Πριν από 15 χρόνια, στις 10 Μαρτίου 2010, ο αναρχικός σύντροφος Λάμπρος Φούντας έπεσε μαχόμενος στην Δάφνη από σφαίρες ένστολων κρατικών δολοφόνων, κατά την διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας για την πραγματοποίηση δράσης της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Όπως έχουν γνωστοποιήσει τα μέλη του Ε.Α., η δράση αυτή αφορούσε θεσμούς που σχετίζονταν με την επιβολή των μνημονίων και ήταν στο πλαίσιο της καμπάνιας επιθέσεων που πραγματοποιούσε η οργάνωση ενάντια στις δανειακές συμβάσεις και την υπαγωγή στους θεσμούς δημοσιονομικής επιτροπείας, ενάντια στην καταστροφική πολιτική της μεταβίβασης του κόστους της καπιταλιστικής κρίσης από αυτούς που την δημιούργησαν, στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Ο Λάμπρος Φούντας δολοφονήθηκε παλεύοντας για να μην περάσει χωρίς αντίσταση η ραγδαία φτωχοποίηση που θα ακολουθούσε και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να ξηλώνει κατακτήσεις αιώνων και να εξαθλιώνει τους όρους διαβίωσης της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Για να γίνει η κρίση του συστήματος ευκαιρία επανάστασης και ανατροπής, για να πάψουν να υπάρχουν οι αιτίες που γεννούν τις κρίσεις, δηλαδή ο ίδιος ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, η αντίφαση ανάμεσα στον συλλογικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική κάρπωση των αποτελεσμάτων της. Για να πάψει να υπάρχει το κράτος ως μηχανισμός ταξικής κυριαρχίας και κοινωνικής υποδούλωσης, για να οικοδομηθεί η νέα κοινωνία του ελευθεριακού κομμουνισμού, της αναρχίας.
Το αίμα του Λάμπρου Φούντα πότισε τους αγώνες μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου. Το όνομα του Λάμπρου Φούντα σημάδεψε για πάντα την ιστορία της ταξικής και επαναστατικής πάλης, έγινε λάβαρο του αναρχικού αγώνα και της επαναστατικής προοπτικής. Έγινε μνήμη και καθήκον και περνά σήμερα στις νέες γενιές αγωνιστών/τριων και επαναστατών/τριων που μάχονται ξανά στις ίδιες πλατείες και στους ίδιους δρόμους που 15 χρόνια πριν οι αγώνες ενάντια στα μνημόνια γέννησαν αγωνιστικές συνειδήσεις αλλά δεν κατάφεραν να γεννήσουν ένα επαναστατικό κίνημα ανατροπής που ήταν αναγκαίο να χτιστεί και παραμένει διαρκές στοίχημα και αναγκαιότητα σήμερα.
Ο Λάμπρος Φούντας ζει μέσα στον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση. Ζει μέσα στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του σήμερα, όπως στις πολύωρες μάχες της 28ης Φλεβάρη και τις ιαχές «ζήτω η επανάσταση» στα οδοφράγματα στην Πανεπιστημίου έξω από την Τράπεζα της Ελλάδας, εκεί που η οργάνωση του πραγματοποίησε το 2014 ένα από τα πιο σημαντικά της πολιτικά χτυπήματα αφιερώνοντας το στην μνήμη του, την μέρα που η πρώτη «έξοδος στις αγορές» προβαλλόταν ως «αρχή εξόδου από την κρίση». Μια «έξοδος» που δεν ήρθε ποτέ. Μια έξοδος που μόνο επαναστατικά μπορεί να έρθει, με την συλλογική «έξοδο» από το κράτος και τον καπιταλισμό, με την επαναστατική αναδιοργάνωση της κοινωνίας.
Και τώρα και για πάντα, Λάμπρος Φούντας ΠΑΡΩΝ
Λευτεριά στον Επαναστατικό Αγώνα
Σύντροφε Νίκο κράτα γερά! Συντρόφισσα Πόλα δύναμη!
Μόνη λύση η Κοινωνική Επανάσταση
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
