Στο πλαίσιο της προταγματικής καμπάνιας που διεξάγουμε από τις αρχές Σεπτεμβρίου πραγματοποιούνται μοιράσματα κειμένων και αφισοκολλήσεις σε σχολεία των δυτικών προαστίων. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται.
Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Σε κάθε καταπιεστικό σύστημα η χειραγώγηση των νέων αποτελεί έναν ύψιστο στόχο. Αν
κοιτάξουμε βαθιά μέσα στην ιστορία θα διαπιστώσουμε ότι κάθε κράτος και κάθε κυρίαρχη
οικονομικά τάξη, επιχειρεί τόσο προπαγανδιστικά (μέσω του ελέγχου της γνώσης), όσο και με
αυταρχικές μεθόδους (τιμωρίες, αστυνομική καταστολή κ.α.), να καθυποτάξει την νεολαία, να
την γαλουχήσει και να την συμφιλιώσει με την ύπαρξη κοινωνικών αδικιών. Να την καταστήσει
αδιάφορη σε τέτοιο βαθμό που να μην την ενδιαφέρει η εξάλειψη τους και να μην παλεύει ενάντια σε
αυτούς που δημιουργούν τις αδικίες.
Στις δικές μας μέρες, που το κυρίαρχο σύστημα είναι ο καπιταλισμός και το κράτος, η διαδικασία της
χειραγώγησης ξεκινάει από νωρίς, ήδη από το σχολείο. Μέσα στο σύστημα εκπαίδευσης ξεκινάει η
όλη «διαμόρφωση» των νέων με την επιβολή της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας. Σύμφωνα με το
ελληνικό σύνταγμα, το κράτος είναι υπεύθυνο να «διαπλάσει» τους νέους και τις νέες, να τους
επιβάλλει «εθνική και θρησκευτική συνείδηση» και με απλά λόγια, να τους μυήσει στην
ιδεολογία του. Άραγε τι «συνείδηση» είναι αυτή που επιβάλλεται από ένα καθεστώς; Πόσο
συνειδητοποιημένος είναι ένας άνθρωπος που απλά αναπαράγει χωρίς κριτική σκέψη και δική
του άποψη αυτά που άλλοι του μάθανε; Πόσο «δική του» είναι η ιδεολογία και η θρησκεία που
του έμαθαν να πιστεύει;
Ως πρώτο βήμα για την επιβολή συνείδησης από το κράτος και το κεφάλαιο είναι η εμπέδωση
της εθνικής ιδεολογίας και του θρησκεύματος μέσω του συστήματος εκπαίδευσης. Σε κάθε
καπιταλιστική χώρα-κράτος, διδάσκεται η ανωτερότητα του δικού της έθνους έναντι των
υπολοίπων καθώς και η ανωτερότητα της δικής του κυρίαρχης θρησκείας. Με αυτό τον τρόπο ο
«ξένος» (σε σχέση με το δικό σου έθνος) και ο «αλλόθρησκος» λογίζονται ως εχθροί χωρίς φυσικά να
μας διασαφηνίζει η αστική ιδεολογία τι πραγματικά έχουμε να χωρίσουμε. Άλλωστε οι επιβαλλόμενες
ιδεολογίες εμπεδώνονται ως ατεκμηρίωτα δόγματα που δεν μπορούν να δώσουν πραγματικές
απαντήσεις. Έτσι λοιπόν ενώ όλοι αυτοί που σου γαμάνε την ζωή βρίσκονται μέσα στην δική σου
χώρα και είναι αυτοί που σε εκμεταλλεύονται έχοντας τον πλούτο που εσύ παράγεις στα χέρια
τους, έχουν την εξουσία και τα όπλα να την περιφρουρούν, σε κάνουν να μισείς εργάτες άλλων
χωρών, μετανάστες, ανθρώπους μεγαλωμένους σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Τι θα μάθεις
λοιπόν ως «αλήθεια» εξαρτάται από την χώρα που γεννήθηκες. Εδώ στην Ελλάδα που ζούμε
μαθαίνουμε από το σύστημα εκπαίδευσης του δικού μας καθεστώτος διαφορετικά πράγματα από αυτά
που μαθαίνουν οι συνάνθρωποι μας σε άλλες χώρες από τα δικά τους καθεστώτα.
Το δεύτερο βήμα στην διαδικασία επιβολής ιδεολογίας συνίσταται στην εξοικείωση με την
αυτής διαμέσου της πρακτική άσκησης. Ορίστε μερικά, πολύ γνωστά μας παραδείγματα: οι
παρελάσεις, ένας θεσμός φασιστικός που καθιερώθηκε στην Ελλάδα από τον δικτάτορα Μεταξά,
αντιγράφοντας τις παρελάσεις του Χίτλερ, είναι μια τέτοια πρακτική άσκηση. Οι εθνικές εορτές, οι
εθνικοί ύμνοι, είναι επίσης ασκήσεις πρακτικής άσκησης της ιδεολογικής προπαγάνδας. Η
καθημερινή πρωινή προσευχή, οι εκκλησιασμοί, το ίδιο. Θέλεις δεν θέλεις γαλούχησε στην
συστημική ιδεολογία, την αναπαράγεις ετσιθελικά και αν αντιδράσεις, σε χτυπάνε με γκλομπ και
χημικά!
Το σχολείο είναι ένας προθάλαμος για την είσοδο των νέων στην εργασιακή ζούγκλα. Εκεί που
πολλοί δουλεύουν και παράγουν τον πλούτο αλλά ελάχιστοι των καρπώνονται. Το σχολείο
εκπαιδεύει ώστε οι νέοι και οι νέες να ενταχθούν ομαλά μέσα σε αυτή την βάρβαρη
πραγματικότητα χωρίς να αντισταθούν σε αυτήν. Είναι μια μικρογραφία αυτής της βάρβαρης
καθημερινότητας που αναπαράγει όλες τις καταπιέσεις της: τα απουσιολόγια, οι τιμωρίες, τα
διαλείμματα για ανάπαυλα και μετά πάλι στην δουλειά, όλος ο τρόπος λειτουργίας των σχολείων
αποτελεί μιας μορφής εκπαίδευσης όχι προς χάριν της γνώσης, αλλά για την παθητική αποδοχή της
κυρίαρχης ιδεολογίας και του κυρίαρχου συστήματος.
Αναπόφευκτα, για να συνεχίσουν οι πλούσιοι να είναι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι το
σύστημα μας θέλει δούλους και μάλιστα δούλους πειθήνιους, δούλους που δεν αντιστέκονται. Γι’
αυτό και φοβούνται τους μαθητικούς αγώνες ενάντια στην καταπίεση των σχολικών κελιών.
Φοβούνται τις καταλήψεις, φοβούνται την συλλογικοποίηση και τον αγώνα των μαθητών/τριών,
φοβούνται τις εξεγέρσεις, φοβούνται τις κινητοποιήσεις και τα οδοφράγματα, φοβούνται τις
αντιστάσεις. Κι αυτό που κάνουν, εκτός απ’ το να σε φοβίζουν για να καλύψουν τον δικό τους
φόβο, είναι να σε πείσουν ότι «δεν έχει νόημα», ότι «ο κόσμος δεν αλλάζει», ότι «όλα είναι
μάταια». Όμως , ακόμη και μέσα από την ιστορία που μας διδάσκουν θα έπρεπε να ξέραμε: αν οι
λαοί του κόσμου πίστευαν ότι «όλα είναι μάταια» κανένα κεκτημένο από πολλά που έχουμε
σήμερα δεν θα είχε ποτέ κερδηθεί από αγώνες και εξεγέρσεις, διεκδικήσεις και επαναστάσεις.
Εμείς πάντα πιστεύουμε και υποστηρίζουμε ότι κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος και ότι είναι
καθαρά στο χέρι μας να ανατρέψουμε αυτή την κοινωνία των ανισοτήτων, της αδικίας, της
εκμετάλλευσης, της ανελευθερίας, για να οικοδομήσουμε, πάνω στα συντρίμμια αυτού του
κόσμου, μια νέα κοινωνία. Μια κοινωνία που ο πλούτος θα μοιράζεται ισότιμα. Μια κοινωνία που
δεν θα εξουσιάζεται από κράτη αλλά θα είναι αυτεξούσια, με την συμμετοχή όλων στην λήψη των
αποφάσεων. Μια κοινωνία ελευθερίας χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς δυστυχισμένους και
απόκληρους, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.
Η νέα γενιά θα πρέπει και πάλι να μπει στην μάχη των αγώνων, της συλλογικοποίησης και της
οργάνωσης. Θα πρέπει να πιστέψει ότι μπορεί να ζήσει σε έναν καλύτερο κόσμο τον οποίον θα
φτιάξει η ίδια και όχι η εξουσία και τα κόμματα που την διαχειρίζονται. Σε αυτή την νέα γενιά, σε
κάθε μαθητή και κάθε μαθήτρια, απευθύνουμε ένα κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης και
συλλογικής συνεργασίας, για να σχεδιάσουμε τις νέες λαμπρές νίκες των κοινωνικών και
ταξικών αγώνων που έρχονται, ενάντια στην φτώχεια και την ακρίβεια, ενάντια στον πόλεμο και
τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό.
Οι μαθητές/τριες έχουν ιδανικά και δεν πρέπει να τα θάψουν κάτω από τις προσταγές όσων
διατείνονται (για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους) ότι «ο κόσμος δεν αλλάζει». Με τους
αγώνες και τις καταλήψεις εντός των σχολείων, καθώς και με την οργάνωση στο αναρχικό
κίνημα, νέες όμορφες μέρες θα ξημερώσουν, νέοι αγώνες, νέες νίκες. Για την ανατροπή και την
Κοινωνική Επανάσταση που τόσο ανάγκη έχουν οι λαοί όλου του κόσμου. Για την οικοδόμηση
μιας Νέας Κοινωνίας που αποτελεί σήμερα, στις μαύρες μέρες που διανύουμε, μια μεγάλη, μια
επιτακτική, ιστορική αναγκαιότητα.
ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ
Ή ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ Ή ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων-Καματερού
