Δημοσιοποιούμε σε ηλεκτρονική μορφή το 5ο φύλλο της εφημερίδας “Μαυροκόκκινη Σημαία” – ειδική έκδοση για την εκπαίδευση.
Η «ΜΑΥΡΟΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ» είναι μηνιαία ενημερωτική πολιτική εφημερίδα που κυκλοφορεί στα δυτικά προάστια της Αθήνας. Το παρόν φύλλο αποτελεί μια ειδική έκδοση που αποφασίστηκε υπό το φόντο των τρεχουσών εξελίξεων γύρω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και έχει σχεδιαστεί αποκλειστικά από τους φοιτητές, τις φοιτήτριες και τους μαθητές της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού. Στόχος της έκδοσης είναι να κυκλοφορήσει σε πανεπιστήμια και σχολεία, ιδίως αυτών που εδρεύουν στα δυτικά προάστια και θα δημοσιοποιηθεί και προς ελεύθερη ανάγνωση στο διαδίκτυο το προσεχές διάστημα.
Η αρθρογραφία του φύλλου επεξεργάζεται ζητήματα αναφορικά με την σχεδιαζόμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, επ’ αφορμής του νομοσχεδίου που έχει προαναγγελθεί από την κυβέρνηση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και γενικότερα ζητήματα που αφορούν τον θεσμό της εκπαίδευσης, την διαδικασία εισαγωγής στις σχολές, το συνεχές των μεταρρυθμίσεων και τους αγώνες της σπουδάζουσας νεολαίας. Κοινή μας διαπίστωση, είναι ότι η κατανόηση των σκοπών του νέου νομοσχεδίου προϋποθέτει την ερμηνεία του σε συσχέτιση με τα προηγούμενα και την αναγνώριση του ως κρίκο μιας συνεκτικής αλυσίδας μετασχηματισμών, που βαίνει προοδευτικά προς μια νέα νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα που δεν αφορά μόνο τα πανεπιστήμια. Πρόκειται με άλλα λόγια, για τμήμα μιας συνολικότερης αναδιαρθρωτικής διαδικασίας, που αν σε άλλους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής έχει προχωρήσει σημαντικά, στο πεδίο του πανεπιστημίου έχει συναντήσει εμπόδια, που εκφράζονται μέσα από τις φοιτητικές αντιστάσεις και τους διαφορετικούς συσχετισμούς δύναμης που παραδοσιακά το χαρακτηρίζουν.
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να αποφύγουμε τον κίνδυνο μιας εξιδανίκευσης του πανεπιστημίου που οδηγεί σε μια προβληματική λογική «υπεράσπισης» του «πώς αυτό είναι», σε αντιπαράθεση με αυτό, που επιχειρείται «να γίνει». Όπως δηλαδή, θα ήταν λάθος να δούμε το νέο νομοσχέδιο ξεκομμένα από τα υπόλοιπα και έξω από τις ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές που συντελούνται, έτσι δεν πρέπει, να αντιληφθούμε και το πανεπιστήμιο ως έναν ξεκομμένο θεσμό, που τάχα είναι στα χέρια των φοιτητών/τριων, έστω και συμβολικά. Αντίθετα, το πανεπιστήμιο ήταν και είναι ένας ταξικός θεσμός, είναι ιδεολογικά συγκεκριμένο και λειτουργεί ως ένα πεδίο εξαγωγής εξειδικευμένου προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Δημόσιο ή μη, φρουρούμενο ή όχι, το πανεπιστήμιο στοχεύει στην ιδεολογική διαμόρφωση των νέων και την ανατροφοδότητηση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Υπό αυτή την παραδοχή, οφείλουν να ξεκινούν και οι αγώνες ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις των κυβερνήσεων και υπό αυτό το πρίσμα να διεξάγεται και η κριτική προς τους σκοπούς τους. Μεγαλύτερη δε ευθύνη, για την πλατιά αποδόμηση του πανεπιστημίου, φέρουν οι αναρχικές δυνάμεις που δρουν και αντιστέκονται, μέσα σε αυτό.
