Στις 28 του Φλεβάρη συμπληρώνονται δύο χρόνια από το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Ένα έγκλημα προδιαγεγραμμένο για το οποίο οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους προειδοποιούσαν ότι είναι προ των πυλών να συμβεί, για να πάρουν ως απάντηση την εμβληματική πια δήλωση αναλγησίας και αισχρότητας, «είναι ντροπή να θέτετε ζητήματα ασφαλείας». Ένα έγκλημα με τραγικό απολογισμό 57 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ένας εκ των οποίων βρίσκεται ακόμα και σήμερα σε κώμα.
Το έγκλημα των Τεμπών είναι ένα από τα πιο κραυγαλέα και τραγικά παραδείγματα που καταδεικνύουν την πλήρη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής μπροστά στο ζύγι των κερδών των καπιταλιστών και του κράτους. Η διαπίστωση αυτή συνειδητή ή μη, έχει δημιουργήσει μια βαθιά ρωγμή οργής και αμφισβήτησης μέσα στην κοινωνία, που ολοένα οξύνεται και εκδηλώνεται ως ένας χείμαρρος λαϊκής αγανάκτησης στους δρόμους και τις πλατείες. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας σκέφτεται ότι μέσα σ’ αυτό τον τρένο θα μπορούσε να βρίσκονταν και οι ίδιοι, τα παιδιά τους ή οι κοντινοί τους άνθρωποι καταλήγοντας στην παραπάνω διαπίστωση και αναζητώντας απαντήσεις και τιμωρία των ενόχων.
Ποιοι είναι, όμως, οι ένοχοι αυτού του εγκλήματος; Η απαρχαιωμένη και εγκληματική λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου ήταν και είναι μια συνειδητή επιλογή όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, σε σύμπλευση με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μνημονιακών θεσμών δημοσιονομικής επιτροπείας καθώς και με υπογραφή της εταιρείας κολοσσού της HellenicTrain. Αυτοί ήταν που εφάρμοσαν την μνημονιακή «εξυγίανση» των δημόσιων υποδομών της χώρας, κόβοντας την χρηματοδότηση απ’ όπου μπορούσαν για να εξυπηρετηθεί το γιγαντιαίο κρατικό χρέος, αυτοί ήταν που ξεπούλησαν τις σιδηροδρομικές μεταφορές στην HellenicTrain για να«γλιτώσουν» από τον διαλυμένο και υπερχρεώμενο ΟΣΕ, αυτοί ήταν που έσερναν επί χρόνια την εφαρμογή της σύμβασης 717 και άφηναν τα τρένα να κινούνται στα τυφλά χωρίς τηλεδιοίκηση, χωρίς σηματοδότηση, χωρίς το αυτόματο σύστημα ακινητοποίησης κ.ο.κ. Σύσσωμο το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό της χώρας επί σειρά δεκάδων ετών έχει βάλει την υπογραφή του και είναι ένοχο για το έγκλημα στα Τέμπη.
Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια, γινόμαστε μάρτυρες της συνεχούς αθλιότητας κράτους και κεφαλαίου, της κυβερνητικής αλαζονείας και της μιντιακής χυδαιότητας. Η απροκάλυπτη προσπάθεια συγκάλυψης και παραποίησης στοιχείων που αφορούν το έγκλημα των Τεμπών (μπάζωμα, παρεμβάσεις σε ηχητικά, βίντεο που εμφανίζονται δια μαγείας), η σκανδαλώδης συνεργασία κράτους και μεγάλου (παράνομου ή μη) κεφαλαίου, η στοχοποίηση των συγγενών των θυμάτων από διάφορα πολιτικά και τηλεοπτικά σκουπίδια, αλλά και η προσπάθεια αποπροσανατολισμού και συσκότισης των πολιτικών ευθυνών που βαραίνουν τους παραπάνω ενόχους, είτε με την στοχοποίηση μεμονωμένων και άρα αναλώσιμων προσώπων είτε με την αναζήτηση των ενόχων σε «αόρατα κέντρα εξουσίας» έχουν κάνει την οργή, ένα καζάνι που βράζει.
Μετά από 2 χρόνια, μέσα από μια γενική απεργία «ορόσημο», η εργατική τάξη, η νεολαία, τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που δεν έχει πλούτο και αξιώματα, έχουμε την δυνατότητα να τους δείξουμε την πραγματική μας δύναμη στον δρόμο, παραλύοντας την καπιταλιστική λειτουργία σε όλη την χώρα και κατεβαίνοντας εκατομμύρια άνθρωποι μαζικά και μαχητικά στις απεργιακές διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις οργής. Η δυναμική αυτή τους φοβίζει και αυτό είναι ξεκάθαρο. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση ξαμολά τα ακροδεξιά της στελέχη να εξαπολύσουν «τοξικότητα», γι’ αυτό η αντιπολίτευση μιλά για «φόβους προβοκάτσιας» και γι’ αυτό το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος καλεί σε μια «ειρηνική διαδήλωση», διαδίδοντας ότι τάχα, τα «επεισόδια» συμφέρουν, καλώντας τον κόσμο της διαδήλωσης να αλληλοφαγωθεί για να κάνουν τα ματ ανενόχλητα την δολοφονική δουλειά τους.
Είναι εμφανές ότι το απονομιμοποιημένο πολιτικό σύστημα της χώρας εισέρχεται σε έναν νέο κύκλο βαθιάς αστάθειας και αποσύνθεσης. Παρά τις αντίθετες διακηρύξεις για την «σταθερότητα», για την επαναφορά της «κανονικότητας» και τους μεταμνημονιακούς μύθους της «ανάπτυξης» και του τέλους της κρίσης, η ίδια η πραγματικότητα, ως αναμενόταν, είναι αυτή που τελικά καταστρέφει τα καθεστωτικά αφηγήματα. Η πραγματικότητα που αποτυπώνεται καθημερινά στους όρους διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων, στους θανάτους στα εργατικά κάτεργα και τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα, στους μισθούς και την εξαΰλωση τους στα ράφια των σούπερ μάρκετ, στα ενοίκια και τους λογαριασμούς, στην διάλυση των δημόσιων δομών απ’ τις «ευεργετικές» ιδιωτικοποιήσεις και τα τσακισμένα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Αυτή η «πραγματικότητα» είναι που την ερχόμενη Παρασκευή θα αντιπαρατεθεί με τα ψεύδη και την κοροϊδία ενός ολόκληρου συστήματος που δεν εκπροσωπείται παρά από μια χούφτα εκμεταλλευτών και εξουσιαστών.
Για να νικήσει η «πραγματικότητα» της τάξη μας, την «πραγματικότητα» της εκμετάλλευσης και της αδικίας, είναι σημαντικό να κοιτάξουμε και το αύριο. Μια δυναμική απεργία από μόνη της, μια μεγαλειώδης συγκέντρωση οργής, ακόμα και μια εξεγερσιακή μέρα που κυβέρνηση και αντιπολίτευση απεύχονται και κάνουν το παν για να αποτρέψουν, δεν φτάνει. Τα παράσιτα του κράτους και του κεφαλαίου θα πάψουν να λυμαίνονται τις ζωές μας, μόνο όταν ανατραπεί το σύστημα τους. Η «τιμωρία» κάποιων προσώπων (αναμφίβολα αναντίστοιχη και για τα μάτια του κόσμου) από τους δικούς τους θεσμούς, η πτώση της κυβέρνησης για την αντικατάσταση της από τα «άλλα» καθάρματα, η εκλογική εργαλειοποίηση των διαδηλώσεων, είναι αυτά στα οποία προσδοκά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και είναι αυτά που θέλουν να διαδώσουν ως στόχους για να χειραγωγήσουν την οργή μας και να αναδιατάξουν και να ομαλοποιήσουν ξανά τον πολιτικό χάρτη μέσω της αφομοίωσης και της ένταξης της στο κομματικό πολιτικό παιχνίδι.
Η «επόμενη μέρα» θα πρέπει να μας βρει στους δρόμους και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, στα σωματεία και τις λαϊκές συνελεύσεις, σε πρωτοβουλίες αγώνα και στην οργάνωση της αντεπίθεσης μας σε κάθε πολιτικό, ταξικό και κοινωνικό πεδίο πάλης, πάντα στην κατεύθυνση της επαναστατικής προοπτικής και ανατροπής, στην κατεύθυνση οργάνωσης και δημιουργίας ενός επαναστατικού κινήματος που θα τους συντρίψει.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/2 ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ & ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ- -ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
