Σε τοποθέτηση που δημοσιεύτηκε στο Athens Indymedia από την εκπομπή «κραυγές από τα κελιά» υπήρξαν ορισμένες αναφορές και απευθύνθηκαν κάποιοι χαρακτηρισμοί προς τον πολιτικό μας πυρήνα με αφορμή τον προσδιορισμό που αποδώσαμε στον Φώτη Τερζάκη ως «συνεργάτη της ακροδεξιάς» [1]. Μια «κατηγορία» και ένας «προσδιορισμός» που βέβαια δεν έχει ως αφετηρία εμάς, δεν διατυπώθηκε για πρώτη φορά από εμάς και ούτε πηγάζει από μια υποκειμενική ερμηνεία των λόγων του συγκεκριμένου. Τουναντίον, οι συνεργασίες του Τερζάκη είναι δημόσιες, είναι αναμφισβήτητες και δεν μπορούν να διαψευστούν, όσο κι αν θέλουν οι κάθε μορφής συνομιλητές του να τις αρνηθούν.
Η εν λόγω τοποθέτηση από τις «κραυγές από τα κελιά» τυπικά και σε επίπεδο τίτλου είχε ως κέντρο την απαράδεκτη εισβολή στην απολογιστική συνέλευση του Indymedia. Ουσιαστικά βέβαια είχε ένα πολύ ευρύτερο θεματικό περιεχόμενο και τα βέλη της συντάκτριας μάλλον ισομοιράστηκαν στο καυστικό ζύγι ανάμεσα στον «Ρουβίκωνα» και σε εμάς, γεγονός που δημιουργεί και εύλογες απορίες ως προς τις πραγματικές προθέσεις της και τι τελικά ήθελε να εξυπηρετήσει και να πετύχει με την δημοσιοποίησή αυτής της τοποθέτησης.
Παρότι οι κριτικές αναφορές βρίθουν εμπάθειας και είναι ατεκμηρίωτες, προερχόμενες από λογικές στις οποίες η ίδια η αξία της τεκμηρίωσης αμφισβητείται και βρίσκεται συγκεχυμένη μεταξύ ιδεολογικής απροσδιοριστίας, πολιτικής θολούρας και γνωστικής ένδειας, εμείς οφείλουμε πολιτικά να απαντήσουμε δημόσια και ξεκάθαρα άσχετα από πού εκπορεύονται τέτοιες (α)πολίτικες επιθέσεις και ποια είναι η πολιτική τους αξία. Όχι από κάποιο σεβασμό σε υβριστές και συμπορευόμενους με ακροδεξιά, ρωσόφιλα και φιλο-συριζα μορφώματα ή από μια ηθική και πολιτική δέσμευση στην δημόσια αντιπαράθεση, οι όροι έκφρασης της οποίας έχουν εν προκειμένω ξεχαρβαλωθεί εκ προοιμίου. Αλλά με στόχο το καθάρισμα της λάσπης που εκλύουν τέτοιοι υβριστές, η οποία δυνητικά μπορεί να προκαλέσει παρανοήσεις αν αφεθεί ξέμπαρκη στα χωράφια της αμοραλιστικής χυδαιότητας και της πολιτικής αμορφωσιάς. Είναι δε μια ευκαιρία να καταδηλώσουμε θέσεις απέναντι σε “τάσεις” και αντιλήψεις που έχουν εμφανιστεί ως απότοκα της πανδημίας covid19 και αντιπροσωπεύονται από ανθρώπους ιδεολογικά ασαφείς, που διακατέχονται από αντιδραστική αλαζονεία, μικροαστική έπαρση και πομπώδη ύφη που δεν αντιστοιχούν ούτε στο επίπεδο της πολιτικής, ούτε της ηθικής τους συγκρότησης.
Στο προκείμενο, η επιτιθέμενη της εκπομπής «κραυγές απ’ τα κελιά» μας κατηγόρησε εξαιτίας της κατηγορηματικής διαφωνίας που εκφράσαμε με την συσχέτιση στην οποία προχώρησαν δύο “ομάδες” , εξισώνοντας την εισβολή του ρουβίκωνα και όσα αυτή σηματοδότησε, με εκείνη που πραγματοποιήθηκε σε εκδήλωση που οι ίδιες συμμετείχαν, στην οποία ομιλητής ήταν ο συνεργάτης της ακροδεξιάς Φώτης Τερζάκης. Δεν θα σταθούμε προς ώρας αναλυτικά στις ομάδες αυτές που ουδεμία σχέση έχουν με την ελευθεριακή παράδοση και τα αναρχικά προτάγματα, ούτε στην ίδια την παρέμβαση στον Τερζάκη, στα πολιτικά χαρακτηριστικά της και αυτούς που την υλοποίησαν. Θα επικεντρωθούμε στον ίδιο τον Τερζάκη, την «Διεπιστημονική Ένωση για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής» στην οποία μετέχει και σε ορισμένα μέλη της καθώς και σε άλλα φυντάνια αυτών των κύκλων. Κι αν πάλι δεν μπορούν να γίνουν διακριτές οι στοχεύσεις ανάμεσα στην παρέμβαση στην απολογιστική του Ιndymedia και σε αυτήν στον Τερζάκη, τότε θα είναι σαφές ότι όσοι προχωρούν σε τέτοιες αντιδιαλεκτικές συσχετίσεις όχι μόνο διακατέχονται από μια βαθιά ιδεολογική σύγχυση την οποία καλό θα ήταν να αξιολογήσουν, αλλά δυστυχώς, θα επιβεβαιωθεί με ευκρίνεια, ότι οι ίδιοι τελικά, είναι συνειδητά πλυντήρια της ακροδεξιάς.
Λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι η δημόσια πολιτική κριτική προς μια αναρχική συλλογικότητα εμπεριέχει την αυτοπεποίθηση μιας έκθεσης που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, έχει σημασία, να υπάρχει άπλετο φως σχετικά με ποια πολιτικά υποκείμενα αντιπαρατίθενται. Μιλώντας λοιπόν για ιδεολογικές συγχύσεις, η συγκεκριμένη που υπερασπίζεται τον Τερζάκη ως «σύντροφο αριστερό στοχαστή» απέναντι σε αναρχικούς συντρόφους και συντρόφισσες, ανέκαθεν διακρινόταν από μια ιδεολογική αοριστία, ακριβώς όπως οι ιδεολογικά απροσδιόριστοι τύποι τους οποίους υπερασπίζεται στο κείμενο της, που εκτός από ωσμώσεις με τον ακροδεξιό παραλογισμό, ταυτόχρονα προχωρούν και σε συμπορεύσεις με φιλοπόλεμους φιλοπουτινικούς, όπως το ΚΕΔ Avantgarde. Για εμάς, που έχουμε γνώση, δεν μας προκαλεί απορία αυτή η στάση στο πλευρό του συντρόφου «αριστερού στοχαστή» και συνεργάτη της ακροδεξιάς ή στο πλευρό αυτών των ομάδων. Όταν η ιδεολογική σύγχυση συναντά την μεταμοντέρνα άρνηση της ιδεολογίας όλα γίνονται ένα κουβάρι και τελικά «όλα επιτρέπονται», αρκεί να αντιμάχονται την «ιδεολογική καθαρότητα» απ’ όπου κι αν αυτή προέρχεται, ακόμη και στο πλάι της ακροδεξιάς. Εφόσον άλλωστε οι «υψηλές επεξεργασίες» όλων αυτών λαμβάνουν ως κύριο κριτήριο και συνδετικό σύνδεσμο της μεταξύ τους ενότητας την «αντιεμβολιαστική ταυτότητα», προκύπτει ως αντικειμενικό επακόλουθο όλα να τα αλέθουν (ακόμη και την ακροδεξιά) στο μπλέντερ της συνωμοσιολογίας, της ιδεολογικής σύγχυσης και του αντιεπιστημονισμού, βλέποντας παντού μυστηριώδεις και φαντασματικούς «εχθρούς». Χωρίς ταξικά, πολιτικά ή αξιακά κριτήρια εντοπισμού και ταξινόμησης των αντιμαχόμενων «στρατοπέδων» παραμόνο μέσα από αυτά, τα απόλιτικα, αποϊδεολογικοποιημένα, διαταξικά και συγχυσμένα που τους παρέχει η θολή τους ενότητα (ακόμη και με την ακροδεξιά) απέναντι στο φάντασμα των «φιλοεμβολιαστών».
Ως προς την γνώση των αντιπαρατιθέμενων οφείλουμε επιπροσθέτως να επισημάνουμε ότι η φωνή των «κραυγών από τα κελιά» δεν δημοσιοποίησε μια τοποθέτηση με το όνομα της, για να στοχαστούμε αν «αξίζει μια απάντηση», αλλά χρησιμοποίησε το όνομα μιας «εκπομπής», που ως τέτοια δεν είναι καθόλου αμέτοχη στις διεργασίες των εν λόγω κύκλων. Απεναντίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι τους και έχει αναλάβει έναν σαφή ρόλο μέσα στα πράγματα, τόσο ηχογραφώντας τις εκδηλώσεις αυτών των κύκλων, όσο και φτάνοντας πλέον, να αναβαθμίζεται και να εξελίσσεται και σε ένα είδους εμπροσθοφυλακής τους. Άρα η υπεράσπιση που τους δίνει συνεπιφέρει πολιτικές ευθύνες σε αυτή την επιλογή και εμάς, μας επιφορτίζει με καθήκοντα απάντησης στις ύβρεις που εκτόξευσε. Αναντίρρητα, το καίριο δεν είναι ούτε η διερεύνηση της ασαφούς ιδεολογικής ταυτότητας της συγκεκριμένης ούτε του Τερζάκη ως «αριστερού στοχαστή». Καθώς για άλλη μια φορά εκφέρεται μια ρητορική σχετικοποίησης του κατά πόσον ο Τερζάκης είναι συνεργάτης της ακροδεξιάς και αυτή η σχετικοποίηση είναι που οδηγεί στις συσχετίσεις θα επιχειρήσουμε να κάνουμε και από την πλευρά μας μια προσπάθεια διάλυσης τους, μήπως και σταματήσουν τα πλυντήρια ή τουλάχιστον, να αντιληφθούν περισσότεροι σύντροφοι και συντρόφισσες, πως θα πρέπει, αν δεν σταματήσουν μόνα τους, να τα σταματήσουμε εμείς.
Εισχωρώντας λοιπόν στο δια ταύτα, η συντάκτρια των «κραυγών από τα κελιά» ισχυρίστηκε ότι είναι «ξεδιάντροπο» να χαρακτηρίζουμε τον Τερζάκη ως συνεργάτη της ακροδεξιάς. Ο λόγος βέβαια που δεν παρέθεσε το παραμικρό επιχείρημα προς επίρρωση αυτής της θέσης, σύμφωνα με την οποία να αποδεικνύεται με ποιο τρόπο εμείς είμαστε «ξεδιάντροποι» και ο Τερζάκης συκοφαντημένος, είναι προφανής: όλοι οι ενδιαφερόμενοι γνωρίζουν πλέον τι εστί Τερζάκης. Ακόμη πιο πολύ, τα πλυντήρια του, γνωρίζουν και ποιος είναι ο βαθμός σύνδεσης του με την ακροδεξιά και πως αυτός είναι δημόσια διακηρυγμένος. Για όποιον πάλι δεν γνωρίζει, μπορεί να διαβάσει την ιδρυτική διακήρυξη της «Διεπιστημονικής Ένωσης Υπεράσπισης της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής» που έχει συνυπογραφεί από τον Τερζάκη και να αναζητήσει την ταυτότητα των συνιδρυτών-μελών της, όπως και να παρακολουθήσει την εν γένει πορεία της «Ένωσης», των μελών της και των συμμαχιών τους. Θα καταλάβει από πρώτο χέρι ότι ο Τερζάκης είναι κατ’ εξοχήν συνεργάτης ακροδεξιών, ρατσιστικών και σεξιστικών-ομοφοβικών μορφωμάτων, κομμάτων και οργανώσεων από όλο το φάσμα του μισαλλόδοξου μισανθρωπισμού της «υπέρ του δέοντος δεξιάς» και ως τέτοιος, εχθρός κάθε κοινωνικά, ταξικά και πολιτικά συνειδητοποιημένου ανθρώπου. Μέσα σε αυτή την «Ένωση» θα συναντήσει κανείς, κάθε λογής μπουμπούκια: μέλη των ΑΝΕΛ, του ΕΠΑΜ, της «ΠΝΥΚΑ 21» και της Ελλήνων Συνέλευσις του γνωστού Αρτέμη Σώρρα, του κατόχου δισεκατομμυρίων από τα ομόλογα της τράπεζας της ανατολής, με τα οποία θα ξεπλήρωνε πριν μερικά χρόνια το ελληνικό χρέος (sic). Δεσπόζουσα μορφή των ιδρυτικών στελεχών και ο Μωυσής Καραμπείδης, σχετιζόμενος τόσο με την Ελλήνων Συνέλευση όσο και με άλλα εθνικιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα. Ο Καραμπείδης με γλαφυρότητα παρουσίασε στο βίντεο που παραθέτουμε [2] τους στόχους και τα χαρακτηριστικά της «Ένωσης», διατυπώνοντας γνώριμες νεοφασιστικές θέσεις κατά των «νεοταξιτών» και αναπτύσσοντας “ενδιαφέρουσες” προσεγγίσεις, γεμάτες “λογικούς” συμπερασμούς και “έγκυρη” επιστημονική μεθοδολογία, σχετικά με τα ράπιντ τεστ κ.α.
Μια άλλη σημαντική προσωπικότητα της «Ένωσης» είναι και η Νέλλη Ψαρρού, που επίσης βρέθηκε πρόσφατα καλεσμένη «ελευθεριακής συλλογικότητας». Σύμφωνα με δημοσιεύσεις της Ψαρρού, της εξέχουσας αυτής μορφής της «Ένωσης», όσοι τους κατακρίνουν για συμπόρευση με την ακροδεξιά, κρίνοντας από τις υπογραφές της ιδρυτικής διακήρυξης, αγνοούν ότι πολλά από τα ιδρυτικά της μέλη της έχουν αποχωρήσει. Με τούτη της την απόφανση προσφέρει μια εξαιρετική προτροπή για να διερευνηθεί η ίδια ως ενεργό μέλος της «Ένωσης». Με μια τέτοια διερεύνηση θα διαπιστώσει ο αναζητητής, ότι το συγκεκριμένο σκουπίδι εκτός από «μακεδονομάχος» στα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 2018 και συνιδρύτρια της «Ένωσης» με τα πιο πάνω μπουμπούκια, είναι συνάμα συνομιλήτρια του «Δικτύου Ελληνισμού» που στην εκλογική του διακήρυξη θέτει ως στόχο να «απαλλάξουμε την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό από τους νεοταξίτες και ανθέλληνες πολιτικούς των συστημικών και προδοτικών κομμάτων» [3] και με τους περιβόητους «Θεματοφύλακες του Συντάγματος» [4]. Με τους τελευταίους έχουμε και ιδία πείρα, έχοντας μέλος-σύντροφο μας να αντιμετωπίζει βαριές διώξεις από καταδότες τους για ξυλοδαρμό μελών τους και αυστηρότατους περιοριστικούς όρους στο πλαίσιο αυτής της δίωξης. Τέλος, συμπορεύσεις της Ψαρρού υφίστανται από ολόκληρο το ακροδεξιό-εθνικιστικό φάσμα, από Βελοπουλικούς, έως και συνδιαλεγόμενους με το νεοεθνικιστικό μόρφωμα Κασιδιάρη, όπως τον Γιοβανόπουλο [5] που κατά καιρούς έχει παρουσιάσει εμετικές φασιστοεκπομπές [6] μαζί με το πρώην μέλος των «ΑΝΕΛ» και νυν υποψήφιο βουλευτή των «Ελλήνων ΓΤΠ» Τζέημς Σώντερς.
Η Ψαρρού, αυτή η υψηλού ακαδημαϊκού κύρους «ενωσίτισσα», συνομιλήτρια και συνεργάτρια όλου του εθνικιστικού, ακροδεξιού και φασιστικού βόθρου, εκτός από καλεσμένη ομιλήτρια της συλλογικότητας «Ελευθεριακή Πορεία» υπήρξε και ομιλήτρια μιας ενδεικτικότατης για το γνωσιοθεωρητικό, ιδεολογικοπολιτικό και επιστημικό υπόβαθρο όλων αυτών εκδήλωσης για την «απάτη του κορωνοϊού» [7] που διοργανώθηκε από το προαναφερθέν «δίκτυο ελληνισμού» με εξέχοντες καλεσμένους. Μεγάλο ενδιαφέρον φυσικά παρουσιάζει, πέραν της ταυτότητας των καλεσμένων, το ίδιο το περιεχόμενο αυτών των εκδηλώσεων, όμως δεν θα παραδοθούμε στον πειρασμό να ενσκύψουμε επί ενός τέτοιου σχολιασμού. Θα ασχοληθούμε με τον παραλογισμό της συνωμοσιολογίας με το απαιτούμενο αναλυτικό βάθος στον χρόνο που εμείς θα επιλέξουμε, σε διαφορετικής μορφής κείμενο και όχι με έναυσμα τις προκλήσεις των φορέων του.
Μια άλλη διαπίστωση η οποία αναφύεται μελετώντας τις θέσεις τέτοιων ακροδεξιάς κοπής αθλίων, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζονται, διαμέσου της σχετικοποίησης και της ανιστόρητης διαύγασης, έννοιες όπως ο «φασισμός». Από την μεριά της η Ψαρρού, πρώτη διδάξασα, έχει δημοσιοποιήσει σειρά παραληρηματικών άρθρων για την ιδεολογική και ιστορική επισκόπηση του φασισμού [8] επιχειρώντας να τον αποσπάσει απ’ τα παραδοσιακά υποκείμενα απόδοσης του και να τον μεταποδώσει σε όσους της ασκούν κριτική για την σχέση της με αυτόν, όπως έκανε πρόσφατα σε ασφαλίτικο, καταδοτικό άρθρο, μιλώντας για «μαυροκόκκινο φασισμό». Κατά ανάλογο τρόπο απάντησε στους «αντιφασίστες» που χαρακτήρισαν ως ακροδεξιά τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία κ.λ.π. Στην ίδια κατεύθυνση, περί «φασισμού» μίλησε και η Contra Dystopia στην τοποθέτηση της για την παρέμβαση στον Τερζάκη και βλέπουμε γενικότερα ότι η σχετικοποίηση των όρων από τέτοιους γελοίους αναδύεται ως βασικό αντιπαραθετικό εργαλείο και συνιστά έναν εξαιρετικά επικίνδυνο πολιτικαντισμό αποφυγής της κριτικής που τους απευθύνεται, ο οποίος αφενός επιτείνει την ιδεολογική σύγχυση και αφετέρου βγάζει λάδι τους φασίστες και τους ναζί και τους καθιστά ακόμη και εν δυνάμει μετωπικούς συμμάχους στην βάση των διάφορων θολών συνδέσμων ενότητας που κατά καιρούς μπορεί να δημιουργούνται.
Δεν είναι καθόλου νέα αυτά τα φαινόμενα σχετικοποίησης του φασισμού, εντούτοις παρατηρείται μια γενίκευση τους στις μέρες μας, η οποία προοδευτικά ενσωματώνεται σε κυρίαρχο σημείο των καιρών. Καθημερινά τα καθεστωτικά media και οι διάφοροι πολιτικοί φορείς τροφοδοτούν κατά το δοκούν την ιδεολογική σύγχυση που απορρέει απ’ τις ανιστόρητες σχετικοποιήσεις. Έτσι κάθε πράξη «βίας» ή ακόμα και μη βίαιες πράξεις που “υπονοούν” βία χαρακτηρίζονται ως «φασιστικές»: από τις παρεμβάσεις με σπρέι και τρικάκια σε πολιτικά πρόσωπα της κυβέρνησης, όπως πρόσφατα στην Δόμνα Μιχαηλίδου ή οι επιθέσεις στα πρόσωπα των Βίτσα και Βαρουφάκη. Για «φασισμό» και «αντιδημοκρατικές πρακτικές» κάνει λόγο τις μέρες αυτές ακόμη και ο νεοναζί Κασιδιάρης υπό την απειλή και την τελική απόφαση πλέον για τον αποκλεισμό από τις εκλογές, αντιγράφοντας επικοινωνιακά τις πρακτικές της χρυσής αυγής, που είχε κάνει στο παρελθόν καραμέλα τα περί «νόμιμου πολιτικού κόμματος» που «φασιστικά» εγκληματοποιούν.
Οι επικοινωνιακές πρακτικές της χρυσής αυγής είναι ακριβώς αυτές που επιστρατεύονται και στα παραδείγματα που επισκοπούμε. Για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, τις σχέσεις τους δηλαδή με την ακροδεξιά και τους φασίστες, τα μορφώματα αυτά, επιστρέφουν πίσω τους όρους παραποιημένους. Έτσι, κάθε βία ή απειλή της είναι «φασιστική», τα μπλόκα ακροδεξιών ομιλιών είναι «φασιστικά» και συνιστούν «λογοκρισία» και «αστυνομία σκέψης», ακόμη και η βία κατά φασιστών είναι «φασιστική». Η μόνη μη φασιστική βία γι’ αυτούς τους πασιφιστές δημοκράτες φαίνεται ότι είναι η δημοκρατική βία της κεφαλαιοκρατίας, η βία του συστήματος, η μόνη νομιμοποιημένη και κανονικοποιημένη βία που μπορεί να εκφράζεται «μη φασιστικά». Άρα αυτοί μπορούν ανενόχλητα να συνεργάζονται με την ακροδεξιά, στο πλαίσιο του «δημοκρατικού πλουραλισμού» και της «ελευθερίας διακίνησης ιδεών», ακόμη και ιδεών που θέλουν να απελάσουν, να φυλακίσουν και να εξοντώσουν τους «λάθρο», κι αν καμιά μέρα εισπράξουν τα δέοντα, οι σχετικοποιήσεις αυτές θα αποτελέσουν το άλλοθι εκείνο που θα ξεπλύνει τους φασίστες συνεργάτες τους και θα κατευθύνει τον όρο σε αυτούς που τους αντιμετώπισαν ως όφειλαν.
Για να μην πλατειάσουμε, θεωρούμε ότι τα παραπάνω είναι αρκούντως ικανοποιητικά τεκμήρια από τα οποία συνάγεται με ενάργεια η συνεργασία του Τερζάκη και της «Ένωσης» στην οποία μετέχει ως ιδρυτικό στέλεχος με όλο φάσμα της ακροδεξιάς, τόσο οργανικά όσο και σε συμμαχικό επίπεδο ή επίπεδο διαλόγου, για την οποία μας χαρακτήρισε ως «ξεδιάντροπους» η φωνή των «Κραυγών από τα Κελιά». Με τον ίδιο τρόπο διαφαίνονται οι κατάπτυστες απόπειρες σχετικοποίησης και πλυντηρίου τέτοιων συμπορεύσεων και το «ήθος» της αμυντικής επιχειρηματολογίας τους, που για να προφυλαχθούν από τυχόν απαντήσεις στην συνέργεια τους με τους φασίστες, επιστρέφουν δόλια πίσω τον όρο. Πέραν πάσης αμφιβολίας διαφαίνεται και ποιοι είναι οι πραγματικοί ξεδιάντροποι, που ενώ συμπορεύονται με τον ακροδεξιό και συνωμοσιολογικό βούρκο, του δίνουν βήμα, χαριεντίζονται και ωσμώνονται ιδεολογικοπολιτικά μαζί του, ταυτόχρονα έχουν και το θράσος να υβρίζουν αναρχικούς προς λυσσαλέα τους υπεράσπιση.
Ας εξετάσουμε στο σημείο αυτό και άλλες δύο αναφορές που συνόδεψαν τις κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν στην τοποθέτηση, που τάχα δημοσιεύτηκε για την εισβολή στην απολογιστική συνέλευση του Ιndymedia. Η συντάκτρια από τις «Κραυγές», αιτιολόγησε αυτή μας την ξεδιαντροπιά, να αποκαλούμε δηλαδή ως συνεργάτη της ακροδεξιάς τον Τερζάκη, με επίκληση στην «ιδεολογική καθαρότητα» και την «κριτική συγγένεια στην κρατική και υγειονομική διαχείριση της πανδημίας». Ως προς το πρώτο, τοποθετηθήκαμε ήδη συνοπτικά, καταδεικνύοντας πως η αποϊδεολογικοποιημένη, θολή και πολιτικά άκριτη θέαση της πραγματικότητας, μπορεί απ’ την μια να βρίσκει συμμάχους σε «αριστερούς στοχαστές» που συνεργάζονται με την ακροδεξιά και από την άλλη, να αντιμάχεται την «ιδεολογική καθαροτητα» αναρχικών συντρόφων και συντροφισσών λόγω της ιδεολογικής τους σαφήνειας που δεν «μπάζει» και δεν είναι ανοιχτή σε εξωγενείς επιρροές και ωσμώσεις. Παράλληλα, η άρνηση και η αντεπαναστατική αναθεώρηση του αναρχισμού, η δικαιολόγηση αντιδιαλεκτικών ιδεολογικών συμμείξεων της αναρχικής κοσμοθεωρίας είτε με την μαρξιστική, είτε με την φιλελεύθερη, είτε εσχάτως με την ακροδεξιά, πάντοτε χρησιμοποιεί ως άλλοθι και μανδύα την «άρνηση της ιδεολογικής καθαρότητας» οπότε δεν μας εκπλήσσει. Κάθε κριτική για «ιδεολογική καθαρότητα» είναι για εμάς ένας τίτλος τιμής, γιατί εμπειρικά γνωρίζουμε πότε, γιατί και με ποιο σκοπό παρατίθεται αυτή η κριτική, πάντα για να αποποιηθεί την ευθύνη αξιακών και ιδεολογικών τερατουργημάτων.
Ας περάσουμε στο δεύτερο σκέλος. Ποια είναι αυτή η «συγγένεια» με την κρατική και υγειονομική διαχείριση της πανδημίας για την οποία μας εγκαλεί η φίλτατη των κραυγών; Συμμετείχαμε μήπως στην παρέμβαση στον Τερζάκη ή δηλώσαμε ταύτιση με τα πολιτικά της περιεχόμενα; Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ούτε στο σημείο αυτό κάποιου είδους τεκμηρίωση και ούτε θα μπορούσε να αντληθεί μια τέτοια υπόνοια από τις πολλές δεκάδες σελίδων που είχαμε παραθέσει την περίοδο των απαγορεύσεων με αναλύσεις [9], πώς προέκυψε άραγε και μας κατηγόρησε ως «συγγενείς» της «υγειονομικής-κρατικής διαχείρισης»; Πώς θα μπορούσε να βασιστεί αυτή η θέση, αν κρίνουμε και απ’ το γεγονός ότι δεν ασχοληθήκαμε με τα «εμβόλια» όταν χαρακτηρίσαμε τον Τερζάκη ως συνεργάτη της ακροδεξιάς, για να μπορέσει να επιστρατεύσει μια τέτοια αναφορά και να την εντάξει σε μια αντιεμβολιαστική πολεμική απέναντι σε φαντάσματα φιλοεμβολιαστικών δικτύων ανάμεσα στην Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού και επιστήμονες με άσπρες ρόμπες σε μυστικά σκοτεινά συμβούλια;
Όπως ήδη προαναφέραμε, για την εξαγωγή στέρεων συμπερασμάτων, έχει μεγάλη σημασία η πλήρης γνώση των υποκειμένων που εμπλέκονται στον δημόσιο διάλογο. Έτσι, θα πρέπει να γνωστοποιήσουμε ότι η φωνή από τις «κραυγές από τα κελιά» ήδη από το πρώτο lockdown είχε δημιουργήσει διάφορες σελίδες σχετικά με την πανδημία, τις απαγορεύσεις και την κρατική υγειονομική διαχείριση και μάλιστα σε αυτές τις σελίδες, τουλάχιστον στην αρχή της λειτουργίας τους, δέσποζαν τα δικά μας κείμενα και ως εξώφυλλα μοστραριζόντουσαν πανό του πολιτικού μας πυρήνα! Η υιοθέτηση των θέσεων μας και η προβολή των δράσεων που πραγματοποιούσαμε από αυτές τις σελίδες έφταναν σε επίπεδο να αναρωτιέται κανείς, αν ήταν δικές μας (sic). Αργότερα οι σελίδες αυτές σιγά σιγά διολίσθησαν στην συνωμοσιολογία και την αναζήτηση «σκοτεινών κέντρων» από τα οποία εκπορεύονταν οι «πειθαρχήσεις». Αλλά αυτή η εξέλιξη δεν αναιρεί το γεγονός, πως αν ο πολιτικός μας πυρήνας, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των «Κραυγών» διέπεται από «συγγένεια με την κρατική-υγειονομική διαχείριση της πανδημίας» τότε άλλο τόσο διέπεται και η φωνή των «Κραυγών» που συστηματικά πρόβαλλε τις θέσεις και τις αναλύσεις μας για την «κρατική-υγειονομική διαχείριση της πανδημίας». Οπότε, κι εδώ, άνθρακας ο θησαυρός! Τίποτα δεν μπορεί να στοιχειοθετεί ούτε στο σημείο αυτό, που αν μη τι άλλο να μας έθετε σε μια συνθήκη ανάλυσης ή υποστήριξης των θέσεων μας. Δεν γίνεται να απευθύνεις κατηγορία αποδοχής της κρατικής και υγειονομικής διαχείρισης της πανδημίας ενώ οι αναλύσεις των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεις μια εκτός τόπου και χρόνου κατηγορία σαν και αυτήν, να έχουν αποτελέσει τους «οδηγούς» σου απέναντι στην κρατική διαχείριση της πανδημίας.
Κάπου εδώ καταρρέει και όλο το υπόλοιπο κατηγορητήριο και ξεμπροστιάζεται η ασυναρτησία από την οποία είναι εμποτισμένες οι λογικές των κάθε λογής «κραυγών από τα κελιά». Προτού ωστόσο προχωρήσουμε, έχει ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι η ατεκμηρίωτη ασυναρτησία και ο μικροαστικός αντιδραστισμός, εμφανίζεται ως το κύριο όπλο των συνωμοσιολόγων απέναντι στους αντιπάλους τους (πραγματικούς ή φανταστικούς). Στην περίπτωση που μελετάμε, μια τοποθέτηση μας χαρακτήρισε ως «ξεδιάντροπους» όχι στην βάση της διαφωνίας με μια θέση που μπορεί να προβάλλαμε, αλλά αμφισβητώντας μια αντικειμενική και αδιάψευστη πραγματικότητα: την σταθερή συμπόρευση του Τερζάκη με τον ακροδεξιά. Και θεμελίωσε τον χαρακτηρισμό προς τέρψιν υποστήριξης από τον ιδεολογικό αχταρμά των «βιοκλεισούρων» και των «ψαρρούδων» με την αξιοποίηση της τετριμμένης πια ρητορικής των φιλοτερζάκιδων, σύμφωνα με την οποία όσοι κατακρίνουν τους συνεργάτες της ακροδεξιάς, σημαίνει και ότι αποδέχονται την κρατική υγειονομική διαχείριση! Αν και στην προκείμενη, η «κατήγορος» ξεμπροστιάστηκε πετώντας μια ατεκμηρίωτη γελοιότητα που της γύρισε μπούμερανγκ και την εξέθεσε ανεπανόρθωτα, δεν μπορούμε να μην προσδιορίσουμε ως χείριστη καιροσκοπική κουτοπονηριά και σκόπιμο πολιτικαντισμό του κάθε υπερασπιστής/τριας της συνωμοσιολογίας, την ταύτιση κάθε διαφωνίας μαζί τους με τάχα αποδοχή «κρατικής-υγειονομικής διαχείρισης της πανδημίας». Είναι μια τακτική βαθιά κωδικοποιημένη στο αντιπαραθετικό οπλοστάσιο όλων αυτών, που δείχνει την πολιτική τους παιδεία και είναι ίδιον, του αξιακού τους κώδικα.
Συνεχίζοντας, μιας και στην αρχή αναφερθήκαμε σε «φιλοπουτινικά» και «φιλο-συριζα μορφώματα» δεν γίνεται να παραλείψουμε την ειδική μνεία και στο τροτσκιστικό «ΚΕΔ – Avantgarde», κατ’ εξοχήν συμμετέχον μόρφωμα στις παραληρηματικές εκδηλώσεις στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλυκείο Νομικής, συμπορευόμενο και με τις «Κραυγές από τα Κελιά» που ηχογραφεί αυτές τις μαζώξεις. Το ΚΕΔ – Avantgarde μεταξύ άλλων θα μας μείνει αξέχαστο όταν στο αστικό δημοψήφισμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2015 πρόταξε την ανάγκη να περιφρουρηθεί η διαδικασία από τις «δυνάμεις του κινήματος» και ως απάντηση στους υποστηρικτές της αποχής, ως άτυπο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, υπεραμύνθηκε υπέρ της κυβέρνησης αναλύοντας τους λόγους, για τους οποίους η αντιπρόταση των 8 δις του ΣΥΡΙΖΑ στους θεσμούς της διεθνούς οικονομικής ελίτ, δεν ήταν «μνημόνιο» (sic). Λίγους μήνες πριν, είχε δημόσια διακηρύξει την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ «χωρίς αυταπάτες» [10] και φρόντισε το ίδιο το ΚΕΔ να αντιπαρατεθεί με αυτές τις «αυταπάτες» λέγοντας ότι ψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σώζουμε μισθούς, συντάξεις, θα κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κλπ. Όπως άπαντες αντιλαμβάνονται, πρόκειται για πολιτικούς προφήτες, που με την διεισδυτική τους ματιά στο μέλλον ισοπέδωσαν τις αυταπάτες, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για την σωτηρία των μισθών, των συντάξεων και για το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Καμία έκπληξη για οπορτουνιστές-ιδεολογικούς αχταρμάδες σαν αυτούς θα αντιτείνει κανείς. Αν δεν ντρέπονται με τις θέσεις που ανέπτυξαν το 2015, αν δεν σκέφτηκαν οι ίδιοι να αυτοδιαλυθούν και να τραβήξουν νέους δρόμους μετά το φιάσκο των συστημικών τους προβλέψεων, αυτό είναι ένα δικό τους θέμα. Από την άλλη δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι στον παρόντα χρόνο το ΚΕΔ αναδύεται ως μια φωνή φιλοπόλεμη, που ανοιχτά τάσσεται υπέρ του Πούτιν και της ρωσικής ιμπεριαλιστικής εισβολής στην Ουκρανία. Μια εισβολή που έχει στοιχήσει χιλιάδες νεκρών για την αναδιανομή του χάρτη γεωπολιτική επιρροής και δεν μπορούμε επ’ ουδενί να κάνουμε τα στραβά μάτια απέναντι σε θέσεις σαν αυτές. Το ΚΕΔ μπορεί να είναι μια γραφική γκρούπα της αριστεράς που μας είναι πολιτικά αδιάφορη, όπως αδιάφορος μπορεί να μας είναι και ο μεταμοντέρνος ιδεολογικός αχταρμάς του ΑΚΝ που το φιλοξενεί. Ωστόσο ουδόλως αδιάφορη δεν μπορεί να μας είναι, η στάση συλλογικοτήτων και συντρόφων/ισσων που εξακολουθούν και επισκέπτονται ή να χρησιμοποιούν τον συγκεκριμένο χώρο και να του παρέχουν, με αυτό τον τρόπο πολιτική κάλυψη. Γιατί το ΑΚΝ δεν παρέχει απλώς φιλοξενία στον ακροδεξιό και φιλοπουτινικό εσμό: είναι οργανικό κομμάτι των διεργασιών και των ωσμώσεων όλων αυτών των στοιχείων και κεντρικό σημείο διασύνδεσης τους. Όπως η ίδια η «Βιοκλεισούρα», σταθερό πλυντήριο της «Ένωσης» και της Contra Dystopia και συνομιλήτρια του ΚΕΔ διατράνωσε, είναι μια συνδιαχειρίστρια του χώρου και άρα συνδιαμορφωτής της πολιτικής του λειτουργίας. Δεν γίνεται λοιπόν, να υπάρχουν σύντροφοι/ισσες που να καταδικάζουν τις απαράδεκτες συνέργειες με την ακροδεξιά και παράλληλα να αποσυνδέουν από αυτές, έναν βασικό χώρο τέλεσης αυτών των συνεργειών και τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται, με εμβληματικό παράδειγμα την «Βιοκλεισούρα».
Από την άλλη, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, σαφώς και γνωρίζουμε την θέση που γνωστοποίησε μια άλλη συνδιαχειρίστρια ομάδα του ΑΚΝ, η ομάδα «ΑΚΟΝΙΤΟ». Θα ήταν αξιακά λανθασμένο και πολιτικά καιροσκοπικό να αγνοήσουμε την τοποθέτηση της είτε εξαιτίας των τεραστίων συνόρων που μας χωρίζουν ιδεολογικοπολιτικά, είτε λόγω της δομικής μας διαφωνίας με το ΑΚΝ. Είναι αλήθεια ότι η ομάδα ΑΚΟΝΙΤΟ δημοσιοποίησε μια τοποθέτηση που μπορεί οι αναλύσεις που περιέχονται σε αυτήν να μην ταυτίζονται με τις δικές μας, αλλά ως προς την ουσία των όσων πραγματευόμαστε, πράγματι παίρνει αποστάσεις από τον Τερζάκη, καταγράφει τις συμπορεύσεις του με την ακροδεξιά, εκφράζει την αντίθεση της με την παρουσία του στο ΑΚΝ και παραθέτει μια ενδιαφέρουσα κριτική για την σχετικοποίηση του φασισμού. Ωστόσο, επ’ ουδενί δεν εκτοπίζονται οι ευθύνες της ως συνδιαχειρίστριας ομάδας για ένα σύνολο εκδηλώσεων και προσκεκλημένων που έχουν παρελάσει στο ΑΚΝ και το κυριότερο, η επιλογή συνδιαχείρισης ενός πολιτικού χώρου, με μια ομάδα («Βιοκλεισούρα») που εργολαβικά έχει αναλάβει το ξέπλυμα του ακροδεξιού βόθρου, με τελευταίο παράδειγμα την υπεράσπιση στην μακεδονομάχο Ψαρρού. Αυτή η επιλογή συνεργασίας και συνδιαχείρισης ενός πολιτικού χώρου, επιφέρει ευθύνες που είναι πρωτίστως αξιακές και δευτερευόντως πολιτικές, ιδεολογικές κ.λ.π.
Φτάνοντας προς τον επίλογο, θα θέλαμε να παρακαλέσουμε θερμά όλους τους γελοίους συνοδοιπορούντες της ακροδεξιάς, τους συνδαιτυμόνες φιλοπουτινικών και όλη την γραφική κουστωδία των ευρύτερων συμμάχων τους, να μην μας πιάνουν στο στόμα τους αν δεν προχωρήσουν σε αυτοκριτική, που πραγματικά το ευχόμαστε με κάθε ειλικρίνεια ή αν το κάνουν, τουλάχιστον ας διατυπώσουν και τίποτε νέο. Οι πλυντηριακές ρητορικές υπεράσπισης των κάθε λογής Τερζάκιδων, η ταύτιση της κριτικής στην συνωμοσιολογία με «αποδοχή της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας» και οι παραληρηματικοί ιδεολογικοί αχταρμάδες που κατά καιρούς μας σερβίρουν, έχουν αρχίσει και κουράζουν. Ας μην μας ταΐζουν άλλο με μπαγιάτικα και μεταλλαγμένα “επιχειρήματα”. Μπορούν να ζητήσουν από τον στοχαστή-δάσκαλο Τερζάκη και τον σοφό μύστη Αγκάμπεν (υποστηρικτής κι αυτός του ΣΥΡΙΖΑ) να τους προμηθεύσουν φρέσκα.
Από την άλλη βέβαια, η γελοιότητα όλων αυτών δεν είναι επαρκές τεκμήριο για αδιαφορία ως προς την στάση και τον ρόλο τους, ούτε απαλλακτικός παράγοντας των ευθυνών. Οι χώροι και οι ομάδες που παρέχουν βήμα και φιλοξενία σε μέλη μορφωμάτων όπως της «Διεπιστημονικής Ένωσης για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής» ή τους Contra Dystopia δεν μπορούν πλέον να παριστάνουν τους ανήξερους. Κι ως εκ τούτου ή θα προχωρήσουν σε έντιμη αυτοκριτική ή θα κληθούν να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη των συμπράξεων τους και να λογοδοτήσουν. Όσοι συμμαχούν με συνεργάτες του ακροδεξιού, ρατσιστικού και μισανθρωπικού βόθρου δεν μπορούν να διαμαρτύρονται ούτε για παρεμβάσεις που θα δεχτούν ούτε για τις οποιεσδήποτε συνέπειες που μπορεί να έχουν, ως αποτέλεσμα των επιλογών τους.
Και τέλος, πριν οι λάτρες της συνωμοσιολογίας, του Τερζάκη, της Ψαρρού, της Contra Dystopia και της Βιοκλεισούρας μιλήσουν για «ξεδιαντροπιές» και εξαπολύσουν χαρακτηρισμούς, ορθό είναι να κοιτάξουν λίγο τον καθρέφτη και να αναστοχαστούν συνολικά την διαδρομή τους. Ίσως αντικρίσουν την πραγματικότητα που οι ίδιοι έχτισαν για τον εαυτό τους κατάματα και να βρουν τις απαντήσεις για την πλήρη ηθική απαξία στην οποία έχουν περιέλθει. Γιατί μια διαδρομή ξεδιάντροπη διαποτισμένη στα «διπλά ταμπλό», το ψέμα και τον δημοσιοσχετισμό, όταν καταλήγει να διασταυρώνεται με την ξεδιαντροπιά της αλληλεπίδρασης με τον ακροδεξιό παραλογισμό, τότε αναπόφευκτα ο εντοπισμός της εξωτερικής από αυτή «ξεδιαντροπιάς» θα κατευθυνθεί προς εκείνους για τους οποίους το μόνο που έχει να ψέγει, είναι αυτή η ακατανόητη, εκνευριστική και άκαμπτη τους «ιδεολογική και ηθική καθαρότητα».
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
1 https://protaanka.espivblogs.net/2023/03/24/topothetisi-gia-ta-gegonota-stin-1i-apologistiki-syneleysi-toy-athens-indymedia/
2 https://www.youtube.com/watch?v=8f0EN6miPfQ
3 https://www.diktyoellinismou.gr/ekloges-2023-3/
5 https://www.youtube.com/watch?v=NvU4wP3OnlE&t=1388s
6 https://www.youtube.com/watch?v=5aY5A082CM4
7 https://derkamerad.com/2021/02/21/%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%8A%CE%BF%CF%8D–covid-19-hoax-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF/?fbclid=IwAR1fsrYb6Z2WTMxdxLKuVHtncXuADMOQB3OWGfDniLcz1CR1aJFd51LYmHs
8 https://nellypsarrou.com/index.php?option=com_content&task=view&id=496&Itemid=63
9 Όσοι/ες ενδιαφέρονται για τις αναλύσεις και τις θέσεις που διατυπώσαμε κατά την περίοδο του 1ου και του 2ου lockdown μπορούν να επισκεφτούν τον ιστότοπο μας και να επιλέξουν στο ημερολόγιο που βρίσκεται στην δεξιά πλευρά, τους αντίστοιχους μήνες και να βρουν όλα τα κείμενα, τις δράσεις κλπ
10 https://avantgarde2009.wordpress.com/2015/01/11/7129/
