη μιας νέας μεταβατικής περιόδου προς μια οργανωτική και συνάμα πολιτική-αγωνιστική αναβάθμιση. Οι προϋποθέσεις μετασχηματισμού και αναβάθμισης δεν είναι αφηρημένες. Προκύπτουν από την συνδυασμένη ισχύ των υποκειμενικών και αντικειμενικών παραγόντων που αναπτύσσονται διαλεκτικά μέσα στο καμίνι της ζωντανής πάλης και των σκληρών αγώνων που έρχονται.
Ως πολιτικός φορέας εντασσόμαστε στην επαναστατική παράδοση του αναρχισμού και αντιμαχόμαστε τους φορείς εκφυλισμού της. Εμπνεόμαστε από την κλασική παράδοση του αναρχισμού και από τις μεγάλες ιστορικές στιγμές της ταξικής και επαναστατικής πάλης στις οποίες αποτέλεσε καθοδηγητικό ιδεολογικό αρωγό: την Κοινωνική Επανάσταση στην Ισπανία, την εξέγερση της Κροστάνδης το 1921, την αναρχική δράση στα προεπαναστατικά χρόνια στην Ρωσία, την επανάσταση στην Νότια Ουκρανία γνωστή ως «μαχνοφτσίνα», την απεργία τον Μάιο του 1886 στο Σικάγο κ.α.
Αναγνωρίζοντας τις ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε ο αναρχισμός ως επαναστατική κοσμοθεωρία, δεν μπορούμε να τον αποκόψουμε από την ταξική του βάση. Δεν απευθυνόμαστε σε αφηρημένα υποκείμενα ούτε πρεσβεύουμε έναν γενικόλογο ανθρωπισμό. Εργαζόμαστε για την χειραφέτηση και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, η απελευθέρωση της οποίας θα σημάνει και την απελευθέρωση ολόκληρης της κοινωνίας.
Ο αναρχισμός γεννήθηκε μέσα σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο σχετικής ωρίμανσης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και αναπτύχθηκε ως πολιτικό κίνημα για την απελευθέρωση των εργαζομένων και των καταπιεσμένων λαϊκών μαζών. Είναι προϊόν της σοσιαλιστικής σκέψης του 19ου αιώνα και ανάβλυσε μέσα από τους κόλπους του εργατικού κινήματος ως επαναστατική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, ως το ελευθεριακό της απαύγασμα. Χωρίς τις ταξικές του βάσεις, ο αναρχισμός δεν υφίσταται ως επαναστατική κοσμοθεωρία.
Η αμφισβήτηση της ταξικής βάσης του αναρχισμού και της σοσιαλιστικής του προέλευσης είναι πάντα αστική. Η απάρνηση του ταξικού χαρακτήρα της αναρχικής ιδεολογίας συνιστά απάρνηση της ίδιας της αναρχικής ιδεολογίας. Ο αναρχισμός διαθέτει αξιακές αρχές που έχουν συνοψιστεί από τους πρωτεργάτες του και δεν είναι ένα «ανοιχτό θεώρημα». Η σχετικοποίηση των επαναστατικών αρχών του αναρχισμού και η αποϊδεολογικοποίηση του από τις ατομικιστικές σχολές σκέψης και τον αστικό μεταμοντερνισμό δεν εκφράζουν μια αγνή προσπάθεια «εκσυγχρονισμού του αναρχισμού» αλλά την κατάρριψη του ως επαναστατικής ιδεολογίας. Τα ρεύματα αυτά είναι φύσει αντεπαναστατικά. Η αποϊδεολογικοποίηση του αναρχισμού ενσαρκώνει τις αστικές επιδράσεις στον αναρχισμό και σηματοδοτεί την αστική του αλλοτρίωση.
Γνωρίζοντας πως οι κοινωνίες βρίσκονται σε διαρκή αλλαγή, πως προσλαμβάνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ιστορικής κίνησης και της προαιώνιας πάλης των τάξεων, επιδιώκουμε την εξέλιξη του αναρχισμού στις σύγχρονες συνθήκες και όχι την μεταμόρφωση και την αλλοίωση του από την ώσμωση με εξωγενείς θεωρήσεις, μαρξιστικής ή φιλελεύθερης προέλευσης. Εντοπίζουμε την αναγκαιότητα ενός περάσματος από τον κλασικό αναρχισμό στον «νεότερο αναρχισμό» και τα δικά του επαναστατικά στάσιμα. Ένα πέρασμα που θα προεκτείνει την σχέση του χθες με το σήμερα και θα ανανεώσει χωρίς παραχαράξεις και αναθεωρητικές διαστρεβλώσεις τα επαναστατικά προτάγματα του αναρχισμού που έχουν κατασυκοφαντηθεί από τους εχθρούς του αλλά και έχουν προσβληθεί από «φίλους» του.
Ο αναρχισμός δεν έχει κοινά σημεία με τον μαρξισμό και τις οργανώσεις του, κομματικές ή μη, θεσμικές ή «ένοπλες». Εχθρευόμαστε τα κομμουνιστικά κόμματα όλων των αποχρώσεων που προτάσσουν την ανατροπή του καθεστώτος μέσω μιας κομματικής δικτατορίας εξ ονόματος του προλεταριάτου και την εγκαθίδρυση ενός “εργατικού” κράτους που την εξουσία θα διαχειρίζεται μια διαχωρισμένη πολιτική ελίτ. Αυτό το μοντέλο χρεοκόπησε ιστορικά και επιβεβαίωσε την έγκυρη κριτική των αναρχικών για την νομοτελειακή αποτυχία του να εγκαθιδρύσει την ισότητα με όπλα την κρατική ισχύ και την κομματική ολιγαρχία.
Η Πρωτοβουλία δεν συνεργάζεται με κόμματα, οργανώσεις και φορείς της αριστεράς. Στέκεται εχθρικά απέναντι τους και αγωνίζεται για τον απεγκλωβισμό των λαϊκών μαζών από τα παρωχημένα, αντεργατικά και ανελευθεριακά προγράμματα τους. Παράλληλα, δεν συνεργάζεται με αναρχικά ή αντιεξουσιαστικά σχήματα που συνεργάζονται με την αριστερά και επιτελούν τον ρόλο του «δούρειου ίππου» στην αφομοίωση των αγώνων από τα κομματικά της μορφώματα (κοινοβουλευτικά ή μη).
Αντιλαμβανόμενοι πως καμία μεταρρύθμιση του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος δεν θα απαλλάξει τον λαό από την δομική καταπίεση ενός εκμεταλλευτικού/εξουσιασιαστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, πολεμάμε για τον εκ θεμελίων κοινωνικό μετασχηματισμό μέσα από μια επαναστατική διαδικασία. Η επανάσταση πρέπει να είναι έργο των ίδιων των λαϊκών μαζών και όχι προϊόν μίας αποκομμένης ελίτ που θα δράσει πραξικοπηματικά εξ ονόματός τους.
Προτάσσουμε μια Κοινωνική Επανάσταση που θα μετασχηματίσει το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και όχι μια πολιτική επανάσταση με μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Επανάσταση σημαίνει βίαιος μετασχηματισμός των υφιστάμενων ιεραρχικών, ταξικών και εξουσιαστικών σχέσεων, σάρωση του παλαιού αξιακού δικαίου που ερείδεται στο ατομικό συμφέρον και τον ανταγωνισμό. Σημαίνει την άμεση αντικατάσταση όλων των παλαιών θεσμών από νέες μορφές κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, την απαλλοτρίωση της ιδιοκτησίας του κεφαλαίου, των τραπεζών και του κράτους και τον διαμοιρασμό της ως λαϊκή περιουσία στα συμβούλια των εργαζομένων, στις κομμούνες, στην ομοσπονδία, σε ολόκληρη την κοινωνία.
Αγωνιζόμαστε για την πολιτική ελευθερία που είναι εφικτή μόνο μέσα από την κατάργηση του κράτους, του κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας. Προτείνουμε ένα πολιτειακό και κοινωνικό μοντέλο οργάνωσης που θα διασφαλίζει την συμμετοχή όλων στην διαχείριση των κοινωνικών υποθέσεων και στην λήψη των αποφάσεων. Ένα κοινωνικό μοντέλο, βάση του οποίου όλος ο λαός θα συνδιαμορφώνει και θα λαμβάνει συνεργατικά αποφάσεις για κάθε ζήτημα του κοινωνικού βίου μέσα από όργανα λαϊκής αυτοδιεύθυνσης και εργατικά συμβούλια που θα δικτυώνονται ομοσπονδιακά σε οριζόντιες βαθμίδες οργάνωσης .
Αγωνιζόμαστε για την κοινωνική ισότητα και την κατάργηση των οικονομικών τάξεων μέσα από την ανατροπή των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής και του καπιταλιστικού συστήματος. Προτείνουμε την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής πλούτου, τον εργατικό έλεγχο της παραγωγής και την διανομή των αγαθών σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία σε μια ταξική κοινωνία οικονομικών ανισοτήτων. Η σύνθεση της πολιτικής ελευθερίας με την οικονομική ισότητα είναι αναγκαία προϋπόθεση για την οικοδόμηση της ακρατικής- αταξικής κοινωνίας.
Η ατομική και συλλογική ελευθερία δεν βρίσκονται σε ανταγωνιστική σχέση αλλά σε αναγκαία συνεπαγωγή. Η μέγιστη κατάκτηση της ελευθερίας για τον καθένα και την καθεμία δεν μπορεί να πραγματωθεί ανεξάρτητα από την ελευθερία των άλλων και την ελευθερία της κοινότητας εν γένει. Μια υγιής και ελεύθερη κοινωνία οργανώνεται και αποφασίζει η ίδια μέσω των οργάνων της για όλα τα θέματα που την αφορούν, δεν έχει ανάγκη να αποποιηθεί τις ευθύνες της αναθέτοντας την διαχείριση της σε επαγγελματίες πολιτικούς και αντιπροσωπευτικούς φορείς.
Το αναρχικό πρόγραμμα για μια άλλη κοινωνία δεν είναι μια προταγματική συσσώρευση αλλά μια ολοκληρωμένη πρόταση. Μια πρόταση όχι μόνο για το πώς θα είναι η αναρχική κοινωνία αλλά και για το ποια θα είναι τα βήματα συγκρότησης της. Το αναρχικό πρόγραμμα δεν συντάσσεται από μια ομάδα, κάποια διαχωρισμένη διανοητική ελίτ επαναστατών ή μεμονωμένα πρόσωπα. Για την ανάπτυξη ενός ρεαλιστικού, εφαρμόσιμου και κοινωνικά γειώσιμου αναρχικού προγράμματος είναι αναγκαία η συγκρότηση της πολιτικής οργάνωσης που θα το προωθήσει.
Ο νέος κόσμος ζυμώνεται προεπαναστατικά και μορφοποιείται κοινωνικά από την εργατική τάξη και την ενεργό εμπροσθοφυλακή του επαναστατικού κινήματος, τον οργανωμένο αναρχισμό. Κατά τον χρόνο εκδήλωσης της επανάστασης ο νέος κόσμος που κυοφορούνταν στο κέλυφος του παλιού εκρήγνυται, θρυμματίζει τις αλυσίδες που τον κρατούν δέσμιο, φέρνει στο φως τις νέες κοινωνικές σχέσεις, τις νέες κοινωνικές αξίες που έχουν αναπτυχθεί σε βαθμό που ασφυκτιούν μέσα στην παλιά ανελευθεριακή ταξική κοινωνία. Την αμφισβητούν, την πυρπολούν, την καταλύουν.
Η μετάβαση προς την ακρατική/αταξική οικοδόμηση του κοινωνικού βίου ενσαρκώνει το ιστορικό πέρασμα από τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής και το κράτος στην ελευθεριακή κοινωνία, στην πολιτειακή αναρχία. Το επαναστατικό πέρασμα στην αναρχία είναι το τελικό προϊόν της ταξικής πάλης, ο ώριμος καρπός της. Η αναρχική κοινωνία ισοδυναμεί με την πρόοδο που κινητοποιείται με καύσιμο το συλλογικό όφελος, την πλήρη ανάπτυξη των ανθρώπων που την απαρτίζουν και την δημιουργική και παραγωγική τους απασχόληση στους τομείς που αγαπούν. Η αναρχική κοινωνία αντανακλά την τελειότερη και πιο προχωρημένη έκφραση της πολιτικής ελευθερίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της οικονομικής ισότητας.
Ιστορικά, η Κοινωνική Επανάσταση είναι ο στρατηγικός στόχος του αναρχικού κινήματος. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται μέσα στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα είναι ιδανικές για την οργάνωση της επαναστατικής ανατροπής και διαμορφώνονται από την δομική συστημική κρίση και την ιστορική χρεοκοπία του καπιταλιστικού σχηματισμού. Η διαμόρφωση του υποκειμενικού παράγοντα, του ελευθεριακού επαναστατικού κινήματος, είναι το αγωνιστικό και πολιτικό στοίχημα της εποχής μας.
Ο υποκειμενικός παράγοντας διαμορφώνεται πολυεπίπεδα. Η εργατική τάξη μέσα από τους ταξικούς, ακηδεμόνευτους και ελευθεριακούς φορείς της διεκδικεί, παλεύει, ανταπαντά στην εργοδοτική τρομοκρατία, απεργεί, καταλαμβάνει τα εργοστάσια και τις υπηρεσίες, αναπτύσσεται ως τάξη για τον εαυτό της. Η νεολαία ως αναπόσπαστο κομμάτι της προσφέρει την ζωντάνια, το πάθος, τα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Μάχεται, συγκρούεται, πολεμά, δημιουργεί. Η αναρχική οργάνωση προπαρασκευάζει το έδαφος για την συγκρότηση ελευθεριακών πολιτοφυλακών, την εξόπλιση του κινήματος με όλα τα μέσα πάλης, προσφέρει ιδεολογικά όπλα και σκιαγραφεί προγραμματικά τον νέο κόσμο.
Η Κοινωνική Επανάσταση δεν μπορεί παρά να είναι ένοπλη. Καμία κυρίαρχη τάξη στην ιστορία δεν παρέδωσε ειρηνικά τα προνόμια της. Ούτε η αστική τάξη και το σύγχρονο αστικό κράτος που κυριάρχησαν μερικούς αιώνες πριν με την ισχύ των όπλων, δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουν μαζί με την εξουσία τους. Για να μην πνίξουν τον επαναστατημένο λαό στο αίμα θα πρέπει το επαναστατικό κίνημα να χτίσει την ελευθεριακή στρατιωτική οργάνωση που θα είναι ικανή να τους συντρίψει.
