ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ – ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ
Οι φετινές εκδηλώσεις για την λαϊκή εξέγερση του πολυτεχνείου διεξάγονται σε μια περίοδο εκ νέου έντασης της παγκόσμιας συστημικής κρίσης, η οποία μετά την εκδήλωση του νέου επεισοδίου της και την νέα ύφεση που καταγράφηκε ως αναπόφευκτο προϊόν της οικονομικής συρρίκνωσης που επέφεραν τα lockdown, απειλεί το σύνολο των κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων: ό,τι είχε απομείνει όρθιο, τώρα ποδοπατιέται.
Η προηγούμενη δεκαετία, παρά τους ελπιδοφόρους αγώνες της, άφησε την κοινωνία σε συνθήκες εξαθλίωσης, γονατισμένη και απογοητευμένη. Η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών δεν τελείωσαν με την έξοδο της Ελλάδας στις κεφαλαιαγορές και τις μυθολογίες της “μεταμνημονιακής εποχής” που χτίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2018 και συνεχίστηκαν από την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ. έως τον Μάρτιο του 2020 και το πρώτο lockdown. Στους προγενέστερους εφαρμοστικούς μνημονιακούς νόμους και την δημοσιονομική εποπτεία έως το 2060 ήρθαν να προστεθούν νέα αντεργατικά και αντικοινωνικά νομοσχέδια που περάστηκαν κατά την τελευταία διετία και βρισκόμαστε μόνο στην αρχή καθώς το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο για την τροπή της ταξικής πάλης για πολλές δεκαετίες.
Η πολιτική διαχείριση της κρίσης δεν είναι μια ταξικά ουδέτερη διαδικασία και η εργατική τάξη το έχει βιώσει στο πετσί της όλα αυτά τα χρόνια. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη από την προηγούμενη δεκαετία και συνεπάγεται την μεταβίβαση του κόστους της κρίσης στον κόσμο της εργασίας και τα λαϊκά στρώματα, την μεταβίβαση των ζημιών της οικονομίας στους πιο ευάλωτους. Μια διαδικασία υφαρπαγής και μετακύλισης του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω που προϋποθέτει την βίαιη αναπροσαρμογή των σχέσεων κεφαλαίου/εργασίας με όρους εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης της εργασίας και αύξησης των κερδών του κεφαλαίου.
Χρόνο με τον χρόνο τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ασφυκτικά για την συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία και αναδεικνύουν αφενός το βάθος και τον αξεπέραστο χαρακτήρα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και αφετέρου τον αδηφάγο χαρακτήρα ενός σάπιου συστήματος το οποίο για να διασωθεί είναι ικανό να θυσιάσει πλατιά τμήματα του πληθυσμού ωθώντας τα στην πλήρη φτωχοποίηση. Πάνω σε αυτή την συνθήκη διάφορες συστημικές εφεδρείες έκαναν την εμφάνιση τους και προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την κοινωνική οργή είτε πουλώντας ψεύτικες ελπίδες είτε τροφοδοτώντας τον κοινωνικό εκφασισμό και το εθνικιστικό δηλητήριο. Έτσι λοιπόν, ο εγκλωβισμός της κοινωνικής οργής στις αυταπάτες για μια “άλλη” διαχείριση του καπιταλισμού και του κράτους και στην εκλογική ανάθεση έδωσαν τον απαραίτητο “χρόνο” για να σχεδιαστούν τα επόμενα βήματα της ταξικής κατακρεούργησης που σήμερα εντείνεται και της στρώνει τον δρόμο ο κρατικός αυταρχισμός.
Πλέον βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο: ή θα οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ή θα υποδουλωθούμε ολοκληρωτικά σε ένα γερασμένο σύστημα που είναι στο χέρι μας να ανατρέψουμε. Κατά την γνώμη μας είναι και εφικτό και αναγκαίο να επιλέξουμε τον δρόμο της οργάνωσης και συλλογικοποίησης των αντιστάσεων ώστε να περιφρουρήσουμε την ταξική μας επιβίωση από την μία και από την άλλη να συγκροτήσουμε ένα επαναστατικό κίνημα. Να βάλουμε τις βάσεις για μια άλλη, αταξική και ακρατική οργάνωσης της κοινωνίας. Ο αναρχισμός, η ελευθεριακή επαναστατική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ και τα προτάγματα του αναγκαία εφαρμόσιμα.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου του 73’ έφερε στο φως τις αναρχικές ιδέες μέσα από τα συνθήματα “κάτω το κράτος” και “κάτω η εξουσία” τα οποία προσπάθησαν να συσκοτίσουν και να εκτοπίσουν από την ιστορία οι κυρίαρχοι αστικοί μύθοι και οι συνοδοιπόροι τους. Εμείς ως οργανωμένοι αναρχικοί ποτέ δεν διανοηθήκαμε να μονοπωλήσουμε την ιστορία των αγώνων και των εξεγέρσεων. Ούτε όμως να αφήσουμε το κράτος και τα καθεστωτικά του πανηγύρια καθώς και τους κάθε λογής καπηλευτές να αποτελέσουν τους μονοπωλιακούς τιμητές των αγωνιών του λαού και της νεολαίας για “ψωμί – παιδεία – ελευθερία”.
Το πολυτεχνείο ήταν και θα είναι μια αντικρατική εξέγερση. Και η ιστορία είναι ανοιχτό πεδίο μάχης κάθε στιγμή. Γι’ αυτό και είμαστε εδώ στο πολυτεχνείο, για να αντιπαλέψουμε τις κομματικές πατρωνίες και τις συστημικές καπηλείες που στόχο έχουν την μουσειακή αποστείρωση των εξεγέρσεων του παρελθόντος και την διαστρέβλωση των νοημάτων τους. Είμαστε εδώ για να βροντοφωνάξουμε ότι μόνη λύση για την απελευθέρωση από τον κρατικό και καπιταλιστικό ζυγό είναι η Κοινωνική Επανάσταση. Είμαστε εδώ για να ζυμωθούμε και να συλλογικοποιήσουμε σχεδιασμούς πάλης, να ανταλλάξουμε απόψεις για το μέλλον του αγώνα μέσα στον ιστορικό χώρο του πολυτεχνείου, εδώ που κάθε τοίχος είναι ποτισμένος από το αίμα των εξεγέρσεων και των μαχών του παρελθόντος.
Κατά το τριήμερο εκδηλώσεων η παρουσία κυβερνητικών στελεχών (του παρόντος και των απελθόντων κομμάτων) κατά την γνώμη μας θα πρέπει να αποτραπεί και να λάβει τις δέουσες απαντήσεις. Αρνούμαστε να γίνουμε συνυπεύθυνοι στις νέες προσπάθειες σοσιαλδημοκρατικής αφομοίωσης των αγώνων ούτε θα μετάσχουμε ποτέ σε “μετωπικά” σχήματα πολιτικού οπορτουνισμού στον βωμό του “όλοι μαζί να φύγει η δεξιά” που της ανοίγουν τον δρόμο.
Οι αξιώσεις για μια 17 Νοέμβρη πολιτικό-μνημόσυνο με κομματικές και καθεστωτικές παρελάσεις προς τέρψιν νέου εκλογικού δυναμικού θα πρέπει να προσκρούσει πάνω στην αγωνιστική ορμή για την αναζωπύρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.
Απ’ την πλευρά μας καλούμε σε μαζική συμμετοχή και αγωνιστική επαγρύπνηση κατά το τριήμερο εκδηλώσεων και την διαδήλωση στις 17 Νοεμβρίου.
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΛΑΙΚΕΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων – Καματερού
Ιστότοποι: protaanka.espivblogs.net & anarchism.espivblogs.net
Επικοινωνία: protaanka@espiv.net & facebook
