Να αντισταθούμε στα σχέδια κράτους, δήμων και αφεντικών (σχετικά με την επέκταση του χυτά Φυλής)

Η χωματερή του δήμου Φυλής είναι μια εστία ρύπανσης που από το 1960 βλάπτει σοβαρά την υγεία των κατοίκων των Άνω Λιοσίων και των γύρω περιοχών. Αποτελεί μια συνολική έκταση 4.500 στρεμμάτων ανάμεσα στα όρη Πάρνηθα και Αιγάλεω, στην οποία εναποτίθενται τόνοι ανεπεξέργαστων – χωρίς διαλογή- απορριμμάτων από ολόκληρη την Αττική και από ένα μεγάλο μέρος της ελλαδικής επικράτειας. Εντός του χυτα λειτουργούν δύο εργοστάσια καύσης βιοαερίων και το Ε.Μ.Α.Κ, ένα εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης – κομποστοποίησης σύμμεικτων απορριμμάτων. Οι τοξικοί ρύποι και οι καρκινογόνες ουσίες που εκλύονται από την χωματερή και απειλούν τις ζωές ανθρώπων και ζώων, εκτείνονται σε μια μεγάλη χιλιομετρική ακτίνα σε όλο το Θριάσιο πεδίο όπου το υπέδαφος ολόκληρης της περιοχής έχει καταστραφεί από τους μικροβιακούς οργανισμούς και τα βαρέα μέταλλα και η χλωρίδα έχει δηλητηριαστεί ανεπανόρθωτα.

Το προηγούμενο καλοκαίρι, ο υπερκορεσμός της χωματερής από τόνους συσσωρευμένων απορριμάτων δημιούργησε ένα ισχυρό ρήγμα μήκους 50 μέτρων, με αφορμή την πρόκληση νεροποντής από ισχυρή βροχόπτωση. Το ατύχημα ήταν προδιαγεγραμμένο και αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε, εξαιτίας της υπερφόρτωσης του χυτα και τον σχηματισμό βουνών από σκουπίδια, βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές των εργαζομένων του δήμου. Οι τοπικές αρχές προσπάθησαν αρχικά να συγκαλύψουν το συμβάν, μια πρακτική κουκουλώματος που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την απόκρυψη πρόσφατης έρευνας που διαπιστώνει ραδιενεργά στοιχεία, ρύπους και βαρέα μέταλλα που υπερβαίνουν τα θεσμικά καθορισμένα όρια στο έδαφος και την ατμόσφαιρα της περιοχής. Λίγες μέρες μετά την πρόκληση του ρήγματος, η κυβερνητική περιφερειάρχης αττικής Ρένα Δούρου δήλωσε προκλητικά ότι ο χυτα θα συνεχίσει να λειτουργεί και κοινοποίησε σχέδιο χωροθέτησης τριών νέων χωματερών. Στη συνέχεια ήρθε στη δημοσιότητα απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ειδικού Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Αττικής που έχει την ευθύνη λειτουργίας του χυτα (στην οποία συμμετέχει η περιφέρεια Αττικής) για επέκταση σε μία επιπλέον έκταση 120 στρεμμάτων.

Οι διαχρονικές υποσχέσεις κυβερνήσεων, τοπικών φορέων και δημοτικών αρχόντων για την απομάκρυνση του χυτά όχι μόνο δεν υλοποιήθηκαν, αντίθετα αυτό το διάστημα σχεδιάζεται μια καταστροφική για το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων επέκταση. Η διαχείριση των αποβλήτων αποδεικνύεται ως ένα ιδιαίτερα επικερδές πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας για τα μεγαλοαφεντικά, τα οποία εκμεταλλεύονται την αντικοινωνική διευθέτηση των απορριμάτων προς όφελος των οικονομικών τους συμφερόντων. Στην περίπτωση του χυτα Φυλής, ο όμιλος συμφερόντων Μπόμπολα καρπώνει σημαντικά οφέλη μέσω των Συγχρηματοδοτούμενων Έργων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ.) και της ύπαρξης του ΕΜΑΚ, το οποίο ο Ενιαίος Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ) έχει αναγνωρίσει ως βασικό πυλώνα διαχείρισης των αποβλήτων και έχει αναθέσει την λειτουργία του στην κοινοπραξία που ελέγχει η εταιρεία του εν λόγω καπιταλιστή, με στόχο την επαύξηση της δυναμικότητας του. Σημειωτέων, ότι η κατασκευή και διαχείριση του ΕΜΑΚ έχει αποτελέσει μια πολυέξοδη δαπάνη που έχει στοιχήσει εκατοντάδες εκατομμύρια, την ώρα που σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία η ανακύκλωση και κομποστοποίηση των εισερχόμενων αποβλήτων από αυτόν ανέρχεται σε ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 5%.

Τα σχέδια επέκτασης της χωματερής περιλαμβάνουν την χρήση του παλιού λατομείου Μουσαμά κοντά στο θέατρο Πέτρας στην περιοχή της Πετρούπολης ως χυτυ (χώρου ταφής απορριμάτων που έχουν δεχθεί επεξεργασία) και του επίσης παλαιού λατομείου Μελατάνι. Η εξέλιξη αυτή θα δυσχεράνει περαιτέρω την βιωσιμότητα των ταξικά προσδιορισμένων περιοχών της δυτικής Αθήνας και θα συμβάλλει στην υποτίμηση τους. Απέναντι σε αυτή την προοπτική, καθήκον όλων είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα των ακηδεμόνευτων τοπικών αγώνων. Να εμπνευστούμε από τις μαχητικές κινητοποιήσεις των κατοίκων της Λευκίμμης και του Γραμματικού και να σχεδιάσουμε τον αγώνα όχι μόνο τσακίζοντας τις βλέψεις κράτους, δήμων και αφεντικών για επέκταση και λεηλασία επιπλέον περιοχών, αλλά και για το οριστικό και άμεσο κλείσιμο του χυτά Φυλής.

Καθώς βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι πρόσφατες κινητοποιήσεις κομματικών φορέων και δημοτικών παρατάξεων διεξάγονται εκ του πονηρού. Καμία εμπιστοσύνη στις εξαγγελίες τους δε πρέπει να υπάρξει από τις τοπικές κοινωνίες. Ο αγώνας ενάντια στον χυτά και τον καρκίνο που μας ταΐζουν, ο αγώνας ενάντια στα αναπτυξιακά σχέδια κράτους και αφεντικών που λεηλατούν το φυσικό περιβάλλον και αδιαφορούν για την δημόσια υγεία θα πρέπει να αναπτυχθεί μακριά και πέρα από κομματικούς μηχανισμούς και θεσμικούς φορείς. Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός άλλωστε, από την εποχή που το κυβερνητικό σκυλί και περιφερειάρχης αττικής Ρένα Δούρου υποσχόταν το οριστικό κλείσιμο του χυτά και αργότερα σχεδίασε την επέκταση του. Οι κάτοικοι των Άνω Λιοσίων θα έχουν σίγουρα να θυμούνται δεκάδες δημοτικούς αρχόντους να κατεβαίνουν υποψήφιοι με κεντρικό σύνθημα το κλείσιμο του χυτά. Άρα να μη την “ξαναπατήσουν”.

Ως αναρχικοί/ες δε θα γινόταν να προτείνουμε λύσεις για την διαχείριση του προβλήματος έξω από τα διαχρονικά και πάγια προτάγματα μας. Πρωτεύον είναι να πιέσουμε με κάθε τρόπο για το άμεσο κλείσιμο του χυτά. Να οργανώσουμε κινητοποιήσεις, να ενημερώσουμε τους κατοίκους πόρτα-πόρτα, να σχεδιάσουμε δράσεις σαμποτάζ και δυναμικές παρεμβάσεις στις έδρες των αρμόδιων φορέων. Γνωρίζοντας όμως ότι καμία λύση δεν είναι μόνιμη και καμία μερική νίκη δεν εξασφαλίζει την μεταρρύθμιση αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος προς το ανθρωπινότερο, ζητούμενο είναι ο κάθε αγώνας να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα συνολικά. Οι δήμοι δεν είναι αυτόνομες νησίδες και οι δημοτικές αρχές δεν έχουν ελευθερία αποφάσεων. Επομένως, ο αγώνας ενάντια στις δημοτικές αρχές, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στο κράτος.

Αν οι δήμοι δε περάσουν επαναστατικά στα χέρια μας, αν δε μετατραπούν σε αυτοδιευθυνόμενες κοινότητες-κομμούνες με συλλογική λήψη των αποφάσεων από αυτοοργανωμένα συμβούλια και από τα κάτω παραγωγικές-καταναλωτικές ενώσεις, αν δεν πάρουμε στα χέρια μας τον σχεδιασμό του κοινωνικού βίου και συνεχίσουμε να αναθέτουμε τις υποθέσεις μας στους κάθε λογής εξουσιαστές, τα προβλήματα θα παραμένουν. Διέξοδος δεν είναι η ψήφος στις εκλογές. Λύση θα βρούμε στους αγώνες.

Καμία επέκταση του χυτα Φυλής. Άμεσο και Οριστικό κλείσιμο.

Συλλογική διαχείριση των απορριμάτων με προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, με κοινωνικό έλεγχο και αυτοοργάνωση της παραγωγής και κατανάλωσης

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.