Υπάρχει ένα σπάνιο είδος σκουληκιού επάνω στον πλανήτη.
Πρόκειται για ένα θορυβώδες ασπόνδυλο που επί χρόνια κυλιέται στα λασπόλουτρα του ελληνικού κοινοβουλίου. Έχει βρεθεί σε θέσεις εξουσίας ως μέλος κυβερνητικού κόμματος και έχει διατελέσει καθήκοντα σε ανώτατα πολιτειακά αξιώματα καθ’ υπαγόρευση λαομίσητων πρώην πρωθυπουργών. Κατά την θητεία του στην προεδρεία της βουλής έχει περιβάλλει στοργικά και κάποια άλλα φασιστοειδούς κοπής είδη ασπόνδυλων. Στην σχέση του με τα ομοειδή δεν ήταν και τόσο “θορυβώδες”, δείχνοντας να παρουσιάζει μεταβαλλόμενη συμπεριφορά ανάλογα με το περιβάλλον που διαβιεί .
Το εν λόγω ασπόνδυλο δήλωνε κάποτε “αυτή η βουλή δεν θα ψηφίσει μνημόνιο”. Κι αφού η αρχή της διάψευσης έγινε σε ένα eurogroup τον Φλεβάρη του 2015 και δεν έβγαλε μιλιά, η βουλή εκείνη προετοίμασε τελικά το 3ο μνημόνιο. Όσους μήνες αυτό φωνασκούσε παριστάνοντας και τότε το «αντισυστημικό μέσα στο σύστημα», το ελληνικό κράτος αποπλήρωνε κανονικά τις δόσεις των προηγούμενων μνημονιακών δανείων για το «παράνομο, επαχθές, επονείδιστο μη βιώσιμο χρέος» από τα ταμειακά αποθέματα του εργαζόμενου λαού που λιμοκτονούσε, όσο αυτό έπαιζε τον ρόλο του και ολόκληρη η κυβέρνηση χόρευε στον ρυθμό της «ηρωικής διαπραγμάτευσης». Τον Ιούλιο του ίδιου έτους έκανε τελικά την “ηρωική έξοδο” για να επιβιώσει, όταν η φωλιά του έγινε αφιλόξενη και άλλα είδη λιγότερο θορυβώδη ήταν πιο χρήσιμα και προσαρμοσμένα στον περιβάλλον της.
Περιπλανήθηκε. Από τις πλατείες των μακεδονομάχων και τις εθνικιστικές κορώνες πέρασε στα “ούτε δεξιά ούτε αριστερά μόνο μπροστά”. Από τις προεδρικές κραυγές το γύρισε στις αρχηγικές καρδούλες και μετά τανάπαλιν. Τώρα το προωθούν ως συστημική εφεδρεία για να ενσωματώσει την κοινωνική οργή στους εκλογικούς συσχετισμούς, διαχέοντας ξανά την αυταπάτη ότι “ένα δίκαιο κράτος είναι εφικτό, ένας πιο ανθρώπινος καπιταλισμός είναι εφικτός”.
Το είδος αυτό μπορεί να έρπει με ευκολία ανάμεσα σε δύο κόσμους. Έχει μάθει καλά το παιχνίδι από τους μυητές του στην προηγούμενη φωλιά. Μπορεί απ’ την μια να ψηφίζει για τα ωνάσεια σχολεία και απ’ την άλλη να εμφανίζεται σε κινητοποιήσεις. Μπορεί να μην έφυγε από την κυβέρνηση την άνοιξη του 2015 κατά την διάρκεια απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων όταν τα περισσότερα αιτήματα δεν δικαιώθηκαν, αντίθετα οι ένστολοι ρουφιάνοι τους εκκένωναν καταλήψεις αλληλεγγύης. Αλλά μπορεί να έχει βήμα σε συνεντεύξεις τύπου για πολιτικούς κρατούμενους, να μιλά για τον 187Α μαζί με το ΜΕΡΑ25 που η κυβέρνηση από την οποία προήλθαν δεν κατήργησε και να μην πετιέται έξω με τις κλωτσιές. Μπορεί να προμοτάρεται από ένα ολόκληρο μιντιακό σύστημα αλλά ταυτόχρονα να είναι «υπέρμαχος των αγώνων της κοινωνίας». Μπορεί να υπερασπίζεται βιαστές αλλά ταυτόχρονα να μιλά για τα δικαιώματα των γυναικών.
Σε αυτό το είδος ασπόνδυλου δόθηκε η σκυτάλη μετά την 28η του Φλεβάρη για να βοηθήσει στην ανάταξη του κατακερματισμένου κυβερνητικού πόλου: του «άλλου», του σοσιαλδημοκρατικού. Και το πιέζουν να παρουσιάσει κυβερνητική αντιπρόταση για να σχεδιαστεί η «επόμενη μέρα» με αυτό σε ρόλο πρωταγωνιστικό. Αν θα κρατήσει την σκυτάλη ή αν θα την παραδώσει στον επόμενο υποψήφιο «σωτήρα», θα φανεί. Η δική μας θέση προς αυτό και κάθε άλλο είδος υποψήφιου κυβερνητικού ασπόνδυλου απ’ όποια φωλιά κι αν εφορμά, ήταν, είναι και θα είναι αδιαπραγμάτευτη:
ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
Y.Γ. Με το σύνθημα «κλωτσιές στους εμπόρους της ελπίδας» διοργανώθηκε η πρώτη διαδήλωση αναρχικών μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015. Η έμπνευση του συνθήματος είχε έρθει από την ομώνυμη φράση του απεργού πείνας τον Δεκέμβριο του 2014 Νίκου Ρωμανού, ο οποίος μέσα από το νοσοκομείο είχε δηλώσει πως «όσοι Συριζέοι και λοιποί έμποροι ελπίδων έχουν εμφανισθεί έχουν φάει πόρτα ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟ». Για την ιστορία, η «αντικρατική πορεία» που δέχτηκε πρωτοφανή πόλεμο εκείνες τις μέρες, πραγματοποιήθηκε στις 26 Φλεβάρη του 2015, με στόχο να συμπέσει με την παράταση της συμφωνίας-γέφυρα για το 2ο μνημόνιο, όπως είχε έγκαιρα προβλέψει το σώμα της διοργάνωσης ότι θα συνέβαινε. Η πορεία ήταν συγκρουσιακή, επιτέθηκε σε τράπεζες στους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας και ολοκληρώθηκε με μάχες με τις αστυνομικές δυνάμεις στο κατεχόμενο σήμερα πολυτεχνείο.
