Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσότακης θα προχωρήσει στις καθιερωμένες προγραμματικές κυβερνητικές εξαγγελίες από το βήμα της 88ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, προσδοκώντας με την παρουσία του να ανακόψει την τεράστια εκλογική και δημοσκοπική φθορά της κυβέρνησης και να σηματοδοτήσει την αρχή για την ανάταξη των ποσοστών της ενόψει του «καυτού χειμώνα» που έρχεται.
Ανακοινώνοντας μια σειρά από ισχνές εισοδηματικές αυξήσεις και φοροελαφρύνσεις οι οποίες δεν μπορούν επουδενί να αντισταθμίσουν την πληθωριστική λεηλασία που βιώνει η εργατική τάξη της χώρας, η πρωθυπουργική ομιλία δεν μπορεί να κρύψει την «μεγάλη εικόνα», ούτε να αναστρέψει την ελεύθερη πτώση μιας κοινωνικά απονομιμοποιημένης κυβέρνησης. Η δημοσιονομική πειθαρχία «για να μην χαθούν όσα κερδίσαμε» και οι «έξωθεν απαγορεύσεις» για προσλήψεις στο ΕΣΥ «αλλιώς χρεωκοπία» που κυνικά διαμήνυσε πρόσφατα on camera σε διαμαρτυρόμενους γιατρούς ο υπουργός υγείας Άδωνης Γεωργιάδης, προσδιορίζουν ευκρινώς το μέγεθος του αδιεξόδου των αφηγημάτων γύρω από την κατάσταση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας και τις θριαμβολογίες για την «ευημερία των μακροοικονομικών αριθμών» πάνω στα οποία αρθρώθηκε το πλασματικό και εφήμερο «41%» των εθνικών εκλογών.
Η παραπομπή κάθε ευθύνης σε «νέες εξωτερικές κρίσεις», σε «αστάθμητους παράγοντες» και σε «ανεξέλεγκτες φυσικές μεταβολές» δεν επαρκούν για την διασφάλιση μιας επί μακρόν κοινωνικής συναίνεσης στα κυβερνητικά σχέδια, ούτε η απουσία ενδοσυστημικού κυβερνητικού αντιπάλου είναι ικανή συνθήκη για την ανάκτηση της «εμπιστοσύνης» ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων στην Νέα Δημοκρατία. Η κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης είναι ραγδαία. Οι αντικοινωνικές μεταρρυθμίσεις στην εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση και σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής, η απαξίωση δημοσίων δομών, η υποστελέχωση κρίσιμων τομέων όπως της δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας την ώρα που δισεκατομμύρια διαχέονται στα εξοπλιστικά πολεμικά νατοϊκά προγράμματα, τον στρατό και την αστυνομία, η ακραία ταξική μεροληψία η οποία χαρακτηρίζει την καταστροφική πολιτική μιας κυβέρνησης που πίστεψε ότι θα αποτελειώσει ότι απέμεινε από τον «εσωτερικό εχθρό» την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια ενώπιον την λαϊκής και ταξικής οργής.
Ραγδαία είναι εξίσου και η συνολικότερη απονομιμοποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Η αδυναμία παράταξης κυβερνητικού εναλλακτικού πόλου απ’ την πλευρά της σοσιαλδημοκρατίας ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε μια βαθιά ρευστότητα στον πολιτικό χάρτη και συνακόλουθα, θα δημιουργούσε μια παρατεταμένη πολιτική αστάθεια. Οι κοινωνικές δυνάμεις που σήμερα τοποθετούνται εκτός του πολιτικού χάρτη συνιστούν μια αχαρτογράφητη μεταβλητή που δυνητικά μπορεί να προκαλέσει ρήγματα στους υφιστάμενους συσχετισμούς δύναμης και να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό προς παλιές ή νέες κατευθύνσεις. Το «στοίχημα της επόμενης μέρας» έγκειται στην πολιτικοποίηση και την ριζοσπαστικοποίηση αυτών των δυνάμεων στον αντίποδα της προσπάθειας ενσωμάτωσης τους από τις αστικές δυνάμεις ολόκληρου του πολιτικού φάσματος στην κατεύθυνση της ανάθεσης προς τον «λιγότερο κακό» ή τον τάχα «αντισυστημικό» κυβερνητισμό.
Το σίγουρο είναι ότι απαιτούνται μάχες σε όλα τα μέτωπα προκειμένου η ανασύνταξη των εργατικών, κοινωνικών και πολιτικών αγώνων να συσσωματώσει ευρύτερες κοινωνικές πλειοψηφίες που βρίσκονται υπό αναζήτηση και να αποτελέσει το έναυσμα της αντεπίθεσης για την ανάκτηση κεκτημένων, την επαναστατική ανασυγκρότηση της τάξης μας και την κινηματική αναστήλωση που απαιτεί η επιτακτικότητα των καιρών. Η μόνη προοπτική που μπορεί να εμπνεύσει, να παρασύρει και να γιγαντώσει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, είναι η ανατρεπτική επαναστατική προοπτική που θα αντιπαραθέσει στις διαχειριστικές δυνάμεις και τα χρεωκοπημένα μορφώματα των «δικτατοριών (επί) του προλεταριάτου» μια συνολική διέξοδο από το υπάρχουν οικονομικό και πολιτικό σύστημα του καπιταλισμού και του κράτους. Ο ρεφορμισμός πέθανε και ο αστικός δικαιωματισμός του ανάβει το καντήλι, όσο οι εκφραστές της βαρβαρότητας κραυγάζουν για το «τέλος της ιστορίας» σε έναν κόσμο που από την αιματοβαμμένη λωρίδα της γάζας και την βομβαρδισμένη μέση ανατολή, ως την Ουκρανία και τα άλλα πολεμικά μέτωπα των επικυρίαρχων σφαγέων των λαών και των εργατικών τάξεων, παράγει θάνατο και ανθρώπινο πόνο.
Σ’ αυτή την συγκυρία, χρέος των αγωνιστών, δεν είναι απλώς να διατηρήσουν την φλόγα αναμμένη, αλλά να προετοιμάσουν την φωτιά που θα κατακάψει τα οχυρά της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης των εκατομμυρίων ανθρώπων που στενάζουν υπό το βάρος μιας δυσβάστακτης καθημερινότητας. Για την Κοινωνική Επανάσταση, για την νέα κοινωνία της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αλληλεγγύης, για την κοινωνία της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ
