Συνέντευξη της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού στο «Ediciones Pensamiento y Batalla»
Μετά από πρόταση του εκδοτικού σχήματος από την Χιλή «Ediciones Pensamiento y Batalla» (Εκδόσεις Σκέψης και Μάχης) παραχωρήσαμε μια συνέντευξη απαντώντας σε 8 ερωτήματα που τέθηκαν από τους συντρόφους/ισσες, με σκοπό την συμπερίληψη τους σε βιβλίο που θα εκδοθεί αναφορικά με τον αναρχισμό στην Ελλάδα. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στα αγγλικά και θα μεταφραστεί στα ισπανικά για την έκδοση από το Ediciones Pensamiento y Batalla.
Παραθέτουμε την ελληνική μετάφραση
1)Θα μπορούσατε να περιγράψετε εν συντομία πώς είναι οι γειτονιές στη δυτική Αθήνα όπου παρεμβαίνετε πολιτικά;
Τα δυτικά προάστια της Αθήνας, είναι το κύριο πεδίο δραστηριοποίησης μας, χωρίς όμως να μας περιορίζει στην δράση μας και σε κεντρικό επίπεδο. Τα δυτικά προάστια είναι κατά κύριο λόγο εργατικές λαϊκές γειτονιές, το πιο φτωχό προάστιο της πρωτεύουσας, όπου διαμένουν κυρίως άνθρωποι της εργατικής τάξης. Σε διάφορους δήμους υπάρχουν αρκετά “μπλόκ” εργατικών πολυκατοικιών και υπάρχουν και διάφορες περιθωριοποιημένες ομάδες του πληθυσμού, όπως μετανάστες που βιώνουν άγρια εργασιακή εκμετάλλευση και κοινότητες Ρομά, όπου στην πλειοψηφία τους διαμένουν σε άθλιες συνθήκες και σε καταυλισμούς.
2)Είστε μέρος μιας Αναρχικής Ομοσπονδίας; Συντονίζεστε για συγκεκριμένες δράσεις και κινητοποιήσεις με άλλες ομάδες, οργανώσεις ή συλλογικότητες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος;
Όχι, ο πολιτικός μας πυρήνας δεν αποτελεί μέλος κάποιας Αναρχικής Ομοσπονδίας. Παρόλ’ αυτά είμαστε υπέρμαχοι της αναγκαιότητας της οργάνωσης των αναρχικών, η οποία να υπερβαίνει το επίπεδο της “ομάδας συγγένειας” και να αποκρυσταλλώνεται σε έναν φεντεραλιστικά οργανωμένο πολιτικό φορέα. Το ζήτημα της αναρχικής οργάνωσης μας έχει απασχολήσει από την αρχή της σύστασης του πολιτικού μας πυρήνα και μέσα στο επόμενο διάστημα σκοπεύουμε να καταθέσουμε δημόσια τις θέσεις μας επ’ αυτού, καταλήγοντας και στην πρόταση μας. Το σχέδιο μας, έχει διττό χαρακτήρα. Σε αρχικό επίπεδο, προσβλέπουμε στην συγκρότηση μιας αναρχικής οργάνωσης δυτικών προαστίων, που όπως δηλώνεται και στο καταστατικό μας, αποτελεί στρατηγικό στόχο και στόχο οργανωτικής μετεξέλιξης του πυρήνα μας. Αλλά ήδη από τώρα, παλεύουμε για να κερδίσει έδαφος η αναγκαιότητα της γενικής αναρχικής οργάνωσης.
Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνουμε πως, δυστυχώς στον εν ελλάδι αναρχικό χώρο κυριαρχεί ο οργανωτικός κατακερματισμός σε ολιγομελείς ομάδες συγγένειας, οι οποίες κατά βάση δεν διέπονται από την μεταξύ τους συνάφεια πολιτικών θέσεων και στόχων. Κατά κύριο λόγο, δρουν αποκομμένα ή συνεργάζονται ευκαιριακά πάνω σε συγκεκριμένες θεματολογίες ή κάτω από το βάρος έκτακτων συνθηκών. Θα πρέπει να πούμε, επίσης, πως πριν από κάποια χρόνια, υπήρξε η προσπάθεια, με πρωτοβουλία κάποιων αναρχικών συλλογικοτήτων, για την συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας. Εντός, του προσυνεδριακού διαλόγου επήλθε διάσπαση και σχηματίστηκαν δύο ομοσπονδίες, από τις οποίες σήμερα η μία είναι αδρανής και η άλλη αποτελείται από λίγες συλλογικότητες.
Ο πολιτικός μας πυρήνας παρότι ασκεί κριτική στο υπάρχον μοντέλο συγκρότησης του αναρχικού χώρου της Ελλάδας είναι παγιδευμένος μέσα σε αυτό, όπως και όλες οι αναρχικές δυνάμεις είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με αυτό. Οπότε και εμείς, κατά κύριο λόγο, συμπράττουμε πάνω σε ορισμένα επίδικα αγώνα με κάποιες αναρχικές συλλογικότητες ή συντρόφους/ισσες , που θεωρούμε ότι υπάρχουν σημεία πολιτικής και αξιακής σύγκλισης και έχουμε ζυμωθεί πολιτικά μέσα στα χρόνια στον αγώνα. Αναγνωρίζουμε, βέβαια, ότι αυτού του είδους η περιστασιακή σύμπραξη δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον σταθερό και με οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική συνοχή πολιτικό φορέα που μαχόμαστε για να δημιουργηθεί. Αυτό που τουλάχιστον προσπαθούμε να διασφαλίσουμε στο τώρα, είναι ο σεβασμός και η συντροφικότητα με όσους συνεργαζόμαστε, μακριά από διάφορες προβληματικές λογικές που υπάρχουν μέσα στον πολιτικό μας χώρο, είτε αυτές αφορούν την εκμετάλλευση των ατόμων για την εφαρμογή πολιτικής ατζέντας από τις συλλογικότητες, είτε την εργαλειακή αντιμετώπιση των άλλων συλλογικοτήτων.
3) Αντιλαμβανόμενοι ότι είστε υπέρ της θεωρίας του οργανωτικού δυϊσμού , κάτω από ποιες αρχές οικοδομείται; Πως παίρνετε τις αποφάσεις σας; Ποιες ιστορικές αναφορές του επαναστατικού αναρχισμού υιοθετείται;
Ο οργανωτικός δυϊσμός είναι μια έννοια που στο ελλαδικό αναρχικό κίνημα δεν έχει μεγάλη απήχηση και είναι εν πολλοίς άγνωστη. Η πλειοψηφία των συντρόφων/ισσων δεν κατανοεί την διαφορά συμμετοχής σε μια αναρχική ομάδα, σε μια συνέλευση γειτονιάς, σε ένα κατειλημμένο πάρκο ή ένα φοιτητικό σχήμα. Για εμάς, πράγματι, ο οργανωτικός δυϊσμός είναι βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής και οργανωτικής μας θεώρησης για την ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος.
Πολύ συνοπτικά, οργανωτικός δυϊσμός σημαίνει διάκριση των επιπέδων οργάνωσης.
Πολιτικά, υποστηρίζουμε την ύπαρξη και την δράση μιας ειδικής αναρχικής οργάνωσης, δηλαδή μιας πολιτικής οργάνωσης αναρχικών με σαφή ταυτότητα και επεξεργασμένο τακτικό και στρατηγικό σχέδιο δράσης, το οποίο αποδέχονται όλα της τα μέλη στην βάση της εθελούσιας συνεργασίας και της ιδεολογικής και προγραμματικής ενότητας. Σε ταξικό-κοινωνικό επίπεδο υποστηρίζουμε την συμμετοχή των αναρχικών στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, τις λαϊκές συνελεύσεις περιοχών και άλλα σχήματα που πηγάζουν από τα κάτω, χωρίς να προαπαιτείτε η μέγιστη ιδεολογική και πολιτική συμφωνία, για την συμμετοχή σε αυτά.
Καθήκον των αναρχικών δεν είναι να καθοδηγήσουν τα κοινωνικά-ταξικά κινήματα «από τα πάνω». Ο ρόλος των αναρχικών μέσα στα κινήματα είναι να ασκήσουν επιρροή χωρίς όμως να στοχεύουν σε μια πολιτική ηγεμονία όπως τα κομμουνιστικά κόμματα και οι αυθαίρετες «πρωτοπορίες» τους, που απλώς θέλουν να εντάξουν τα κινήματα στα κομματικά τους σχέδια. Ο δικός μας ρόλος στην κατεύθυνση συγκρότησης αυτού που θα μπορούσε να οριστεί ως “επαναστατική εμπροσθοφυλακή” αφορά την συμβολή στην αυτόνομη ανάπτυξη των κινημάτων και την διασύνδεση των επιμέρους διεκδικήσεων που αυτά προβάλλουν, με στόχο την συνολικοποίηση τους και το πέρασμα από την διαμαρτυρία στην επαναστατική προοπτική.
Για εμάς το επαναστατικό κίνημα είναι ουσιαστικά μια συνάρθρωση των δύο αυτών επιπέδων οργάνωσης. Ιστορικά, εντοπίζουμε τον οργανωτικό δυϊσμό ήδη από τις απαρχές του αναρχισμού, στην θεωρία και την δράση του Μπακούνιν και την Ένωση των Εργαζομένων που αποκλήθηκε Α’ Διεθνής. Η πρώτη αναρχική οργάνωση στην ιστορία είναι η «Συμμαχία» που ίδρυσε ο Μπακούνιν, η οποία διεπόταν από ξεκάθαρο επαναστατικό πρόγραμμα και καταστατικό και λειτουργούσε παράλληλα με την Ένωση των Εργαζομένων (το ταξικό-κοινωνικό επίπεδο). Από την μία η Συμμαχία είχε «σφιχτές» θέσεις και από την άλλη η Ένωση είχε στόχο να συσπειρώσει το σύνολο των εργαζομένων χωρίς να προσβλέπει σε μια απ’ τα πάνω καθοδήγηση τους ή να θέσει αυστηρά ιδεολογικά προαπαιτούμενα. Τουλάχιστον αυτή ήταν η γραμμή των αναρχικών μέσα στην Διεθνή και ήταν πλήρως ανταγωνιστική με την μαρξιστική πτέρυγα. Μια μορφή οργανωτικού δυϊσμού, έστω και αμφιλεγόμενη, βλέπουμε και στην Ισπανία του 1936 με την παράλληλη δράση των CNT-FAI, ενώ η έννοια αυτή είναι κεντρική, ιδίως στο πλατφορμιστικό ρεύμα και εν συνεχεία στο ρεύμα του εσπεσιφισμού.
4)Από τι αποτελείται το δελτίο σας «Ανθολογίων Κειμένων»; Τι είδους κείμενα περιλαμβάνει; Πώς το διανέμετε
Τα ανθολογία κειμένων της πρωτοβουλίας, τα οποία εκδίδονται κάθε 4 μήνες είναι έντυπα τα οποία περιλαμβάνουν όλες τις δράσεις και τα κείμενα που δημοσιεύουμε, καθώς και φωτογραφίες, μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, καθώς και έναν πρόλογο ανάλυσης της τρέχουσας συγκυρίας στην οποία δημοσιοποιούνται. Μέχρι στιγμής έχουμε φτάσει στο 11ο τεύχος ανθολογίου και είμαστε στα μέσα του 12ου. Τα ανθολογία διανέμονται είτε χέρι με χέρι, είτε σε πολιτικούς χώρους που αποστέλλονται ανά την επικράτεια, με ελεύθερη συνεισφορά.
5)Στην αυτοπαρουσίασή σας υπερασπίζεστε ξεκάθαρα και δυναμικά έναν ταξικό αναρχισμό. Γιατί αυτή η έμφαση; Ατομιστικά, μηδενιστικά ή μεταμοντερνιστικά ρεύματα έχουν πάρει κάποιο βάρος σήμερα στην ελληνική περιφέρεια;
Ο αναρχισμός είναι παιδί της σοσιαλιστικής σκέψης και του εργατικού κινήματος του 19ου αιώνα. Δεν υπάρχει ως κίνημα έξω απ’ την ταξική και σοσιαλιστική του βάση. Ως εκ τούτου δεν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη κάποιου μη ταξικού αναρχισμού ή κάποιου φιλελεύθερου αναρχισμού που έχει ως κέντρο το άτομο και όχι την κοινωνία, την εργατική τάξη και τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα. Όπως λέμε στο καταστατικό μας, ο αναρχισμός είναι η επαναστατική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, το ελευθεριακό της απαύγασμα. Και όπως θα έλεγαν οι κλασικοί μας, είτε ο Μπακούνιν, είτε ο Κροπότκιν, το ελεύθερο άτομο ή ο ελεύθερος άνθρωπος, δεν μπορεί να υπάρξει έξω από μια ελεύθερη κοινωνία.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί σε μερικές μόνο γραμμές. Πράγματι την προηγούμενη δεκαετία υπήρξε μια άνθηση του μηδενισμού και του αναρχοατομικιστικού ρεύματος στην Ελλάδα, συσπειρωμένο γύρω από το ρεύμα της «Νέας Αναρχίας», το «νέο αντάρτικο πόλης» και την FAI-IRF (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία – Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο). Η τάση αυτή παρότι ήταν πρόσκαιρη επιχείρησε να αναπτύξει μια αυτονομία και μια διακριτότητα από τον αναρχισμό και τον αναρχικό χώρο στην Ελλάδα ασκώντας σκληρές κριτικές, τόσο ιδεολογικές προς τον αναρχισμό, όσο και προς το κίνημα.
Παρά την ύπαρξη δομικών διαφορών και την ύπαρξη ανταγωνιστικών έως και εχθρικών θεωρήσεων, αντιλαμβανόμαστε το ρεύμα αυτό ως αποτέλεσμα της απογοήτευσης μεγάλων τμημάτων συντρόφων και συντροφισσών για την κοινωνία, ακόμη και για τα λάθη του αναρχικού χώρου εκείνη την περίοδο. Ήταν η εποχή λίγο πριν την ανάληψη της πολιτικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ που πολλοί αναρχικοί αποστρατεύονταν και μετατρέπονταν σε υποστηρικτές της κυβέρνησης της αριστεράς και οι αγώνες συνολικά βρίσκονταν σε φάση υποχώρησης, μετά την μεγάλη όξυνση που γνώρισαν την διετία 2010-12, που σημαδεύτηκε από μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις κατά των αντικοινωνικών μνημονιακών μέτρων, στις οποίες οι δυνάμεις του αναρχισμού είχαν σημαντική παρουσία. Αν κοιτάξουμε την ιστορία, πάντα το ρεύμα του αναρχοατομικισμού κέρδιζε έδαφος σε περιόδους υποχώρησης των αγώνων και σε περιόδους κινηματικών απογοητεύσεων.
Ωστόσο, το ρεύμα αυτό με τα χρόνια ατόνησε και σήμερα σχεδόν δεν υφίσταται. Οι περισσότεροι αποστρατεύτηκαν και άλλοι αναθεώρησαν πλήρως. Τώρα, σε σχέση με την επιρροή του μεταμοντερνισμού, αυτή ολοένα και κερδίζει χώρο τα τελευταία χρόνια και είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο που δεν έχει αναλυθεί ιδιαίτερα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακριβώς ένας «μεταμοντέρνος αναρχισμός» ή «μεταναρχισμός» με συνείδηση του εαυτού του αλλά μια γενική επίδραση του μεταμοντερισμού σε ένα μεγάλο κομμάτι αναρχικών από όλες τις τάσεις, που ίσως δεν γνωρίζουν καν τους βασικούς εκπροσώπους του ρεύματος αυτού ή τις γενικές αρχές του. Πιο πολύ η υιοθέτηση στοιχείων από τον μεταμοντερνισμό γίνεται άκριτα και ασυνείδητα γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει αναπτυγμένη αναρχική επαναστατική συνείδηση στο μεγαλύτερο μέρος των αναρχικών και επομένως η ιδεολογική μας συγκρότηση είναι ρευστή, έωλη και ανεκτική σε προσμίξεις από όλο το φάσμα της αστικής και μαρξιστικής σκέψης. Θα μπορούσαμε πραγματικά να δώσουμε πολυσέλιδη συνέντευξη για όλα αυτά και να αναπτύξουμε εφ’ όλης της ύλης την κριτική μας σε κάποιον άλλο χρόνο, γιατί στην παρούσα συνέντευξη είναι αδύνατο.
6)Μάθαμε ότι τουλάχιστον ένα μέλος της οργάνωσής σας κατηγορήθηκε για ξυλοδαρμό πρώην υπουργού Οικονομικών του Σύριζα (σημερινός «αρχηγός» του MeRA25). Θα μπορούσατε να μας πείτε για αυτήν την υπόθεση; Ως αναρχικοί, ποια είναι η γνώμη σας για την κρατική διοίκηση του Σύριζα πριν από μερικά χρόνια;
Πράγματι τον περασμένο Μάιο ένας σύντροφος μας συνελήφθη για συμμετοχή στον ξυλοδαρμό του Βαρουφάκη. Μάλιστα, στοχοποιήθηκε προσωπικά για την επίθεση αυτή από τον πρώην υπουργό, ο οποίος και τον υπέδειξε ως τον βασικό δράστη. Περισσότερα για την δράση είναι δύσκολο βέβαια να πούμε, καθώς δεν ήταν μια δράση οργανωμένη από εμάς, ούτε γενικότερα μια οργανωμένη δράση, στην οποία θα μπορούσε να υπάρξει ανάληψη πολιτικής ευθύνης ή κάποια συλλογική τοποθέτηση των παρευρισκόμενων για τα όσα συνέβησαν. Στην πραγματικότητα ήταν μια αυθόρμητη αποδοκιμασία του πρώην υπουργού, από ετερόκλητο κόσμο που τυχαία βρέθηκε εκεί.
Συλλογικά στηρίξαμε τόσο την αυθόρμητη αυτή δράση όσο και τον σύντροφο μας, με ανακοινώσεις, με συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στα δικαστήρια και με συγκέντρωση έξω από τα κεντρικά γραφεία του ΜΕΡΑ25. Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού μας χώρου αποδοκίμασε την δράση είτε λόγω πολιτικής συμπάθειας και ανεκτικότητας προς τον εγκληματία πρώην υπουργό, είτε γιατί αποπολιτικοποίησε τα γεγονότα. Εμείς κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε για την στήριξη της δράσης αλλά δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε εξ’ ονόματος των συμμετεχόντων.
Όσον αφορά την άρνηση πολλών συντρόφων/ισσων να στηρίξουν την επίθεση κατά του Βαρουφάκη, είναι κάτι που δεν μας εξέπληξε. Ερχόμαστε έτσι στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια κυβέρνηση που εφάρμοσε σκληρή οικονομική και πολιτική ατζέντα και η θητεία της ήταν καταστροφική για τα κινήματα. Όμως ήταν καταστροφική γιατί εκτός των άλλων τα κινήματα εξαπατήθηκαν από αυτήν, κι αντί να την πολεμήσουν, ανέμεναν μάταια πως θα καταργήσει τα μνημόνια και θα ακολουθήσει μια φιλεργατική και φιλολαϊκή ατζέντα, κάτι που ούτε επιθυμούσε, ούτε και ήταν εφικτό μέσα στην καρδιά της παγκόσμιας κρίσης που μαίνεται ακόμα και η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της να συμβεί.
Η συλλογικότητα μας ιδρύθηκε, με διαφορετική μορφή από την υπάρχουσα, την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ από μέλη του αναρχικού κινήματος που συγκρούστηκαν σκληρά με όσους έθρεφαν αυταπάτες και λειτούργησαν ως υπερασπιστές της κυβέρνησης μέσα στο κίνημα. Η πρώτη σύσταση της συλλογικότητας μας το 2016, ήταν ακριβώς γέννημα αυτών των ενδοκινηματικών διεργασιών και ρήξεων. Ήταν σύντροφοι/ισσες που οργάνωσαν την πρώτη αναρχική αντικρατική διαδήλωση κατά του ΣΥΡΙΖΑ τον Φλεβάρη του 2015, που κατέλαβαν την νομική σχολή Αθηνών την άνοιξη του ίδιου έτους, που οργάνωσαν συγκεντρώσεις υπέρ της αποχής στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 και συμμετείχαν στην οργάνωση του αναρχικού μπλοκ στην διαδήλωση ενάντια στην ψήφιση του 3ου μνημονίου καθώς και τις συγκρούσεις που ακολούθησαν.
7) Γιατί υποστηρίζεται ότι οι σημερινές συνθήκες κρίσης είναι ιδανικές για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος;
Θεωρούμε ότι η κρίση που διανύει ο καπιταλισμός παγκόσμια είναι κρίση δομικού χαρακτήρα και είναι κρίση αξεπέραστη. Δεν υπάρχουν εργαλεία συστημικού ξεπεράσματος της κρίσης ούτε η κρίση αυτή σχετίζεται με μια πρόσκαιρη ύφεση σαν αυτή του 2020 ή με τις κυκλικές κρίσεις που περνάει ο καπιταλισμός ανά τις δεκαετίες. Ο καπιταλισμός ολοκλήρωσε τον ιστορικό του κύκλο και βρίσκεται σε φάση παρακμής, στην οποία θα υπάρχουν πισωγυρίσματα, θα υπάρχουν αιματοκυλίσματα και πόλεμοι, θα υπάρξουν βέβαια και κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια για πόσο θα κρατήσει η φάση αυτή, παραμόνο ότι θα είναι ο κανόνας έως την υπέρβαση του υπάρχοντος κοινωνικοοικονομικού συστήματος.
Όπως γράφουμε εδώ και χρόνια η διέξοδος από την κρίση είναι, είτε οι γενικευμένοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η ραγδαία φτωχοποίηση των κοινωνιών, που όμως δεν θα λύσουν το εγγενές πρόβλημα του κεφαλαίου, είτε οι κοινωνικές επαναστάσεις. Δεν υπάρχει καμία μέση λύση. Θεωρούμε τις συνθήκες ιδανικές για την οικοδόμηση επαναστατικού κινήματος με τον αναρχισμό στην εμπροσθοφυλακή της πάλης για την ανατροπή καθώς δεν υπάρχει άλλη πολιτική δύναμη που να μπορεί να εκπληρώσει αυτή την αποστολή. Ο μαρξισμός ιστορικά χρεωκόπησε και η εφαρμογή του σε ένα σύνολο χωρών απέτυχε, ενώ οι αστικές δυνάμεις, όλων των αποχρώσεων, που κυριαρχούν αυτή την στιγμή, δεν θα μείνουν για πάντα στο απυρόβλητο από τους λαούς και τις εργατικές τάξεις. Γι’ αυτό και το βασικό μας σύνθημα, που αποτελεί και το πραγματικό δίλημμα των καιρών, είναι: αναρχισμός ή βαρβαρότητα!
8) Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πιο επείγοντα καθήκοντα που πρέπει να αναπτύξει το αναρχικό κίνημα σήμερα στην ελληνική περιφέρεια;
Αν μπορούσαμε να απαντήσουμε επιγραμματικά, τότε θα λέγαμε: α) δημιουργία πανελλαδικής αναρχικής πολιτικής οργάνωσης με πυρήνες δράσης σε κάθε περιοχή και σε κάθε πιθανή γωνιά της χώρας, β) μαζική είσοδος στο εργατικό κίνημα, ενίσχυση των σωματείων βάσης, δημιουργία νέων και σχηματισμός, στην βάση στρατηγικού σχεδίου, μιας Ελευθεριακής Ομοσπονδίας Εργασίας, γ) ίδρυση λαϊκών συνελεύσεων περιοχών, επιτροπών κοινωνικοποίησης και δικτύων αλληλοβοήθειας. Πολύ γενικά , αυτά είναι τα τρία σημεία που θεωρούμε πως προσλαμβάνουν τον χαρακτήρα ιστορικού πολιτικού καθήκοντος για τους αναρχικούς σήμερα. Απώτερος στόχος η δημιουργία ενός ελευθεριακού επαναστατικού κινήματος ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους. Τίποτα λιγότερο – τίποτα περισσότερο. Η αναρχική οργάνωση είναι αυτή που οφείλει να ανοίξει τον δρόμο, να εμπνεύσει με την δράση της και να πείσει με το επαναστατικό της πρόγραμμα. Το εργατικό κίνημα είναι αυτό που θα διεκδικήσει, θα παλέψει και θα οργανώσει την εργατική τάξη, από τάξη εξαρτημένη, σε τάξη για τον εαυτό της και συνολικά ο κοινωνικός-λαϊκός παράγοντας είναι που θα εφαρμόσει και θα κάνει πράξη την κοινωνική αλλαγή χτίζοντας, ήδη από σήμερα, την νέα κοινωνία μέσα στο κέλυφος της παλιάς. Η νέα κοινωνία για να ανατείλει θα χρειαστεί να περάσει μέσα από την ένοπλη πάλη με τους καταπιεστές μας, την αστική τάξη και το κράτος και να τους συντρίψει.
Αναδημοσιεύση από τον ιστότοπο anarchism.espivblogs.net
